ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 157

หลังจากวางสายพวกเขาก็ไปส่งนีลที่โรงเรียนอนุบาล ส่วนลิลลี่พาเนลลี่กลับไปยังบลูเบย์วิลล่า

ขณะยืนอยู่ข้างทาง เธอมองรถของเนลลี่ขับห่างออกไป เธอค่อย ๆ หายใจออกก่อนจะโบกมือเรียกแท็กซี่ “ไปโรงพยาบาลเซาท์ซิตี้ค่ะ”

ลูน่าไม่สนใจโจชัวนัก แต่เธอจะไม่สนใจนาตาชาไม่ได้

แม้ว่านาตาชาจะเข้าใจผิดเธอเหมือนคนอื่น ๆ แต่เธอจะทำเป็นไม่รู้แล้วไม่ไปเยี่ยมไม่ได้

ยังไงนาตาชาก็เป็นคนให้ชีวิตเธอ

ครั้งหนึ่งนาตาชาเคยเป็นคนสนิทที่สุดของเธอ และใกล้ชิดกว่าออร่าด้วยซ้ำ แต่...

ด้วยคำพูดชวนเข้าใจผิดของออร่า ยิ่งนานวันเธอก็ยิ่งห่างจากครอบครัวของตัวเอง จนกระทั่งเธอเสียพวกเขาไป เธอจึงได้รู้ว่าเธอโง่เง่ามากแค่ไหน

นาตาชาสุขภาพดีมาตลอด แต่การที่เธอเข้าโรงพยาบาลแบบกะทันหันแบบนี้ เธอเดาว่าคงจะเกี่ยวข้องกับออร่า เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่มีทางเก็บไว้เป็นความลับได้แน่

การที่อยู่ ๆ ออร่าก็ถูกส่งตัวไปเรียนต่อที่ออสเตรเลีย ด้วยความคิดระแวดระวังของเธอเธอจะต้องรู้แน่ ๆ ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

ในฐานะสมาชิกครอบครัวของออร่าเป็นเรื่องยากถ้าเธอตั้งใจจะสืบหาจริง ๆ ว่าในงานเลี้ยงคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง ยังไงเสีย ถึงโจชัวจะมีอำนาจมากล้น แต่เขาก็ควบคุมลิ้นของทุกคนไม่ได้

เธอหลับตาลง

เหตุที่นาตาชาล้มป่วยจนต้องหามส่งโรงพยาบาลอาจเป็นเพราะเธอได้รู้ว่าออร่าพยายามทำร้ายเนลลี่

เมื่อคิดอย่างนั้น ร่องรอยความอบอุ่นก็ปะทุขึ้นภายในอกของลูน่า

อย่างน้อยแม่ของเธอก็ยังสนใจเธอและลูก ๆ ของเธอใช่ไหม?

จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ รู้สึกเสียใจ

ตอนที่ลูน่าวางแผนสำหรับงานเลี้ยงวันเกิด เธอคำนึงถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเธอไม่อยากให้เนลลี่ได้รับบาดเจ็บ ไม่อยากให้ตัวตนที่แท้จริงของนีลถูกเปิดเผย และที่สำคัญที่สุดคือ เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าที่เธอกลับมาประเทศนี้เพราะอาการป่วยของไนเจล ไม่ว่าเธอจะกังวลกับหลายเรื่องมากแค่ไหน น่าเสียดายที่เธอลืมคนสำคัญที่สุดอย่างแม่ของเธอไปสนิท

ลูน่าไม่คิดเลยว่าในนาทีที่เธอเข้าไป เธอจะบังเอิญเจอลูคัส

ในห้องโถงเธอถามหมายเลขห้องพักผู้ป่วยของนาตาชาจากพยาบาลและยืนอยู่หน้าลิฟต์ เธอเพิ่งหาที่ยืนให้ตัวเองได้ในตอนที่ลูคัสเดินเข้ามาและยืนอยู่ข้าง ๆ เธอด้วยกระเป๋าใส่อาหารในมือ

“ลูน่าเหรอ?”

ถึงอย่างนั้นลูน่าก็พยายามทำเป็นไม่เห็นเขาและปกปิดการมีอยู่ของตัวเอง แต่ลูคัสก็ยังเห็นเธออยู่ดี

“ลูน่า ทำไมเธอมาอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้าขนาดนี้ได้ล่ะ เธอมาเยี่ยมนายท่านเหรอ?” เขาพูดพลางก้มหน้ามองผลไม้และเค้กในมือของเธอ

“เธออาจจะต้องนำของขวัญมาเยี่ยมผู้ป่วยคนอื่น แต่เธอไม่ต้องนำของขวัญอะไรมามาเยี่ยมนายท่านหรอก เพราะคนแบบนายท่านมีทุกอย่างที่ต้องการแล้ว”

ลูน่าไม่อยากอธิบายอะไรกับเขา ดังนั้นเธอจึงเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วกดหมายเลขชั้น 18