ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 60

“ฉันจะพาคุณหนูเนลลี่กลับไปนอน”

ลูน่าโน้มตัวลงและอุ้มเนลลี่ไว้ในอ้อมแขน เธอผลักโจชัวออกแล้วเดินกลับเข้าไปยังวิลล่า

โจชัวยืนอยู่กับที่ คิ้วขมวดแน่นขณะมองดูลูน่าที่เดินจากไป

ประตูทางเข้าปิดลง

โจชัวมองไปที่ประตูดังกล่าวด้วยแววตาลุ่มลึก หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบมือถือออกมาโทรหาลูคัส

“ไปเอารถออก”

จากปลายสาย เสียงของลูคัสฟังดูงัวเงีย “คุณลินช์นี่ก็ดึกแล้วนะครับ คุณจะไปไหนเหรอครับ?”

“ไปออฟฟิศ” นั่นคือคำตอบ ลูคัสตะลึงงันจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ “แต่คุณไม่ได้นำงานทั้งหมดกลับมาทำที่วิลล่าแล้วหรอกเหรอครับ? ทำไมถึงต้องกลับไปที่ออฟฟิศอีกล่ะ?”

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว มีอะไรไหม? นายมีอะไรจะพูดงั้นเหรอ?”

ลูคัสจะกล้าพูดอะไรได้อีก?

ลูคัสลุกจากเตียงของแฟนสาวทันทีก่อนจะรีบขับรถไปที่บลูเบย์วิลล่า เขาช่วยขนกองเอกสารในห้องทำงานของโจชัวไปที่รถ จากนั้นจึงขับไปส่งเจ้านายที่ออฟฟิศ

ขณะนั่งอยู่บนเบาะหลัง โจชัวมองออกไปนอกหน้าต่างชมทัศนียภาพยามค่ำคืนที่เคลื่อนผ่านไปในขณะที่ขมวดคิ้วแน่น

ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ภาพของลูน่ายังคงปรากฏขึ้นในใจเขา ใบหน้าที่งดงามและละเอียดอ่อน แม้กระทั่งตอนตกใจและตอนโมโหเมื่อเกือบโดนเขาจูบ

คิ้วของเขาขมวดแน่นเป็นปม เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่

เขาหลงรักผู้หญิงอีกคนอย่างท่วมท้น เขาได้มอบใจทั้งดวงแก่ผู้หญิงที่ชื่อลูน่า กิบสันไปแล้ว

ทำไมเขาจะต้องฉุนเฉียวเมื่อได้ยินลูน่าคุยโทรศัพท์ด้วยท่าทีสนิทสนมกับคนอื่นด้วย? และพอได้เห็นใบหน้าที่ดูมีความสุขของเธอก็ทำให้เขาปั่นป่วนจนแทบคลั่ง!

“คุณบีนส่งมาให้ผมเถอะครับ หนักขนาดนี้เดี๋ยวผมช่วยถือเอง!”

แซคกับยูริเข้ามาทักทายโจชัวอย่างเริงร่า

โจชัวนึกถึงเจ้าหนูคนนั้น เขาขมวดคิ้วและชำเลืองมองแซค “ยังติดต่อกับเด็กนั่นอยู่หรือเปล่า?”

แซคเลิกคิ้ว “เด็กนั่น?”

“เขาหมายถึงหัวหน้าของเราไง!” ยูริพูดพึมพำขณะถือเอกสารให้เข้าที่เข้าทาง

แซคเคาะหัวตัวเอง “อ๋อ หัวหน้าของเรานั่นเอง ใช่ครับยังติดต่อกันอยู่ พวกผมเพิ่งคุยกับเขาผ่านโทรศัพท์เอง”

“อืม” โจชัวขมวดคิ้ว “พาเขามาที่นี่หน่อย ฉันจะรอ”