ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย นิยาย บท 4

สามพี่น้องเข็นรถเข็นที่ใส่หมูที่จะนำมาเป็นสินสอดเอาไว้ เมื่อเดินมาถึงบ้านตระกูลเหลียนอวิ๋นเซียวเรียกแม่เฒ่าเหลียนอยู่หน้าบ้าน

“ท่านยายเหลียนขอรับ ท่านยายเหลียนอยู่หรือไม่ขอรับ” อวิ๋นเซียว

“อยู่ ๆ ใครมาล่ะนั่น อ้าวอาเซียวกับน้อง ๆ เองหรือ เข้ามาก่อนสิ แล้วนี่เอาอะไรมาเยอะแยะ” แม่เฒ่าเหลียนมองดูรถเข็นที่มีหมูป่าตัวใหญ่ทั้งยังมีไข่ไก่ป่า กระต่ายป่าและไก่ป่าอีกจำนวนหนึ่ง

“เอ่อ คือ.. คือว่าข้าเองก็ไม่ได้มีเงินทองข้าเลยนำของทั้งหมดนี้มาเป็นสินสอดเพื่อสู่ขอภรรยาขอรับ หวังว่าท่านยายจะไม่รังเกียจ”

“ไม่รังเกียจ ไม่รังเกียจ ยายไม่รังเกียจเลย ขอบใจเจ้ามากนะ หมูป่าไม่ใช่จะล่ากันได้ง่าย ๆ นี่ก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงความจริงใจของอาเซียวที่มีต่ออาโหยวแล้ว”

“ขอบพระคุณท่านยายมากขอรับ เช่นนั้นวันนี้ข้าสามารถรับตัวภรรยากลับไปได้เลยหรือไม่” อวิ๋นเซียว

“จะดีหรืออาโหยวยังไม่หายดีเลย จะลำบากให้พวกเจ้าต้องมานั่งดูแลนางหรือไม่” แม่เฒ่าเหลียน

“ไม่ลำบากขอรับ ข้าจะดูแลนางอย่างดี”

“เช่นนั้นเข้ามาคุยกันในบ้านเถิด จะได้พูดคุยทำความรู้จักกับพ่อตาแม่ยายและน้อง ๆ ของอาโหยวด้วย”

“ขอรับท่านยาย”

“อี้ปิง เจี้ยนป๋อ มายกของเข้าไปเก็บในบ้านช่วยอาเซียวหน่อย ส่วนพวกเจ้าตามข้าเข้าไปนั่งในบ้านก่อน” แม่เฒ่าเหลียนเรียกลูกชายและลูกเขยออกมาช่วยอวิ๋นเซียวยกของไปเก็บในบ้าน

หลังจากที่ทุกคนมากันครบพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วขาดเพียงแค่เว่ยจื้อโหยวที่ยังนอนอยู่ในห้อง พ่อเฒ่าเหลียนที่กำลังวุ่นวายอยู่กับแปลงผักก็มาพร้อมกับเว่ยหย่งหมิงที่วิ่งไปตามผู้เป็นตา

“เอาล่ะทีนี้มากันครบทุกคนแล้ว บ้านสกุลเหลียนของพวกเราเจ้าเองคงรู้จักกันทุกคนอยู่แล้วคงไม่ต้องแนะนำอีก ส่วนทางนี้เว่ยเจี้ยนป๋อเป็นพ่อของอาโหยว แล้วก็แม่ของอาโหยวเหลี่ยนเหมยชิงซึ่งเป็นลูกสาวของยายเอง เด็กสองคนนี้เป็นน้องสาวของอาโหยว คนโตเว่ยหย่งหมิง ส่วนคนเล็กเว่ยหย่งคัง”

“คารวะท่านพ่อตาแม่ยายของรับ สวัสดีน้องชายภรรยา นี่คือน้องชายของข้าอวิ๋นซวนและน้องสาวอวิ๋นเฟยขอรับ” อวิ๋นเซียว

“คารวะท่านลุงท่านป้าเจ้าค่ะ” อวิ๋นเฟย

“คารวะท่านลุงท่านป้าขอรับ” อวิ๋นซวน

“เจี้ยนป๋อ เหมยชิง อาเซียวอยากจะรับอาโหยวไปวันนี้พวกเจ้าจะว่าอย่างไร” แม่เฒ่าเหลียน

“พวกเขาไม่ขัดข้องขอรับท่านแม่ยาย” เจี้ยนป๋อ

“ข้าเองก็เห็นด้วยกับท่านพี่เจ้าค่ะ” เหมยชิง

“เช่นนั้นเจ้าไปเรียกอาโหยวให้ลุกขึ้นอาบน้ำผลัดผ้าเสีย เดี๋ยวแม่กับพี่สะใภ้ของเจ้าจะช่วยกันเตรียมของให้อาโหยว ส่วนตาเฒ่ากับอาปิงช่วยกันยกไปวางใส่รถเข็น” แม่เฒ่าเหลียนแจกแจงหน้าที่ของแต่ละคน

ใช้เวลาไม่นานสินเดิมที่เตรียมเอาไว้อย่างเร่งด่วนก็ถูกนำไปวางในรถเข็น เว่ยจื่อโหยวถูกผู้เป็นแม่ปลุกให้ลุกขึ้นอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบเร่งด่วน ถึงแม้ว่านางจะยังสับสนและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยังทำตามคำของมารดาคือไปอาบน้ำและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่ที่ท่านแม่และป้าสะใภ้ของนางเร่งมือตัดเย็บขึ้น

“เอาล่ะอาโหยว สามีของลูกมารับแล้ว ต่อไปนี้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของลูกให้มีความสุข หากต้องการให้พ่อแม่ช่วยเหลืออันใดก็สามารถบอกกล่าวพ่อกับแม่ได้”

“เจ้าค่ะท่านแม่” เว่ยจื้อโหยวได้แต่รับคำของผู้เป็นแม่ในใจพลันก่นด่าอวิ๋นเซียวจะรีบอะไรขนาดนั้นนางยังไม่หายดีเลยด้วยซ้ำไป

“ท่านแม่ท่านพ่อ ท่านพี่ ข้าพาอาโหยวมาแล้วเจ้าค่ะ ข้าวของเตรียมครบหรือยังเจ้าคะ”

“เรียบร้อยแล้วเหมยชิง ไปพวกเราไปส่งอาโหยวกัน” แม่เฒ่าเหลียน

“ส่งนางให้ข้าเถอะขอรับท่านยาย” อวิ๋นเซียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน