ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 191

โจชัวพลิกเอกสารอย่างใจเย็น “หลังจากเปลี่ยนตัวแล้ว ไปตามหาบอดีการ์ดสองคนก่อนหน้านี้ ใครบางคนจะต้องช่วยออร่า แล้วจับตาดูคนที่สมัครและเช็คประวัติพวกเขาให้ละเอียด”

ลูคัสเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเข้าใจในสิ่งที่โจชัวพยายามจะทำ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกและกำลังจะเดินกลับออกไป

“เดี๋ยวก่อน” โจชัวชี้ไปยังเอกสารที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำผสมฝุ่น “ให้คนไปทำให้มันแห้ง แล้วส่งให้ผู้เชี่ยวชาญเปรียบเทียบอีกครั้ง”

ลูคัสอึ้งไป “แต่มัน...เละไปแล้วนะครับ ผมว่าผู้เชี่ยวชาญเองก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว”

โจชัวมองลูคัสเรียบ ๆ “พวกเขารู้ว่าจะต้องทำยังไง”

ไม่ว่าจะเป็นภาพหลอนหรือคิดไปเอง โจชัวก็รู้สึกได้ผ่านตัวอักษรที่โดนรอยเปื้อนว่ามัน…ดูคล้ายกับลายมือของลูน่า กิบสัน

…

“คอร์ทนีย์ หยุดร้องไห้เถอะ”

ในตอนที่ลูน่ากลับมาที่แผนกออกแบบและเดินเข้าไป เธอก็เห็นกลุ่มนักออกแบบที่นำโดยแชนน่อนล้อมรอบคอยปลอบคอร์ทนีย์อยู่

ราวกับมีแสงสปอร์ตไลต์ส่องไปที่เธอ คอร์ทนีย์ดูราวกับเป็นเจ้าหญิงสะอึกสะอื้นพลางเช็ดน้ำตา “ฉันไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้นจริง ๆ นะ ท่านประธานอยากให้ฉันขอโทษลูน่า ฉันก็เลยมาที่นี่ แล้วเมื่อไหร่เธอจะกลับมาเหรอคะ?”

แชนน่อนถอนหายใจ เธอเช็ดน้ำตาให้คอร์ทนีย์พลางบ่นพึมพำ “รอหน่อยนะ ผู้หญิงคนนั้นบังคับคนอื่นเก่ง เธอคงไม่กลับมาสักพัก คงต้องกำลังอ่อยท่านประธานอยู่แน่ ๆ”

คำพูดของเธอทำให้คอร์ทนีย์ร้องไห้เสียงดังขึ้นไปอีก

คอร์ทนีย์ร้องไห้หนักมากจนหายใจเหนื่อยหอบ “วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ฉันมาทำงานเหมือนกัน ฉันทำงานหนักและไม่ได้ทำผิดพลาดอะไร ฉันแค่คิดว่าเธอดูสวย ท่านประธานไม่ใช่คนเดียวที่ชอบเธอนะคะ ฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน! ฉันเลยไปนั่งข้าง ๆ เธอ ฉันประหม่ามาก ๆ จนทำกาแฟหกแล้วทำงานของเธอพัง ฉันสาบานได้เลยว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่รู้ว่าทำไมท่านประธานถึงโกรธขนาดนั้น...”

“ลูน่า ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ จริง ๆ” เธอสูดน้ำมูกพลางยืนขึ้น “คุณสวยมากจริง ๆ ฉันก็เลยประหม่าจนเผลอทำแบบนั้นไปในตอนที่อยู่ข้าง ๆ คุณ คุณให้อภัยฉันได้ไหมคะ? ท่านประธานอยากให้ฉันขอโทษคุณและขอให้คุณยกโทษให้ ถ้าไม่อย่างนั้นฉัน...”

ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเล่นบทโศกมากขึ้นเท่านั้น เธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้เสียงดังขึ้น “ถ้าไม่อย่างนั้นฉันต้องพูดทุกอย่างในการประชุมของบริษัทพรุ่งนี้ แล้วถ้าฉันทำพลาด เขาจะไล่ฉันออก! แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงแบบคุณสักหน่อย มันเป็นแค่อุบัติเหตุ...”

คอร์ทนีย์ดูน่าสงสารจนแชนน่อนรู้สึกสะเทือนใจ เธอมองลูน่า “เธอไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ทำไมคุณไม่ยกโทษให้เธอ? จะยืดเยื้อไปถึงไหน? คอร์ทนีย์เป็นเด็กใหม่ ถ้าคุณอยากจะทำงานเป็นนักออกแบบที่ลินช์กรุ๊ปต่อก็ยกโทษให้เธอเดี๋ยวนี้! ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้เธอลำบากเหมือนกัน!”

ลูน่าเลิกคิ้ว

เธอนั่งลงที่โต๊ะอย่างงดงาม เธอวางขายาว ๆ ลงอย่างเกียจคร้านพลางหยิบเอกสารข้างตัวมาพลิกดู

เธอยิ้มเยาะและพูดว่า “อืม คุณกำลังใช้งานมาข่มขู่ฉันเหรอ? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสำนักงานสาขาเครื่องประดับของลินช์กรุ๊ปถึงไม่มีงานออกแบบที่สวยจนอึ้งมาตลอดหลายปี นั่นเป็นเพราะว่าพวกคุณใช้เวลากับพลังงานทั้งหมดไปกับเรื่องพวกนี้นี่เอง”