มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1983

“ทำไมเป็นแก?!”

ประโยคนี้ของลี่รุ่ยหงทำให้คนที่อยู่ในที่นั่นเงียบกริบ

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครคิดได้ว่าลี่รุ่ยหงจะรู้จักฉีเติ่งเสียน แถมสีหน้าของเขาดูเหมือนจะกลัวและหวาดระแวงมาก

คิ้วของซุนเชียนคุนขยับเล็กน้อย เขาจับได้หลายสิ่งหลายอย่างจากสีหน้าและน้ำเสียงของลี่รุ่ยหง… เขาคิดไม่ออกว่าคนแบบไหนกันที่จะทำให้คุณชายใหญ่อย่างลี่รุ่ยหงหวาดระแวงขนาดนี้!

ต้องรู้ว่าพ่อของลี่รุ่ยหงเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดซีเทียน อำนาจหนักหน่วงที่ไม่มีใครเทียบได้

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม: “ภูมิหลังของลี่รุ่ยหงก็ไม่ธรรมดาเลยนะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ปล่อยออกมาเร็วจังเลย!”

สีหน้าของลี่รุ่ยหงมืดลง ไม่พูดถึงเรื่องนี้ก็ยังดี พอพูดถึงเขาก็โมโห

ครั้งนี้เขาล้มเหลวย่ำแย่มาก พ่อลี่เฟิงหานยังถูกลากเข้าไปเข้าใจด้วย แต่เขากลับไม่มีทางแก้แค้นได้ เพราะพระอัครสังฆราชไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายที่จะไปล่วงแล่ได้

“ฮ่าฮ่า พระอัครสังฆราช เกิดอะไรขึ้น? ทำไมต้องแขวนคนไว้?” ลี่รุ่ยหงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ กดอารมณ์ลบแล้วถาม

พระอัครสังฆราช?!

หลังจากได้ยินลี่รุ่ยหงเรียกฉีเติ่งเสียนแบบนี้ เสียงในสมองของซุนเชียนคุนก็ดังปัง แล้วก็นึกถึงบางเรื่องขึ้นมา! ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้ว่าฉีเติ่งเสียนคนนี้เป็นใครกันแน่

“เขาพาคนเลวมาบุกรุกไจ้เย่กรุ๊ปอย่างผิดกฎหมาย ขัดขวางการซื้อกิจการไจ้เย่กรุ๊ปของเรา แล้วยังบอกว่าลี่รุ่ยหงท่านค้ำหลังให้เขา เขาจะเดินไปไหนในจังหวัดซีเทียนก็ได้ ผมว่าไม่ได้ เลยแขวนเขาไว้ให้ชมกัน” ฉีเติ่งเสียนตอบด้วยรอยยิ้ม

ลี่รุ่ยหงตกใจ: “อย่าฟังเขาพูดเหลวไหล ผมไม่ได้บอกว่าจะค้ำหลังให้เขา ผมแค่เห็นที่นี่วุ่นวายเลยมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นเฉยๆ”

“แต่ว่าคุณชายสามแห่งตระกูลซุนก็เป็นคนมีหน้ามีตา การแขวนคนไว้แบบนี้ไม่ค่อยดี เสียกิริยามารยาท”

ฉีเติ่งเสียนโกรธ: “ดีเลย! ยังบอกว่าไม่ได้ค้ำหลังให้เขา! เขาทำเรื่องสามานย์ขนาดนี้ แกยังไปพูดดีให้เขาอีก?!”

ความสามารถในการใส่ร้ายของพระอัครสังฆราชนั้นเป็นระดับแนวหน้าอย่างแน่นอน ขึ้นมาก็บิดเบือนความจริงก่อน บอกว่าลี่รุ่ยหงอยากค้ำหลังให้คน แบบนี้เขาก็ได้เปรียบ

ลี่รุ่ยหงก็เชื่อจริงๆ คิดว่าซุนซิงเฉินยกความสัมพันธ์กับเขาออกมาข่มขู่ไจ้เย่กรุ๊ปจริงๆ

ลี่รุ่ยหงส่ายหน้า: “ไม่มี เป็นไปไม่ได้ ผมไม่ค้ำหลังให้ใครทั้งนั้น!”

การปฏิเสธสามครั้งนี้ช่างรวดเร็วจริงๆ

“ในเมื่อความผิดอยู่ที่ซุนซิงเฉิน งั้นเรื่องนี้ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยว พวกท่านจัดการกันเองแล้วกัน” ลี่รุ่ยหงพูดอย่างเร่งรีบ อยากจะออกจากสถานที่วุ่นวายนี้

แต่ฉีเติ่งเสียนจับไหล่เขาไว้: “ในเมื่อลี่รุ่ยหงเป็นลูกชายผู้ว่าราชการจังหวัด ก็ต้องยุติธรรมอย่างแน่นอน ต้องทำเพื่อประชาชน! ลี่รุ่ยหงอยู่ที่นี่ก่อนเถอะ รอให้เรื่องจบ เผื่อมีคนหุนหันพลันแล่นใช้ความรุนแรง ตอนนั้นจะไม่รู้จบใช่ไหม?”

ลี่รุ่ยหงด่าในใจ รู้สึกว่าไอ้เลวคนนี้ร้ายจริงๆ!

แต่ตอนนี้ถูกฉีเติ่งเสียนจับไว้ เขาก็ไม่กล้าขัดขืน ยิ้มฝืนๆ ได้เท่านั้น: “ดี งั้นผมจะอยู่ที่นี่คุมสถานการณ์ ให้แน่ใจว่าเรื่องนี้จะแก้ไขด้วยสันติวิธี”

ซุนซิงเฉินพูดอย่างอับอาย: “ลี่รุ่ยหง แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นความผิดของผมก่อน แต่เขาก็ไม่ควรเอาปากแค่เปิดแล้วให้ผมชดใช้สามร้อยล้านใช่ไหม?!”

เห็นลี่รุ่ยหงยังหวาดระแวงฉีเติ่งเสียน ซุนซิงเฉินตอนนี้ก็รู้ว่าร้ายแรงแล้ว เข้าใจว่าฉีเติ่งเสียนไม่ใช่ลูกสมุนของกู่ฉงเฟิงจริงๆ แต่เป็นคนสำคัญมาก

ลี่รุ่ยหงแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของซุนซิงเฉิน ในใจยังคงด่าอยู่…

ไม่รู้ใครตะโกน ทุกคนหันไปมอง

ฉีเติ่งเสียนก็ได้เห็นหน้าตาแท้จริงของสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเขตตะวันตกที่ได้ยินกันมา สวยกว่าในรูปถ่ายในโทรศัพท์ของอวี่เฟิงมาก เพราะเสน่ห์ที่เป็นคะแนนพิเศษนี้ มักจะเป็นสิ่งที่รูปถ่ายไม่สามารถแสดงออกมาได้

ซ่างกวนมีผมยาวสีน้ำตาลฟูเป็นลอน ปลายผมโค้งเล็กน้อย เน้นเสน่ห์ที่เป็นผู้ใหญ่ของเธอ

ชุดลำลองที่ช่างฝีมือตัดเย็บด้วยมือเข้ารูปมาก เข็มขัดสีขาวเล็กๆ ที่เอว เน้นเอวเรียวเหมือนกิ่งหลิว

ใบหน้าแก้วสวยประณีต ใบหน้าคม โครงหน้าชัด มีลักษณะเขตตะวันตกเป็นแบบฉบับ สวยจริงๆ เสน่ห์ที่สงบและเย้ายวนนั้นทำให้ผู้ชายนับไม่ถ้วนหวั่นไหวใจ

ผู้หญิงที่อีกไม่กี่ปีจะห้าสิบ แต่ดูแลตัวเองจนเหมือนหญิงสาวสามสิบต้นๆ และทุกการเคลื่อนไหวที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ล้วนมีเสน่ห์ดึงดูด

เธอคือผู้หญิงที่มีอำนาจมากที่สุดในจังหวัดซีเทียน ภรรยาของซุนเมี่ยน ซ่างกวน!

หยางกวนกวนก็รู้สึกว่าซ่างกวนสวยและมีเสน่ห์มาก จึงอดไม่ได้ที่จะมองฉีเติ่งเสียน อยากดูว่าเจ้าตัวร้ายนี้เป็นยังไง

“ดีจัง ดีจัง…” หยางกวนกวนได้ยินฉีเติ่งเสียนพึมพำ เพิ่งจะโกรธ แต่คำพูดด้านหลังทำให้เธออดหัวเราะไม่ได้

“ดีจัง… รวยดีจัง… ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยดีจัง!”

สายตาของเขาหมุนไปมาบนนาฬิกาข้อมือ สร้อยคอ ต่างหูของคุณนายซ่างกวน

เขาที่เคยถูกคุณนายซุนสอนความรู้เรื่องของฟุ่มเฟือยมามากก็รู้ดีว่าของพวกนั้นมีค่าเท่าไหร่