ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 155

“ผมจะไปเปิดประตู” นีลขมวดคิ้ววางช้อนส้อม ร่างเล็ก ๆ ของเขากระโดดลงจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่ประตู

“ใครครับ?”

“หนูเอง” เสียงเล็ก ๆ ของเด็กหญิงดังมาจากข้างนอก “นีล นี่หนูเอง เนลลี่! หนูไปบ้านแม่ทูนหัวมา เธอบอกว่าทั้งสองคนไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืน หนูเลยมาที่นี่ ไม่คิดเลยว่าพี่กับแม่จะมาอยู่ที่นี่! เร็ว เปิดประตูให้หน่อย!”

เมื่อได้ยินเสียงของน้องสาวนีลก็ตื่นเต้น เขารีบเปิดประตูในทันทีและอ้าแขนออก “เนลลี่!”

ข้างนอกมีเนลลี่ที่แต่งกายด้วยชุดสไตล์เจ้าหญิงยืนอยู่กับลิลลี่ เธอเห็นพี่ชายที่อ้าแขนออกมาหาเธอ แต่เธอไม่ได้กอดเขา

เธอทำจมูกฟุดฟิด “กลิ่นของอร่อย!”

เด็กหญิงตัวน้อยเดินผ่านนีลเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ “กำลังกินอาหารเช้ากันอยู่เหรอ? เตรียมให้หนูด้วยได้ไหม?”

“ไม่ล่ะ” นีลกลับมาที่โต๊ะรับประทานอาหารด้วยหน้าบูดบึ้งและนั่งลงเพื่อรับประทานอาหารเช้าต่อ

เด็กหญิงตัวน้อยนั่งลงอย่างน่าสงสารที่อีกด้านของโต๊ะอาหารโดยเอามือเท้าคางไว้ ดวงตาคู่โตและใสแจ๋วคู่หนึ่งจ้องไปที่อาหารเช้าของนีลโดยไม่กะพริบ “คงจะอร่อยใช่ไหม?”

นีลและลูน่ามองกันและกันอย่างช่วยไม่ได้

เวลาต่อมาเด็กชายตัวเล็กก็เดินไปที่ครัวแล้วนำจานมาแบ่งอาหารจากเขาแล้ววางลงตรงหน้าน้องสาว “เอาไป แล้วอย่ามาบอกว่าพี่ทรมานเธอล่ะ”

“ฮ่าฮ่า!” เนลลี่ยกช้อนและส้อมขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “นีล พี่ดีที่สุดเลย!”

นีลหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “เรามีก็แค่วัตถุดิบธรรมดา ๆ เทียบไม่ได้กับที่เธอมีที่บ้านหรอก”

วัตถุดิบสำหรับอาหารเช้าของพวกเขาก็มาจากการเลือกอย่างรวดเร็วในห้างเมื่อคืนนี้เอง

เนลลี่ยักไหล่ “จริงค่ะ แต่หนูก็ยังคิดว่าฝีมือทำอาหารของพี่ดีกว่าพวกเขามาก!” จากนั้นเธอก็มองสีหน้าตอบสนองของลูน่า “แล้วอาหารของคุณแม่ก็ดีกว่าพวกเขามาก แบบมาก ๆ ด้วยค่ะ!”

ลูน่ายิ้มอ่อนโยนโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ

นีลเตรียมอาหารชุดใหญ่ให้เธอ เธอมองจานที่อยู่ข้างหน้าลูกสาวแล้วส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะใช้ช้อนของเธอแบ่งอาหารบางส่วนให้จานของลูก ๆ ของเธอ

“คุณแม่คะ คุณแม่ดีที่สุดเลย!” เนลลี่ยิ้มให้แม่ของเธออย่างสุภาพ “คุณแม่ดีกว่าคุณพ่อมากค่ะ! เขาไม่มากินข้าวเป็นเพื่อนหนูตอนเช้า แล้วหนูก็หาเขาไม่เจอด้วย! หนูถามพวกคนรับใช้ แต่พวกเขาต่างก็บอกว่าเขาปวดท้องเพราะว่าดื่มเยอะเมื่อคืน แผลเก่าเลยกำเริบตอนนี้ก็เลยยังอยู่ที่โรงพยาบาลเซาท์ซิตี้ค่ะ หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงหรือเปล่า”