ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 189

“ขอฉันดูหน่อยได้ไหมคะ?” คอร์ทนีย์ชี้เอกสารบนโต๊ะและขออนุญาตอย่างสุภาพ

ลูน่าเงียบไป หลังจากนั้นเธอก็หยิบแก้วชาขึ้นมาจิบ “เชิญค่ะ” ลายมือของเธอไม่ได้สวย แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่

กฎของบริษัทและนโยบายไม่ใช่ข้อมูลลับอะไร ดังนั้นถ้าคอร์ทนีย์อยากดูก็ดูได้

“ขอบคุณค่ะ!” คอร์ทนีย์ยิ้ม หยิบเอกสารขึ้นมาและพลิกผ่านพวกมัน

“ว้าว ลายมือคุณสวยมากเลยค่ะ!” คอร์ทนีย์พลิกผ่านพลางดึงเอกสารออกจากแฟ้มแสร้งทำเป็นว่ากำลังทึ่งกับลายมือของลูน่า

ลูน่าขมวดคิ้วและมองคอร์ทนีย์โดยไม่พูดอะไร

ตอนที่พนักงานทำความสะอาดเดินผ่านคอร์ทนีย์ มือของเธอก็ลั่นจนทำให้กระดาษทุกแผ่นที่เป็นลายมือของลูน่าร่วงลงไปในถังน้ำ

ลายมือบนกระดาษสีขาวเปื้อนไปด้วยน้ำสกปรก

ทั้งพนักงานทำความสะอาดและคอร์ทนีย์ต่างก็สะดุ้งและพนักงานทำความสะอาดก็รีบหยิบกระดาษออกมา แต่ก็เห็นว่าสิ่งที่เขียนเปื้อนไปหมดแล้ว

คอร์ทนีย์รีบร้องออกมาเสียงดัง “ลูน่า ฉันขอโทษจริง ๆ! ฉันควรทำยังไงดี? ฉันควรช่วยคุณคุยกับท่านประธานลินช์และขอความเมตตาได้ไหมคะ?”

คอร์ทนีย์มองลูน่าด้วยดวงตาแดงก่ำ “ฉันดูเหมือนภรรยาเก่าของเขา บางทีอาจช่วยขอให้เขายกโทษให้ได้”

ลูน่าวางถ้วยชาลงอย่างใจเย็นและมองคอร์ทนีย์อย่างเบื่อหน่าย

“ตกลง” ลูน่าเหยียดตัวอย่างเชื่องช้า “หลังจากนี้คุณต้องไปคุยกับโจชัวเรื่องนี้และพูดว่านี่เป็นความผิดคุณ ฉันจะรอข้างนอก ถ้าคุณทำให้เขายอมลืมเรื่องนี้ไป ฉันก็จะไม่ทำอะไรคุณ แต่ถ้าเขาไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแล้วขอให้ฉันคัดอีกในวันพรุ่งนี้...”

ลูน่ายิ้มอย่างใจเย็นและชี้ไปที่กล้องวงจรปิดเหนือหัว “ฉันจะตรวจดูกล้องวงจรปิดพร้อมกับประธานลินช์ เราจะได้รู้กันว่าการกระทำเมื่อกี้ของคุณเป็นอุบัติเหตุหรือจงใจ”

ใบหน้าของคอร์ทนีย์ซีดเผือดในทันที

เธอกัดริมฝีปากอย่างเศร้าสร้อย “มันเป็นอุบัติเหตุ! ทำไมฉันต้องจงใจทำอย่างนั้นด้วยคะ?”

“มันก็พูดยากนะคะ” ลูน่าขยับตัวเป็นท่านั้งที่สบายขึ้นบนโซฟา

พวกผู้หญิงรู้ตัวเองดีที่สุด และพวกเธอก็มักจะชี้ถึงปัญหาได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ออร่า กิบสันจูงจมูกและปั่นหัวเธอมาหลายปี ลูน่าก็ชำนาญเรื่องพวกนี้

ลูน่ารู้ว่าคอร์ทนีย์อยากจะทำอะไรตั้งแต่ตอนที่เธอทำกาแฟหกแล้ว เหตุผลเดียวที่เธอไม่ได้หยุดคอร์ทนีย์เพราะจริง ๆ แล้วเธอก็ไม่อยากให้โจชัวเห็นลายมือของเธอ

การเป็นคนอออกตัวห้ามไม่ให้เขาเห็นลายมือเธอก็เป็นเรื่องนึง แต่การโดนจัดฉากนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ถ้าคอร์ทนีย์อยากจะลองเล่นลูกไม้อะไร เธอก็ยินดีที่จะโดนบังคับให้ทำตาม

ในตอนที่ทั้งสองเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่ไม่มีทางออก คนหนึ่งกำลังเสียใจในขณะที่อีกคนกำลังผ่อนคลาย ลูคัสก็ขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นมาจากไกล ๆ ว่า “ท่านประธานประชุมเสร็จแล้ว

“ใครจะไปก่อน หรือจะเข้าไปพร้อมกันเลย?”

“คุณไปก่อน” “คุณก่อน!”

ลูน่าและคอร์ทนีย์กล่าวขึ้นพร้อมกัน

จากนั้นลูน่าก็มองคอร์ทนีย์อย่างไม่ยินดียินร้าย “อยากให้ฉันไปก่อนเหรอ? ถ้าฉันไปก่อนแล้วโจชัวถามฉันเรื่องเอกสาร ฉันจะบอกว่าฉันไม่แน่ใจแล้วเราก็ต้องเช็กกล้องวงจรปิดกันนะ”

ด้วยคำพูดของลูน่า ใบหน้าของคอร์ทนีย์ก็เปลี่ยนเป็นซีดขาว

สุดท้ายเธอก็ยืนขึ้นอย่างวิตกกังวลและเข้าไปในห้องของโจชัว

ในตอนที่คอร์ทนีย์ผลักประตูห้องทำงานของโจชัวให้เปิดออก ลูน่าซึ่งนั่งพิงโซฟาอยู่ก็กล่าวย้ำอย่างสงบว่า “อย่าลืมแก้ตัวแทนฉันให้คุณลินช์ฟังด้วยล่ะคะ!”

คอร์ทนีย์จับลูกบิดประตูแน่นและชะงักอยู่พักหนึ่ง

เขาขยับเปลี่ยนเป็นท่านั่งที่สบายขึ้นและเอนหลังพิงเก้าอี้ เขามองลูน่าอย่างเย็นชา “นอกจากเรื่องนี้แล้วเธอไม่มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ?”

“ไม่มีค่ะ” ลูน่าส่ายหน้าอย่างใจเย็น

หลังจากนั้นเธอก็ยิ้ม “ถ้าฉันต้องพูดอะไร...”

เธอช้อนตามองโจชัวด้วยดวงตาเร่าร้อนไปด้วยไฟเสน่หา “คุณอยากฟังอะไรล่ะคะคุณลินช์? ฉันทำให้คุณพอใจได้ทั้งบนเตียงและนอกเตียงเลยแหล่ะ”

โจชัวขมวดคิ้วแน่น

หลังจากนั้นเขาก็ยิ้ม “นี่ฉันเห็นภาพหลอนเหรอ? เธอจงใจพูดอะไรแบบนั้นหลังจากคืนนั้น นี่เธออยากจะเจอแบบคืนนั้นอีกเหรอ?”

ลูน่าส่ายหัว “ฉันคิดว่าครั้งเดียวไม่พอค่ะคุณลินช์ ฉันว่าคำแนะนำครั้งก่อนของคุณก็ค่อนข้างดีนะคะ ทำไมคุณไม่เก็บฉันไว้ล่ะ?”

โจชัวกวาดสายตาเย็นชามองลูน่า “ฉันมีภรรยาแล้ว”

“คุณพูดถึงภรรยาเก่า ลูน่า กิบสันเหรอ?”

“เธอไม่ใช่ภรรยาเก่า เรายังไม่เคยหย่ากัน”

“แต่เธอก็ไม่กลับมา”

“รู้ได้ยังไงว่าเธอจะไม่กลับมา?”

ลูน่ายิ้ม “ใคร ๆ ก็พูดกัน ถ้าเธออยากจะกลับมา เธอคงกลับมานานแล้ว ถ้าเธอไม่อยากกลับมา ต่อให้คุณรอนานแค่ไหนมันก็ไม่ได้ผลหรอกค่ะ เว้นแต่ว่า...”

ดวงตาของลูน่าสั่นไหวเล็กน้อย “เว้นแต่ว่าคุณจะทำดีกับฉันและรักฉัน บางที่เธออาจจะได้เห็นแล้วกลับมาเร็วกว่าเพราะว่าเธอหึงก็ได้”

จากนั้นลูน่าก็ยิ้มซุกซน “คุณว่าข้อเสนอนี้เป็นยังไงคะ คุณลินช์?”