ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 221

ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึกและเปิดประตูด้วยกุญแจ

ภายในห้องเงียบสงัด

แสงแดดยามบ่ายส่องผ่านช่องเล็ก ๆ บนหน้าต่างติดเพดานทำให้เกิดเป็นลำแสงตกกระทบในห้อง

ผู้หญิงในชุดโรงพยาบาลด้วยผมเผ้ากระเซอะกระเซิงนั่งอยู่ตรงมุมห้องในท่าที่กอดเข่าเอาหน้าซุกอยู่ตรงขาตัวเอง เธอเงียบมากเสียจนเหมือนไม่ได้อยู่ในห้อง

ลูน่าหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

คนคนนั้นไม่ใช่ออร่า ออร่าไม่มีทางเงียบและเชื่อฟังใคร

หลังจากนั้นเธอก็ถอนหายใจและพูดว่า “บอนนี่”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างเตียงสะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น

ภายใต้ผมเผ้ารกรุงรังเป็นใบหน้าสะอาดตาของบอนนี่

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นบอนนี่ไม่สวมแว่น และเธอก็ไม่คาดคิดว่าจะเป็นในสถานการณ์แบบนี้ด้วย

“เป็นคุณจริง ๆ ด้วย” บอนนี่มองไปที่ลูน่าและยิ้มอย่างขมขื่น แต่ก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี “ฉันคิดว่าฉันจะผ่านวันนี้ไปได้แล้วเชียว”

เธอไม่คาดคิดว่าจะถูกเปิดเผยตัวอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงแบบนี้

เมื่อเห็นท่าทางสงบของบอนนี่ ลูน่าก็รู้สึกถึงค้อนขนาดใหญ่ที่ทุบลงบนหัวใจของเธอ ทั้งเจ็บปวดและทนไม่ได้

เธอไม่เคยสงสัยบอนนี่เลยสักครั้ง เพราะทันทีที่เธอมาทำงานที่ลินช์กรุ๊ป บอนนี่ก็แสดงตัวว่าตัวเองเป็นหญิงสาวที่เรียบง่าย น่ารักและไร้เดียงสา ลูน่าชอบผู้หญิงอย่างบอนนี่ คนที่อายุน้อยและมีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง

แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะโดนหลอก

ลูน่าหายใจเข้าลึกแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ เธอเหลือบมองบอนนี่อย่างเย็นชา “เธอบอกว่าเธอเกลียดออร่าไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่มันอะไร? เป็นเพราะเกลียดมากงั้นเหรอ? ทำไมเธอถึงยินดีทำเพื่อออร่าล่ะ?”

“เปล่าค่ะ” บอนนี่เงยหน้ามองลูน่า เธอยิ้มอ่อนโยน “ฉันเกลียดเธอค่ะ แต่ที่ฉันทำแบบนี้เพราะมีเหตุผลของตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ลูน่าก็ขนลุกขึ้นมาในทันที!

คนขับรถที่เตะเธอตกสะพานโผล่เข้ามาในความคิดของเธอ!

เธอตัวสั่นเทิ้มและหลับตาลง เธอพยายามนึกถึงใบหน้าที่ไม่น่าไว้ใจของคนขับท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ

“พี่เธอ มีไฝอยู่บนใบหน้าฝั่งซ้ายใช่ไหม ใกล้ ๆ จมูก”

ดวงตาของบอนนี่เบิกกว้างในทันที “คุณรู้จักพี่ของฉันเหรอ?”

หัวใจของลูน่าจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง

เธอหลับตาลง หลังจากนั้นพักใหญ่ เธอก็ลืมตาและมองบอนนี่ “แล้วออร่าทำยังไง เธอถึงยอมสลับตัวด้วย?”

บอนนี่กัดริมฝีปาก “เธอสัญญาว่าจะช่วยฉันตามหาพี่ชายค่ะ”