“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันทำงานจนดึก?” ลูน่าถามพลางเคี้ยวอาหารที่ธีโอซื้อมาให้เธอ
ธีโอหัวเราะเบา ๆ “ถ้าผมบอกว่าผมรอคุณอยู่ข้างนอกมาตั้งแต่ห้าโมงเย็นแล้วล่ะ”
ลูน่าเกือบสำลักอาหาร “จริงเหรอคะ?”
“ไม่ใช่ครับ ผมล้อเล่น” ธีโอเอนตัวพิงเก้าอี้แล้วยืดเส้นยืดสาย “เมื่อเช้าตอนที่ผมไปบ้านเพื่อนคุณ ผมขอเบอร์เธอมาด้วย ผมโทรไปถามเธอเมื่อกี้ เธอบอกว่าคุณยังไม่กลับบ้าน ผมก็เลยเดาว่าคุณน่าจะอยู่ที่ทำงาน”
ลูน่ารู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำอธิบายของธีโอ ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้จะตอบสนองยังไงถ้าธีโอรอเธอมานานกว่าสามชั่วโมงจริง ๆ
เธอยัดอาหารที่เหลือเข้าปากอย่างรีบร้อนเท่าที่จะทำได้ “ไปกันเถอะค่ะ”
ธีโอหัวเราะเบา ๆ แล้วช่วยเธอเก็บกวาดกล่องอาหาร “ไปกันครับ เจ้าของตึกกำลังรอเราอยู่”
ลูน่าพยักหน้าและตามเขาออกไปจากสำนักงาน โจชัวยืนมองทุกอย่างอยู่ในเงามืดของสำนักงานจึงไม่มีใครรู้ เขามองภาพนั้นด้วยความรู้สึกค่อนข้างไม่พอใจที่ปรากฏบนใบหน้าขณะที่พวกเขาสองคนเดินเข้าลิฟต์ไป
ในตอนที่ธีโอขึ้นลิฟต์ไป จู่ ๆ เขาก็หันมามองทางที่โจชัวยืนอยู่แล้วเหมือนจะมองตรงมายังเขา
ประตูลิฟต์ปิดลง และพวกเขาสองคนก็ลงไป ในเสี้ยววินาทีหลังจากนั้นโทรศัพท์ของโจชัวก็ดังขึ้น เป็นอลิซอีกครั้งที่โทรตามให้เขากลับบ้าน
โจชัวกดปิดเสียงอย่างหงุดหงิดแล้วขึ้นลิฟต์ไป ในตอนที่เขาออกมาจากตึก เขาก็เห็นว่ารถของธีโอขับไปฝั่งตรงข้ามกับบ้านของแอนน์
ลูน่าไปบ้านของธีโอจริง ๆ เหรอ? ผู้หญิงคนนั้นหน้าไม่อาย!
โจชัวหรี่ตาขณะกำหมัดแน่นขึ้น
“โจชัว คุณกลับมาแล้ว!” อลิซออกมาจากบ้านและทักทายเขาด้วยรอยยิ้มร่าเริง “เด็ก ๆ กับฉันกำลังรอให้คุณกลับมาอยู่เลยค่ะ”
โจชัวมองเธอก่อนจะมองเข้าไปในบ้าน เขาเห็นหัวเล็ก ๆ สองหัวที่ชนกันแล้วมองมาจากหน้าต่างชั้นสอง
โจชัวชะงักไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็โอบไหล่อลิซแล้วพาเธอเข้าบ้าน “เวลาทำงานของผมไม่แน่นอน ผมกลับบ้านเป็นเวลาแค่บางวัน แต่ผมมักจะทำงานดึกบ่อย ๆ ต่อไปคุณกับลูกก็กินก่อนเลยถ้าหิว คุณไม่ต้องรอผม”
“ไม่ค่ะ ฉันจะปล่อยให้เป็นอย่างนั้นได้ยังไงคะ” อลิซเม้มปากและจับแขนของโจชัวพลางยิ้มกว้าง “ฉันต้องสอนมารยาทเด็ก ๆ พวกเขาจะได้ไม่โตมาเป็นคนไม่มีมารยาท ฉันไม่อยากให้พวกเขาทำให้คุณขายหน้าในอนาคต!” เธอเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ลูน่าดูแลนีลกับเนลลี่เป็นอย่างดี แต่ฉันว่าเธอคงไม่ได้สอนมารยาทพวกเขาอย่างเหมาะสม แต่ก็โทษเธอไม่ได้หรอกค่ะ เธอไม่มีมารยาทผู้ดีแบบนี้เพราะเธอไม่ได้มาจากครอบครัวชั้นสูงที่มีชาติตระกูล”
โจชัวอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วกับคำพูดของเธอ เขาโตมาในครอบครัวชนชั้นสูงที่มีชื่อเสียงซึ่งเน้นย้ำเรื่องมารยาทและสมบัติผู้ดีสุด ๆ
เขาจึงคุยเรื่องนี้กับเธอตั้งแต่แรกที่คบกับเธอ เขาบอกเธอว่าอยากให้ลูกของพวกเขาเติบโตมาแบบเด็กธรรมดาทั่วไปและไม่ต้องถูกจำกัดอยู่ในกฎเกณฑ์หรือความเข้มงวดแบบที่เขาเคยประสบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...