ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 300

ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเดินจากไป

นาตาชาเดินคอกตกเข้าบ้านไปหลังจากที่ลูน่าจากไปสักพัก

“เป็นยังไงบ้าง?” โจเซฟรีบเข้ามาหาเธอในทันทีที่เธอเดินผ่านประตูบ้านเข้ามา

นาตาชาส่ายหน้า “เธอบอกว่าเธอไม่ตกลง และไม่ไปงานแถลงข่าวกับสื่อด้วย”

โจเซฟขมวดคิ้วแน่น

“เธอพูดอะไรอย่างอื่นอีกหรือเปล่า?”

“เธอพูดด้วยว่า...” นาตาชาถอนหายใจ “เธอบอกให้ฉันไปเช็กให้ดี เธอบอกว่าออร่าอาจจะไม่ใช่ลูกสาวของฉัน”

ด้วยคำพูดนั้นใบหน้าของโจเซฟก็ซีดลงในทันที

“ฉันบอกเธอไปแล้วว่าไม่มีทางเป็นไปได้” นาตาชายักไหล่ “ลูน่าเป็นคนไม่น่าเชื่อถือ เพราะงั้นเราไม่ควรฝากความหวังไว้ที่เธอคนเดียว”

“ใช่ ไร้สาระ! ออร่าจะไม่ใช่ลูกคุณได้ยังไง” โจเซฟขมวดคิ้ว เขาเงยหน้ามองออกไปไกล ๆ

“ถ้าเธอไม่ช่วยเรา ฉันก็ทำได้เพียงไปหาอลิซเท่านั้น”

…

“คุณนาย มีคนมาหาคุณ เขารอข้างนอกค่ะ”

ตั้งแต่ที่กลับจากร้านกาแฟมายังบลูเบย์วิลล่า อลิซก็นอนบนเตียงเหม่อมองเพดานอยู่

เมื่อได้ยินเสียงของคนรับใช้ คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากันแน่น “ไม่รู้เหรอว่าฉันพักผ่อนอยู่ ฉันไม่สนหรอกนะว่าใคร ให้เขารอไปก่อนแล้วกัน!”

นอกจากโจชัว เธอก็ไม่อยากเจอใครอีก!

“แต่คุณนายคะ คน ๆ นั้นเขา...เขาบอกว่าเป็น... เป็นพ่อของคุณ โจเซฟ กิบสันนะคะ”

โจเซฟ กิบสันงั้นเหรอ?

“ฉันไม่เจอใครทั้งนั้น”

“เธอบอกว่าถ้าคุณไม่อยากเจอ เธอก็จะรอจนกว่าคุณจะทำงานเสร็จ คุณคงต้องออกไปไม่ว่ายังไงก็ตาม”

ลูน่าลูบหว่างคิ้วของเธอ “งั้นก็ให้เธอเข้ามา”

เธอยังคงกำจัดอาการเป็นคนใจอ่อนของตัวเองไม่ได้

“คุณลูน่า” เมื่อเข้าประตูมา นาตาชาก็คุกเข่าลงกับพื้นทันที เธอมองลูน่าด้วยดวงตาที่มีน้ำตาคลอ “ช่วยพวกเราด้วยนะคะ!”

ลูน่าไม่คาดคิดว่านาตาชาจะทำสิ่งนี้เมื่อเข้ามาในห้องทำงานของเธอ

เธอขมวดคิ้วและรีบพยุงเธอขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้นคะ?”

“สามีของฉันเส้นเลือดในสมองแตก! เขาถูกส่งไปโรงพยาบาลแล้ว!” นาตาชาร้องไห้เรื่อย ๆ “เราไม่มีเงินรักษาเขาด้วยซ้ำ! ช่วยเราด้วยนะ!”