ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 184

ในตอนนั้นหลังเลิกงาน ลูน่าลุกขึ้นมาด้วยความหิวโหย เธองัวเงียแกะกล่องขนมแล้วเอาเข้าปาก

กลายเป็นว่าเธอบังเอิญแกะของขวัญของโจชัวแล้วเอาเข้าปากแทน

ตอนแรกเธอคิดว่าโจชัวคงจะดูถูกปากกาของเธอ แต่เธอไม่คิดว่าโจชัวจะเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ “ปากกามีรอยกัด นี่ค่อนข้างพิเศษเลย ขอบคุณนะ”

ตอนนั้นเขาทั้งอ่อนโยนและใจดี เธอจึงโดนเขาตกอย่างจัง

ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ไล่ตามจีบเขาไม่เว้นวัน โดยไม่สนใจเสียงคัดค้านจากคนรอบตัว จนเธอได้แต่งงานกับเขา

ลูน่ารู้ว่าเขาไม่เคยชอบเธอเลย เธอเคยคิดว่าน้ำหยดลงหินทุกวัน วันหนึ่งใจที่แข็งเป็นหินของเขาก็คงจะกร่อนไปเอง

อนิจจัง เขาก็ยังคงทำตัวเฉยเมยกับความรู้สึกของเธอ

ลูน่าสับสน มีแค่เธอและเขาที่รู้ต้นสายความเป็นมาของปากกาเล่มนี้ ซึ่งแปลว่าหากเขาทิ้งปากกาด้ามนี้ไปก็ไม่มีใครรู้แล้วว่าความรักที่เขามีให้เธอล้วนเป็นเรื่องหลอกลวง

แต่ทำไมเขาถึงยังเก็บมันไว้และยังใช้มันอยู่?

“คุณลูน่า” เสียงของโจชัวดึงเธอกลับมายังปัจจุบันในฉับพลัน

ด้วยความสับสนงุนงง เธอจึงหลบตาในทันที “คุณลินช์เขียนเสร็จแล้วเหรอคะ?”

“ใช่” โจชัวใส่กระดาษแผ่นนั้นเข้าไปในแฟ้มเอกสาร เขากวาดตามองปากกา “เธอชอบปากกาของฉันเหรอ?”

เธอมองปากกานี่อยู่นาน

ลูน่าพยักหน้า เธอยิ้มอย่างเขินอาย “ไม่คิดนะค่ะ ว่าจะมีรอยกัดอยู่บนปากกาด้วย”

โจชัวเหลือบมองรอยบุบเล็กๆ บนปากกาของเขา “นี่ไม่ใช่รอยกัดหรอก ฉันบังเอิญทำตกแล้วไปกระแทกอะไรเข้าน่ะ”

หัวใจของลูน่าเย็นยะเยือกขึ้นในทันที “อ่อ ค่ะ” เธอหัวเราะเบา ๆ แต่ดวงตาไม่ได้ยิ้มตาม

ทันใดนั้น เขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เขารีบหยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาลูคัส

“กลับไปที่บลูเบย์วิลล่า ที่ชั้นบนสุดของชั้นวางหนังสือในห้องทำงาน มีไดอารี่ของลูน่า กิบสันอยู่ เอามาให้ฉัน”

ลูคัสตกตะลึงไปเล็กน้อยและสับสน “นายท่านครับ ทำไมอยู่ดี ๆ คุณถึงอยากได้ไดอารี่ขึ้นมาล่ะครับ?”

ว่ากันตามจริงแล้วลูคัสไม่ได้อยากเข้าไปในห้องทำงานของโจชัวเท่าไหร่ หลายอย่างในห้องทำงานของเขาเกี่ยวข้องกับลูน่า กิบสันทั้งนั้น และลูคัสก็พบว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า

ก่อนหน้านี้เขาพบว่ามันน่าเศร้าเพราะเขารู้ว่าลูน่า กิบสันตายไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาพบว่ามันน่าเศร้าเพราะเธอไม่ได้ตายจริง ๆ

แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตาย แต่เธอก็บังคับให้โจชัวเก็บเธอไว้ในใจและทำได้เพียงรอเธอกลับมา

“เอาไดอารี่มาให้ฉัน และตามหานักวิเคราะห์ลายมือมาด้วย”