โจชัววางโทรศัพท์เครื่องนั้นลงและหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาโทรหาอลิซ
ตอนที่การโทรได้รับการเชื่อมต่อ เสียงเรียกสายคุ้นหูก็ดังมาจากทางเข้าประตูลิฟต์ตรงสุดทางเดิน
โจชัวหันไปมองโดยไม่รู้ตัว
อลิซที่มีคราบน้ำตาวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “นีลกับเนลลี่ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ? ทำไมพวกเขาต้องตรวจร่างกายล่ะคะ?”
เมื่อเห็นคราบน้ำตาและสีหน้ากังวลของอลิซ ความรังเกียจก็ปรากฏบนใบหน้าของโจชัว
ตอนที่เขากลับบ้านไปรับนีลและเนลลี่ เขาตั้งใจเข้าไปถามลิลี่ว่าอลิซรู้เรื่องที่เด็ก ๆ ปวดท้องเมื่อคืนหรือเปล่า
“หลังจากที่คุณออกจากบ้านไปเมื่อคืน คุณนายลินช์ก็เข้าห้องไปและไม่ได้ออกมาอีกเลยค่ะ เช้านี้พอเธอตื่นนอน เธอก็ลงมากินอาหารเช้าแล้วก็ออกไปเลย”
เสียงของลิลลี่ยังคงดังอยู่ในหูของโจชัว “หลังจากที่ให้นีลกับเนลลี่ดื่มนมแล้ว เธอก็ไม่เคยเข้ามาเหยียบห้องของเด็ก ๆ อีกเลย”
โจชัวมองอลิซที่กำลังเดินเข้ามาด้วยดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำตา จากนั้น เขาก็รู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาในทันที
เธอเคยเป็นคนที่เขารักสุดหัวใจ เขารอเธอให้กลับมาหาถึงหกปี แต่เมื่อเธอกลับมา เขาก็พบว่าเธอเปลี่ยนไปมาก เธอต่างจากลูน่า กิบสันที่เขาจำได้มาก
แม้แต่ตอนนี้ ในตอนที่เขามองน้ำตาของเธอ เขาก็แยกไม่ออกแล้วว่ามันเป็นน้ำตาจริงหรือเป็นน้ำตาที่เสแสร้งขึ้นมา
อลิซเอาแต่บอกว่าเธอเป็นแม่แท้ ๆ ของนีลและเนลลี่ และบอกว่าเธอเสียลูกไปเมื่อหกปีก่อนหลังจากที่เกือบตาย
ตอนนี้เป็นเวลาที่เธอควรได้ใช้เวลาร่วมกับลูก ๆ ของเธอ แต่แค่เพียงหนึ่งสัปดาห์เขาก็ได้เห็นความห่างเหินและความไม่อดทนที่มีต่อพวกเขาแล้ว
นั่นไม่ใช่สิ่งที่แม่ผู้คิดถึงลูก ๆ ของเธอมากทำกัน
“โจชัว”
ตอนที่เขาเห็นเธอ อลิซก็วิ่งเข้ามาแล้วยืนอยู่ตรงหน้าเขา “โจชัวคะ เด็ก ๆ เป็นยังไงบ้าง? ฉันไปถึงบ้านก็ได้ยินลิลลี่บอกว่าคุณกับลูคัสพาเด็ก ๆ มาโรงพยาบาล”
โจชัวมองอลิซอย่างเย็นชาด้วยดวงตาลึกล้ำไร้จุดสิ้นสุด “อลิซ ลูน่าดูแลลูก ๆ ของคุณมาตลอดหกปีที่ผ่านมา เป็นเรื่องยากมากเลยไม่ใช่เหรอ ถ้าอย่างนั้น...”
โจชัวก็พูดเย้ยหยัน “ผมให้ลูน่าดูแลเด็ก ๆ ยังจะดีซะกว่า”
“ค่ะ!” เนลลี่ปรบมืออย่างตื่นเต้น “เนลลี่จะได้อยู่กับคุณแม่อีก!”
ใบหน้าของอลิซซีดขาว เธอจับมือของโจชัวไว้ “โจชัวคะ คุณหมายความว่ายังไง?”
“หมายความว่ายังไงเหรอ?” โจชัวไม่สามารถระงับความโกรธเคืองในใจไว้ได้อีกต่อไป “อลิซ คุณพูดอะไรตอนที่กลับมาครั้งแรกจำได้ไหม? คุณบอกว่าคุณรักลูกและถึงแม้พวกเขาจะไม่ชอบคุณ แต่คุณก็จะเอาชนะใจพวกเขาด้วยความจริงใจของคุณ คุณบอกว่าคุณจะดูแลพวกเขาด้วยความพยายามทั้งหมดที่มีเพื่อทำให้พวกเขาลืมลูน่า แล้วนี่มันอะไร?”
โจชัวเอาผลการตรวจของเนลลี่และนีลออกมา
“หมอบอกวว่าถ้าไม่ใช่เพราะยา พวกเขาสองคนคงต้องเข้าโรงพยาบาลไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว! ตอนที่ลูน่าบอกว่าคุณบังคับให้เด็ก ๆ ดื่มนมจนไม่มีความอยากอาหารเย็น ผมแทบไม่เชื่อเธอเลย! ผมคิดว่าคุณที่เป็นแม่ของพวกเขาทั้งสองคนคงจะไม่มีวันทำอะไรแบบนี้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...