มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 113

เจียงหย่งซึ่งแต่เดิมมีความรู้สึกเหนือกว่าฉีเติ่งสียน แต่กลับพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงในเวลานี้

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนทักทายหลี่อวิ๋นหว่าน เขาก็เดินตามเซี่ยงตงฉิงเดินเลี่ยงไปก่อน เพราะมีบางอบ่างที่เขาต้องพูด

“นายบล็อกฉันหมายความว่ายังไง? ถ้าฉันมีเรื่องอะไรจะติดต่อยังไง?” เซี่ยงตงเฉิงถามด้วยใบหน้าเข้ม

“คุณเอาเรื่องใหญ่แบบนี้มาให้ผมโดยไม่ได้บอกให้ผมทราบล่วงหน้า ผมจะบล็อกคุณไปทำไม?” ฉีเติ่งเสียนไม่พอใจและตอบอย่างใจเย็น

เซี่ยงตงฉิงพูดอะไรไม่ออก ผู้ชายคนนี้มีความตั้งใจดี เมื่อวางแผนที่จะจัดตั้งบริษัทใหม่และปล่อยให้เขาดูแลจัดการ เขายังไม่มีชอบใจได้เหรอ?

ใครในโลกนี้จะเจอเรื่องดี ๆ แบบนี้ได้ที่ไหนบ้าง? ยิ่งกว่านั้นเมื่อเผชิญหน้าแล้วยังไม่มีความสุขอยู่อีกหรือ? !

ตรรกะนี่มันบ้าอะไรกัน! ! !

เซี่ยงตงฉิงหายใจเข้าลึก ๆ สองครั้ง ระงับความไม่พอใจของเธอ และพาฉีเติ่งเสียนกลับไปที่เซี่ยงกรุ๊ป

เธอยื่นเอกสารให้ฉีเติ่งเสียนแล้วพูดว่า “เซ็นชื่อในเอกสารนี้แล้วนายจะกลายเป็นนิติบุคคลของบริษัท”

ฉีเติ่งเสียนไม่รู้ว่าเซี่ยงตงฉิงต้องการทำอะไร ดังนั้นเขาจึงไม่ถาม เขาเพิ่งเซ็นสัญญาและเป็น CEO ของบริษัทชื่อ “เทียนไล่แคปปิตอล” จัดตั้งโดยเซี่ยงตงฉิง

“หู่เหมินกรุ๊ปและสวีกรุ๊ป ได้เริ่มระดมเงินทุนในวงกว้างแล้ว ฉันคาดว่าพวกเขาจะตัดขาดกับเซี่ยงกรุ๊ปในไม่ช้า” เซี่ยงตงฉิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“จริงเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนดูสงบมาก

เซี่ยงตงฉิงขมวดคิ้ว เคาะโต๊ะและพูดอย่างเย็นชา: “นายบอกว่านายจะช่วยฉันจัดการกับเรื่องพวกนี้ แล้วเงินที่จะช่วยฉันจัดการกับพวกเขาล่ะ!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “ไม่ต้องห่วง ไม่มีปัญหา คุณดำเนินเรื่องไปก่อน ผมจะจัดการเรื่องเงินเอง!”

“ผมสัญญาว่าเซี่ยงกรุ๊ปจะมีเงินทุนขาด”

“แค่นั่งรออย่างเฉยๆและค่อยๆจัดการบริหารไปเรื่อยๆ”

ความคิดของฉีเติ่งเสียนทำให้ผู้คนหลงไหล ผู้ชายคนนี้สามารถใจเย็นกับเรื่องเร่งด่วนแบบนี้ได้เสมอซึ่งทำให้ถึงกับพูดไม่ออก!

อวี้เสี่ยวหลงยังไม่เคลื่อนไหว ดังนั้นฉีเติ่งเสียนจะไม่บุ่มบ่ามทำอะไร

“นอกจากนี้ คุณควรติดต่อกับหวังหู่ให้น้อยลง ผู้ชายคนนี้ไม่มีมารยาท หากจู่ๆ เขาต้องการทำลายเกียรติของคุณเข้าในวันหนึ่ง จะมาเสียใจก็สายเกินไป” ฉีเติ่งเสียนกล่าวเสียงเย็น

“ฉันควบคุมสิ่งเหล่านั้นได้ ดังนั้นนายไม่จำเป็นต้องห่วง! สิ่งที่นายต้องทำตอนนี้คือเตรียมเงินทุนให้เพียงพอ!” เซี่ยงตงฉิงพูดอย่างเย็นชา

เมื่อเห็นความคิดของเธอ ฉีเติ่งเสียนก็รู้ว่าเธอไม่ฟัง และอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

แม้ว่าหวังหู่จะเป็นนายน้อยของหู่เหมินกรุ๊ป แต่เขายังคงเป็นคนเจียงหู่ วันหนึ่งเขาอาจจะหมดความอดทนจริงๆและเริ่มใช้ความรุนแรงกับเซี่ยงตงฉิง

หลังจากออกจากเซี่ยงกรุ๊ป แล้วฉีเติ่งเสียนก็ถูกเรียกกลับไปยังเฉียวกรุ๊ป

“พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้แล้ว เมื่อถึงเวลานายก็มอบให้เขา” เฉียวชิวเมิ่งพูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างเย็นชา

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้น เธอผิดหวังกับฉีเติ่งเสียนมากและเธอเสียหน้าต่อหน้าอวี้เสี่ยวหลง

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เธอถึงกับเสียใจที่ไปส่งฉีเติ่งเสียนที่อวิ๋นติ่งวิลล่า เพราะทำให้เสี่ยวหลงดูถูกเขา

เฉียวชิ่วเหมิงพูดอย่างเย็นชา: “นี่เป็นวันเกิดปีที่แปดสิบของคุณปู่ นายไม่ควรสร้างปัญหาให้ฉันในวันนี้ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปง่ายๆ!”

ฉีเติ่งเสียนเพียงยิ้มแล้วถามว่า: “คุณและเฉียวกรุ๊ป ได้ขายที่ดินทั้งหมดในดินแดนแห่งความตายให้กับเซี่ยงกรุ๊ปแล้ว?”

หลี่เทียนลั่วถือโสมป่าอายุร้อยปีไว้ในมือแล้วยื่นออกมา โดยพูดอย่างสุภาพ: “ตระกูลหลี่ขอแสดงความยินดีกับคุณเฉียวในวันเกิดปีที่แปดสิบและมอบโสมป่าอายุหนึ่งร้อยปีให้ด้วยนะครับ”

เมื่อญาติของตระกูลเฉียวเห็นหลี่เทียนลั่วพวกเขาก็ห้อมล้อมทันทีและเริ่มชมเชยเขาเสียงดัง

“ตามที่คาดไว้ คุณหลี่เขาเป็นคนมีน้ำใจ มีโสมป่าอายุหนึ่งร้อยปีติดมือมาด้วย!”

“คุณชายหลี่เป็นฮีโร่หนุ่ม มีชื่อเสียงตั้งแต่อายุยังน้อย การที่สามารถมาฉลองวันเกิดผู้อาวุโสของเราในวันนี้จะนำความรุ่งโรจน์มาสู่ตระกูลเฉียวของเรา!”

“ยินดีต้อนรับคุณหลี่! ตอนนี้มวยตระกูลหลี่กลายเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมณฑลตงไห่ทั้งหมดของเรา ในอีกไม่กี่ปี คุณหลี่จะถูกโปรโมตไปทั่วเมืองอย่างแน่นอน”

ตระกูลหลี่สร้างรายได้ด้วยการเปิดโรงยิมศิลปะการต่อสู้แล้วเปิดบริษัทยา ธุรกิจมีขนาดใหญ่มากและอุตสาหกรรมก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองตงไห่

แม้ว่าจะไม่ดีเท่าบริษัทในกลุ่มใหญ่ เช่นเซี่ยงกรุ๊ปและ หู่เหมินกรุ๊ปแต่มูลค่าตลาดสามารถประมาณได้สองสามพันล้าน

หลี่เทียนลั่วก็สังเกตเห็นฉีเติ่งเสียนและเขายิ้มอย่างดูถูกบนริมฝีปาก

“อ้าว ไอ้ขยะ คุณอยู่ด้วยหรือ?” หลี่เทียนลั่วเดินเข้ามาแล้วพูดกับฉีเติ่งเสียน

“คุณกำลังพูดถึงใคร ไอ้ขยะ?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างใจเย็น

“ฉันหมายถึงคุณ!” หลี่เทียนลั่วตอบโดยทันที แต่หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ และใบหน้าของเขาก็ดูบิดเบี้ยว

เฉียวชิงอวี่ พูดด้วยความโกรธ: “ฉีเติ่งเสียน นายเป็นเพียงลูกเขยที่จิตใจดีของเฉียวชิวเมิ่ง นายวิเศษมาจากไหน ที่จะพูดคุยกับคุณหลี่แบบนี้"

“คุกเข่าขอโทษคุณหลี่เดี๋ยวนี้!”