มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1979

การบุกเข้ามาอย่างกะทันหันของซุนซิงเฉินทำให้สีหน้าของลู่กั๋วเซวียนซีดเผือดทันตา

ไจ้เย่กรุ๊ปต้องติดหล่มอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะถูกตระกูลซุนกดหัว ตระกูลนี้ทรงอิทธิพลเหนือใครในจังหวัดซีเทียน ถึงขั้นมือเดียวปิดฟ้า ใครขัดใจย่อมไม่มีวันอยู่อย่างสงบ!

เหตุที่ตระกูลซุนเล่นงานไจ้เย่กรุ๊ปก็เพราะเล็งเห็นศักยภาพอันล้นเหลือของบริษัท อยากฮุบหุ้นเข้ากระเป๋าให้หมด

แต่ลู่กั๋วเซวียนคือชายชาติทหารเลือดเหล็ก กัดฟันไม่ยอมเสียผลประโยชน์แม้แต่แดงเดียว จนถึงนาทีสุดท้ายต้องจำใจเรียกหยางกวนกวนมาช่วยเทกโอเวอร์

ฉีเติ่งเสียนอดคิดไม่ได้ว่า คนแซ่ซุนเหมือนกัน แต่ซุนเจี้ยนเฉินแห่งเผิงไหลยังดูเข้าท่ากว่าซุนซิงเฉินผู้เอาแต่ใจคนนี้นัก

“คุณชายสามแห่งตระกูลซุน กลุ่มบริษัทไจ้เย่กรุ๊ปเป็นของผม จะขายให้ใครก็เรื่องของผม!” ลู่กั๋วเซวียนพูดเสียงเข้ม สีหน้าไม่สู้ดี

“คุณบุกมาขัดจังหวะแบบนี้ รบกวนการพูดคุยของเรา มันไร้มารยาทมาก”

“ตอนนี้ เชิญคุณออกไป!”

ซุนซิงเฉินทำหูทวนลม กวาดตามองห้อง พอเห็นฉีเติ่งเสียนก็แค่นหัวเราะ “ไอ้หนู วันก่อนแกทำฉันขายหน้าในงานเลี้ยง วันนี้ยังจะมาป่วนไจ้เย่กรุ๊ปอีก ดูเหมือนว่า อยากจะหาเรื่องตระกูลซุนจริงๆ ?”

หลังจากที่เห็นฉีเติ่งเสียน ซุนซิงเฉินสงสัยว่า บางทีกู่ฉงเฟิงคือคนส่งเขามา ไม่งั้นคงไม่บังเอิญโคจรมาเจอกันตรงนี้

คนที่เข้ามากับซุนซิงเฉิน ยังมีสมุนสำนักหลงเหมิน สาขาซีเทียน แค่ดูก็รู้ล้วนเป็นนักสู้ฝีมือไม่ธรรมดา

ซุนซิงเฉินเดินตรงไปที่โต๊ะ ดูสัญญาบนโต๊ะพลิกเล่น พลางเยาะเย้ย “ลู่กั๋วเซวียนเอ๋ย นายบอกนายไม่ใช่คนหน้าด้าน พี่รองฉันให้สามร้อยล้านซื้อหุ้นก้อนโต นายกลับตีราคาแค่สองร้อยล้านจะขายให้คนอื่น?”

ลู่กั๋วเซวียนหน้าเข้ม “ฉันจะขายให้ใครมันก็เรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับคุณ?!”

ซุนซิงเฉินยิ้มหยัน “ในจังหวัดซีเทียน สิ่งที่ตระกูลซุนฉันอยากได้ ไม่มีวันปล่อยให้ใครคว้าไป!”

เขายกสัญญาขึ้นมา เขย่าเล่นในมือ ใบหน้าเย็นชา

“รีบไสหัวไป ก่อนฉันโมโห ไม่งั้นฉันหักขาแก!” หยางกวนกวนพูดเรียบๆ โดยไม่แม้แต่เงยตา

ซุนซิงเฉินชะงัก แล้วหัวเราะลั่น ชี้นิ้วไปที่หยางกวนกวน “ได้ยินไหม ยัยนี่ขู่จะหักขาฉัน!”

สมุนของซุนซิงเฉินหัวเราะลั่น แต่ละคนโอหัง ไม่เห็นหัวพวกหยางกวนกวน ฉีเติ่งเสียนเลย

“เอาล่ะ ฉันจะพูดสองประโยค” ซุนซิงเฉินกระแอม เก็บรอยยิ้ม แล้วเอ่ย

เขาหันไปหาฉีเติ่งเสียน พูดขึ้นว่า “ถ้านายอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เลิกฟังคำเพ้อเจ้อของกู่ฉงเฟิงซะ อย่าแส่หาเรื่อง!”

“ไจ้เย่กรุ๊ปน่ะ เป็นบริษัทที่ตระกูลซุนเราจ้องมานานแล้ว หากใครกล้าตัดหน้า เราก็กล้าหักมือมัน!”

“ฉันไม่รู้หรอกว่าแกไปหายัยอกใหญ่ที่ดูดุดันนี่มาจากไหน แต่ทว่า ฉันไม่สนหรอกนะว่าคู่ต่อสู้เป็นใคร”

“ถ้าวันนี้คนของพวกแกกล้าเซ็นชื่อในสัญญา ฉันก็กล้าตัดหัวพวกแก เอาไปโยนให้แร้งกินบนยอดเขา!”

พูดจบ เขาก็ฟาดสัญญาใส่โต๊ะอย่างแรง!

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ชายผอมนั้นก็กางขา เป่าลมเข้าไปจนขากางเกงตึงเปรี๊ยะ กล้ามเนื้อทั่วร่างแข็งเกร็ง พร้อมลงมือทันที!

ฉีเติ่งเสียนที่นั่งอยู่ข้างๆ ยังเฉยนิ่ง ถ้าทุกเรื่องก็ยังต้องให้อาจารย์อย่างเขาออกโรงเอง ศิษย์ที่สั่งสอนมาจะไม่ขายหน้าเกินไปหรือ?

ชายผอมนั้น พุ่งมือขึ้นด้วยท่ากรงเล็บเหยี่ยว นิ้วสองนิ้วพุ่งใส่หว่างคิ้วของหยางกวนกวนอย่างแรง!

แม้ยังไม่โดน แต่แรงลมจากนิ้วก็แทงเปลือกตาให้หยางกวนกวนรู้สึกเจ็บแปลบแล้ว เธอจึงยกมือซ้ายขึ้นป้องศีรษะ แล้วยื่นศอกขึ้นจากด้านล่างสวนกลับ!

นี่คือท่าพยัคฆ์ป้องกันศีรษะ หนึ่งในหมัดสิงอี้ ใช้ศอกเป็นพลังหลัก พลังของมันแรงกว่ากรงเล็บเหยี่ยวมากนัก

ทว่า ฝ่ายตรงข้ามก็เชี่ยวชาญท่ากรงเล็บเหยี่ยวอย่างถึงขั้น ขณะหยางกวนกวนลงมือ เขากลับเล็งเป้าไปที่เส้นเอ็นใหญ่บนแขนเธอทันที พอนิ้วแตะโดน ก็กดนิ้วลงหมายจะคว้ามันไว้

ขอเพียงจับเส้นเอ็นใหญ่ของหยางกวนกวนได้ ก็จะทำให้เธอปวดชาไปทั้งแขน ไม่อาจสู้ต่อได้

ทว่า ในชั่วขณะเดียวกับที่ปลายนิ้วของเขาตะปบเข้าไปกลับรู้สึกได้ว่าเส้นเอ็นใหญ่บนแขนของหยางกวนกวนลื่นไถลอย่างน่าอัศจรรย์ พอกดลงไปแล้วกลับว่างเปล่า

เมื่อตอนฉีเติ่งเสียนอยู่ที่กวางหยางเคยต่อสู้กับยอดฝีมือวิชาโยคะคนหนึ่ง และได้รับเคล็ดลับล้ำลึกบางอย่างมาจากปากคนผู้นั้น จากนั้นก็ถ่ายทอดสิ่งเหล่านั้นออกมาทั้งหมด

ท่าที่หยางกวนกวนใช้ในตอนนี้ ก็คือหนึ่งในเนื้อหาของวิชาโยคะนั้นเอง

ศูนย์ถ่วงของชายร่างผอมถูกศอกของหยางกวนกวนกระแทกเข้าใส่จนลอยขึ้นจากพื้น ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตั้งท่าขึ้นใหม่ หยางกวนกวนก็แนบตัวเข้าประชิด พุ่งรุกด้วยท่าเสือ มือทั้งสองข้างฟาดลงพร้อมกันด้วยท่า “เสือผสาน” ราวกับกรงเล็บของพยัคฆ์ยักษ์กำลังซัดใส่เหยื่ออย่างไรอย่างนั้น!