มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 141

ฉีเติ่งเสียนเดินมาถึงตรงหน้าของฉู่ปิง มองเธออย่างเย็นชา

ฉู่ปิงที่เพิ่งจะหยิ่งยโสมาก ในเวลานี้ ถูกทำให้หวาดกลัวจนตัวสั่นเทา พูดอะไรไม่ออก

“ฉีเติ่งเสียน นายอย่าทำตามอำเภอใจ!”

เฉียวชิวเมิ่งกลัวว่าฉีเติ่งเสียนจะคึกคะนอง ทำให้ฉู่ปิงมีอันตราย

ฉีเติ่งเสียนกลับพูดอย่างเย็นชา“เวลาที่ผู้ชายทำเรื่องอะไร ผู้หญิงก็หุบปาก!”

เฉียวชิวเมิ่งถูกคำพูดของฉีเติ่งเสียนทำให้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นานมากก็หาคำพูดด่ากลับไปไม่ได้

“คุกเข่าลง!”

ฉีเติ่งเสียนกับฉู่ปิงอย่างเย็นชา

ฉู่ปิงชะงักไปเล็กน้อย หลังจากนั้นก็กัดฟัน“นายพูดอะไร?ให้ฉันคุกเข่าลง?”

“เธอมีฐานะสูงส่งมาก ฉันคนเลวทรมานต้องการให้เธอคุกเข่าลงไป?”

เพิ่งจะพูดจบ ฉีเติ่งเสียนก็ปล่อยระเบิดในมือเล็กน้อย เสียงแกร๊กก็ดังขึ้นมา สามารถระเบิดได้ทุกเวลา

“เธอจะไม่คุกเข่าก็ได้ หลังจากนั้นให้ฉันดูว่าเธอคนที่มีฐานะสูงส่งถูกระเบิดและจะคุกเข่าแตกต่างจากคนธรรมดาไหม？”ฉีเติ่งเสียนนำระเบิดในมือส่ายไปมา และพูดเสียงเย็นชา

“นาย….นายไร้ยางอาย!นายใช้วิธีการนี้ขู่เข็ญให้ฉันผู้หญิงอ่อนแอหวาดกลัว!”ฉู่ปิงพูดอย่างลุกลี้ลุกลน“ประธานสวี คุณยังไม่รีบมาช่วยฉัน?”

ในมือของฉีเติ่งเสียนถือระเบิด สวีเอ้าเสวี่ยไม่กล้าจะเดิมพันกับคนบ้าคนนี้ จะยอมเข้าไปเหรอ?

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเย็นชา“ผู้หญิงอ่อนแอ?เธอไม่ใช่คุยโอ้อวดว่าฐานสูงส่งไหม?พวกเราเป็นแค่คนเลวทรามไหม?”

“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย คุกเข่า!”

หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ ระเบิดของเขาก็ถือไว้ตรงหน้าฉู่ปิง

ฉู่ปิงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา ขาทั้งสองอ่อนยวบ คุกเข่าลงตรงหน้าฉีเติ่งเสียนโดยตรง

ทุกคนเห็นฉากนี้ อดไม่ได้ที่จะกลัวจนตัวสั่น เมื่อกี้คิดว่าเทียนหลางที่แขวนระเบิดทั้งตัวเป็นคนบ้า แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ฉีเติ่งเสียนจึงจะเป็นคนบ้าที่แท้จริง!

“พูดขอโทษด้วย”ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์พลางมองฉู่ปิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้น และพูดเสียงเย็นชา

ฉู่ปิงท่วมตัวสั่นเทา พูดพลางน้ำตาร่วง“ฉันผิดไปแล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนก็พูดถาม“เธอผิดอะไร?”

คนรอบข้างก็ทนดูไม่ไหวแล้ว รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนทำเกินไป

“คุณฉี อย่าทำเกินไป!คุณฉู่คุกเข่าแล้ว นายยังคิดจะทำอะไรอีก?”

“ใช่ นายเป็นลูกผู้ชายรังแกผู้หญิง มีสนุกเหรอ?”

“หน้าไม่อายจริงๆ ทำให้ผู้ชายขายหน้าจริงๆ!”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ฟัง ก็ถอนหายใจ และพูด“ได้ พวกนายใครจะยอมเป็นตัวแทนรับผิดชอบให้กับคุณฉู่?!”

เพิ่งจะพูดจบ ฉับพลันก็ไม่มีใครยินยอม

ฉีเติ่งเสียนสีหน้าหัวเราะเยาะ และพูด“เมื่อกี้เวลาที่เธอใช้อำนาจบาตรใหญ่ก็ไม่เห็นพวกนายจะมีคุณธรรมสูงส่งเทียมฟ้า พบความไม่ยุติธรรมก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเถอะ?”

“ตอนนี้ ทุกคนเหมือนลิงที่จะกระโดดออกมา?”

“มาๆ ฉันจะให้โอกาสพวกนาย มาพูดตรงหน้าฉัน”

หลังจากที่พูดจบ เขานำระเบิดในมือส่ายไปมา

คนที่อยู่รอบข้างก็หวาดกลัวจนหน้าถอดสี จะกล้าเข้ามาได้ยังไงล่ะ?

เซี่ยงตงฉิงเห็นฉากนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขำ ส่ายหน้าอย่างหมดคำจะพูด ไม่รู้จริงๆว่าฉีเติ่งเสียนนิสัยบ้าระห่ำนี้ถูกปลูกฝังมาได้ยังไง

ทุกคนไม่กล้าพูดจา ฉีเติ่งเสียนจึงหันกลับมาที่ฉู่ชิว และพูดเสียงเย็นชา“ผิดตรงไหน ฉันถามเธออยู่”

“ฉัน…ฉันไม่ควรทำตัวฐานะสูงส่ง พูดจาไม่มีมารยาท และไม่ควรลงมือกับคุณเฉียว…”ฉู่ปิงพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น

วันนี้ครั้งนี้ สามารถพูดได้ว่าอับอายขายหน้ามาก

แต่ก็เป็นเวลานี้ ชายชราคนหนึ่งท่าทางเหมือนพ่อบ้านก็เดินออกมาจากในคฤหาสน์

พ่อบ้านโค้งคำนับให้เซี่ยงตงฉิง และพูด“ประธานเซี่ยง!”

“พ่อบ้าน”เซี่ยงตงฉิงก็ค่อยๆแสดงความเคารพตอบ

ฉีเติ่งเสียนชะงักไปเล็กน้อย ทำไมเขาไม่รู้ว่าในคฤหาสน์ของตัวเองมีพ่อบ้านล่ะ?

พ่อบ้านไอหนึ่งครั้ง และพูด“นายท่านของพวกเราพูดว่า พวกคุณก่อความวุ่นวายที่นี่มากเกินไปแล้ว เสียงดังเอะอะโวยวาย กระทบกับการพักผ่อนของท่าน”

“ท่านหวังว่าทุกคนจะนำเรื่องนี้ปล่อยวาง เรื่องใหญ่ทำให้เป็นเรื่องเล็ก เรื่องเล็กทำให้หมดสิ้นไป อย่ากวนใจกันต่อไปอีกเลย”

“ไม่อย่างนั้น…”

“ท่านจะไม่พอใจ!”

ฉีเติ่งเสียนเข้าใจแล้ว พ่อบ้านคนนี้คาดว่าเซี่ยงตงฉิงตั้งใจหามาตอแหล

หวังหู่ขมวดคิ้ว พูดเสียงเย็นชา“นายท่านของพวกนายเป็นใคร?มาสั่งพวกเรา?!”

“ประธานหวัง!หยุดพูด!”สวีเอ้าเสวี่ยกลับพูดตะโกนหยุดหวังหู่ไว้ หลีกเลี่ยงที่จะให้เขาพูดต่อไป

เธอสูดลมหายใจลึกๆ และพูด“ในเมื่อเป็นความต้องการคุณฉู่ ถ้าอย่างนั้นพวกเราให้เกียรติเขา”

หวังหู่ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าทำไมสวีเอ้าเสวี่ยถึงหวาดกลัวขนาดนี้ เพียงแต่ คนที่สามารถทำให้สวีเอ้าเสวี่ยหวาดกลัวได้ เห็นได้ชัดเจนว่าเบื้องหลังไม่ธรรมดา เขาก็ไม่พูดอะไรอีก

เซี่ยงตงฉิงเห็นสวีเอ้าเสวี่ยเหมือนจะตกใจกลัวจริงๆ ก็ผ่อนคลายลง ก็หัวเราะอย่างเย็นชาขึ้นมา และพูด“วันนี้ยืมคฤหาสน์ของประธานลึกลับจัดงานเลี้ยง เพื่อให้ทุกคนมีความสุข แต่ไม่ใช่ก่อความวุ่นวายจนหมดสนุก”

“ทุกท่าน นำเรื่องที่บาดหมางทิ้งไว้ด้านข้าง แล้วเล่นให้สนุกเถอะ”

หลังจากที่พูดจบ เซี่ยงตงฉิงก็หมุนตัวออกไป ไปทักทายแขกคนอื่น

ฉู่ปิงกัดฟันทั้งน้ำตาและพูด“ประธานสวี จะปล่อยไปแบบนี้จริงๆเหรอ?”

“เจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ไม่ธรรมดา ในเมื่อเขาให้พ่อบ้านมาพูดแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ยอมอ่อนข้อเพื่อให้เรื่องราวจบเถอะ”สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างจนปัญญา