ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 73
“เหลวไหล!”
น้ำตาของออร่าทำให้คุณย่าลินช์มีน้ำโห หญิงชรากระแทกถ้วยชาลงกับโต๊ะกาแฟอย่างเดือดดาล
“ย้อนกลับไปตอนที่โจชัวอยากหมั้นหมายกับเธอ ไม่มีใครในตระกูลเห็นด้วยเลยสักคน แต่เจ้าตัวก็ยืนยันเสียงแข็งจะหมั้นให้ได้ อ้างว่าตัวเองกำลังทำตามความต้องการของลูน่า!”
“พอถึงตอนนี้ก็ผ่านมาห้าปี ครอบครัวของเราก็ยอมรับเธอได้แล้ว หมอนั่นกลับคิดจะยกเลิกงานแต่งอย่างนั้นเหรอ? เขาคิดว่ากำลังเล่นพ่อแม่ลูกอยู่หรือยังไง?”
คุณย่าลินช์มองดูเครื่องประดับบนโต๊ะก่อนหันไปทางออร่าอย่างมีเมตตา “ออร่า อย่ากังวลเลย เธอเป็นคนกตัญญู ฉันจะช่วยเหลือเธอเอง โจชัวก็แค่โดนสาวใช้คนนั้นยั่วยวน เขาถึงได้สับสนจนบอกว่าอยากถอนหมั้นกับเธอ ไม่ต้องคิดมาก ฉันจะไม่ยอมให้โจชัวล้มเลิกงานแต่งแน่นอน”
ออร่ากัดปากขณะที่ความรู้สึกเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ “คุณย่าคะ หนูรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินแบบนี้ คุณย่าช่างใจดีกับหนู...”
จากนั้น ออร่าก็เช็ดน้ำตา “เป็นเพราะคุณย่าใจดีกับหนูมาก หนูก็ต้องทำดีกับคุณย่าเหมือนกัน โปรดรับของขวัญชิ้นนี้ไว้เถอะนะคะ หนูจำได้ว่ายังมีเครื่องเพชรของคุณวายอีกชุดหนึ่ง หนูจะซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณย่า
ดีไหมคะ?”
เมื่อคุณย่าลินช์ได้ยินดังนั้น สีหน้าหญิงชราจึงสดใสขึ้นในทันที เธอยิ้ม “ดีเลยจ้ะ ดี ดี!”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นนะ เดี๋ยวฉันจัดการให้”
“ขอบคุณค่ะ คุณย่า!”
ออร่าปาดน้ำตาออกอย่างเบิกบานใจ หญิงสาวลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับคุณย่าลินช์ด้วยความนับถือ “คุณย่าคะ หนูจะไม่รบกวนแล้วค่ะ ได้โปรดรับเครื่องประดับชิ้นนี้ไว้ด้วยนะคะ”
ออร่าหันหลังเดินจากไป
“พ่อบ้าน ช่วยไปส่งคุณกิบสันที”
“ครับท่าน”
ห้านาทีหลังจากนั้น พ่อบ้านก็กลับมายืนข้าง ๆ คุณย่าลินช์หลังส่งออร่าเรียบร้อยแล้ว
“นายยังไม่ชอบขี้หน้าคุณกิบสันอยู่งั้นเหรอ?”
“ครับ”
ห้าโมงเย็น
ลูน่าที่เพิ่งซื้อของจากตลาดเสร็จเรียบร้อยก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนขวางไว้
“นายของเราต้องการพบคุณ”
บอดี้การ์ดสองคนนั้นไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับหญิงสาว ทั้งคู่คือบอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณย่าลินช์ ย่าของโจชัวนั่นเอง นี่แสดงว่าคุณย่าลินช์ต้องการพบเธออย่างนั้นเหรอ?
ลูน่ายิ้มเรียบ ๆ พร้อมกับยกของในมือขึ้นมา “ฉันขอเอาของไปเก็บไว้ในรถก่อนได้ไหม?”
บอดี้การ์ดพยักหน้า พวกเขาไม่มีทางปล่อยให้เธอหอบของพะรุงพะรังไปพบคุณย่าลินช์ได้หรอก
ลูน่าเปิดท้ายรถขณะยกข้าวของที่เพิ่งซื้อมาด้วยท่าทีนิ่งเฉย หลังจัดการเก็บของทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินไปยังที่นั่งฝั่งคนขับและพูดกับคนขับรถว่า “ฉันมีธุระที่ต้องสะสาง นายกลับไปก่อนได้เลย เดี๋ยวฉันเรียกแท็กซี่กลับเองทีหลัง”
คนขับรถขมวดคิ้วและจ้องมองดูบอดี้การ์ดทั้งสองที่ยืนอยู่ไม่ไกล เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ผมควรแจ้งให้คุณลินช์ทราบไหม?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...