มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 363

"ซิ่วซิ่วซิ่ว"

เสียงกระสุนที่วิ่งผ่านหูฉีเติ่งเสียนได้ยินอย่างชัดเจน อันตรายแบบนี้ ทําให้เขาแอบขนลุกเบาๆ

เขารีบเร่งความเร็วขึ้นทันที ขยับไปมา ราวกับมังกร ที่หลบซ่อนซิกแซกไปมาในลานบ้าน

จากนั้น เขาก็มาถึงตรงกําแพงและกระโดดขึ้นไปบนกําแพง

ในเวลานี้อวี้เสี่ยวหลงไล่ตามมาถึงใต้กําแพง แล้วและกระโดดขึ้นมา พอถึงบนกําแพง ก็เห็นฉีเติ่งเสียนหันกลับมา

"ซวยละ ไล่ตามไปเร็วเกินไป!" อวี้เสี่ยวหลงตกใจมาก ในเวลานี้ เธออยู่ที่สูง ถ้าอีกฝ่ายจะฆ่าเธอ เธอรับมือได้ยาก

ฉีเติ่งเสียนซัดหมัดใส่อวี้เสี่ยวหลง

อวี้เสี่ยวหลงเอามือบังหัวและถูกหมัดซัดใส่เต็มๆ

ร่างที่ยังคงลอยอยู่ สตั๊นทันที แล้วตกลงมาอย่างแรง ถูกหมัดของฉีเติ่งเสียนซัดจนตกลงมาจากกําแพง

เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ฉีเติ่งเสียนก็หายไปแล้ว

ด้านหลังเธอมีนักรบจํานวนมากถือปืนวิ่งเข้ามา

"นายพลอวี้ ท่านเป็นอะไรไหม?"

ทุกคนรีบเข้ามาถามอวี้เสี่ยวหลง

อวี้เสี่ยวหลงเห็นว่ามีรถจี๊ปหลายคันในลานทหารไล่ตามออกไปแล้ว เธอส่ายหัวเล็กน้อย ในสภาพแวดล้อมที่แย่แบบนี้ มันยากที่จะตามปรมาจารย์แบบนี้ทัน

น้ำฝนจะลบรอยทุกอย่างให้หายไป

"ฉันไม่เป็นไร คนของพวกนายไม่ต้องไปตามแล้ว ปรมาจารย์แบบนี้ ในสถานการณ์แบบี้นี้ ตามเขาไม่ทันหรอก" อวี้เสี่ยวหลงพูดอีกว่า "เสียแรงเปล่าๆ"

แม้ว่าตอนนี้เธอจะไล่ตามไป ก็คงจะหาคนไม่เจอแล้ว

ทุกคนต่างอึ้งแล้วรู้สึกว่ามีเหตุผล เพราะขนาดอวี้เสี่ยวหลงไล่ตามเองก็ยังหยุดปรมาจารย์คนนี้ไว้ไม่ได้

คนของพวกเขาที่ไล่ตามไป ส่วนใหญ่คงไม่ได้อะไรกลับมา

ในช่วงเวลานั้น ปืนจํานวนมากที่ยิงในเวลาเดียวกันยังไม่สามารถหยุดเขาไว้ได้เลย ลองคิดดูสิว่าอีกฝ่ายจะน่ากลัวแค่ไหน

แววตาของอวี้เสี่ยวหลงกำลังครุ่นคิด อีกฝ่ายเอาแต่ป้องกันตัวและไม่ยอมโจมตีก่อน เป็นเพราะเขากลัวว่าเธอดูท่าออกงั้นเหรอ?

แต่ใบหน้าของอีกฝ่ายถูกเธอเห็นอย่างชัดเจนแล้วนิ

ในความทรงจำของเธอ เธอไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อน

"หรือว่าเขาเปลี่ยนโฉมหน้าและรูปร่างเดิมของตัวเองไป?" อวี้เสี่ยวหลงขมวดคิ้ว

ในเวลานี้เสียงอุทานของนักรบคนหนึ่งทําให้อวี้เสี่ยวหลงดึงสติกลับมา

"นายพลอวี้ คุณหวังหู่ถูกคนฆ่าตายแล้ว!"

อวี้เสี่ยวหลงยักคิ้ว และเดินไปที่ตึกแถวที่หวังหู่อาศัยอยู่ทันที

เมื่อเธอมาถึงลานทหาร ก็ได้กลิ่นเลือดจางๆที่ปนกับน้ําฝน จึงเข้ามาดู

คาดไม่ถึงว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นจริงๆ มีคนกล้าเข้ามาในลานทหารฆ่าคนจริงๆด้วย

ทันทีที่อวี้เสี่ยวหลงเดินเข้าไปในห้องของหวังหู่ ก็ขมวดคิ้วแน่น

แม้แต่ทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ก็รู้สึกคลื่นไส้อยากอ้วกขึ้นมาหลังจากเห็นสภาพที่เกิดเหตุ

ศพของหวังหู่นอนอยู่บนพื้นแบบนี้ เลือดไหลนองเต็มพื้น แต่หัวหายไป

"อย่าทําลายที่เกิดเหตุ ดูว่าจะหาลายนิ้วมือได้หรือเปล่า" หัวหน้าคนหนึ่งพูดเสียงต่ำ

อวี้เสี่ยวหลงขมวดคิ้วและพูดว่า "ไม่รู้ว่าเป็นเขาหรือเปล่า ฉันไม่แน่ใจ เพราะคืนนี้ฉันเห็นฆาตกรด้วย หน้าตาไม่เหมือนกันเลย"

สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกคอแห้ง

"เธอหาที่หลบที่ปลอดภัยก่อน กลัวจะเกิดอุบัติเหตุอีก" อวี้เสี่ยวหลงพูด

สวีเอ้าเสวี่ยกลับหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า "หวังหู่ไปทำเซี่ยงตงฉิงก่อน ก็เลยประสบอุบัติเหตุ ส่วนฉัน ไม่ได้ทําอะไรที่มันเกินไป พวกเขาไม่น่าจะใช้วิธีที่รุนแรงแบบนี้มาจัดการฉันหรอก"

สวีเอ้าเสวี่ยเริ่มสงบลง เธอไม่ได้ใช้วิธีการที่รุนแรง แถมยังมีภูมิหลังคุณหนูตระกูลสวีแห่งเมืองหลวงอีกต่างหาก

หากใช้วิธีการจัดการกับหวังหู่กับเธอ ผลกระทบนั้นใหญ่เกินและเลวร้ายเกินไป แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีความสามารถมาก แต่ก็ไม่สามารถทนต่อสิ่งที่จะตามมาทีหลังได้

"อย่างไรก็ตาม ฉันจะระมัดระวังเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเสี่ยง และชิงลงมือก่อน" สวีเอ้าเสวี่ยเสริม

อวี้เสี่ยวหลงตอบรับและพูดว่า "รีบพักผ่อนเถอะ เธอต้องคิดให้ดีว่าจะรับมือยังไงกับปฏิกิริยาภายนอกหลังจากข่าวการเสียชีวิตของหวังหู่แพร่กระจายในวันพรุ่งนี้"

สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย หวังหู่เพิ่งไปโอ้อวดกำลังที่เซี่ยงกรุ๊ปในตอนเช้า พอตกดึกก็ถูกคนตัดหัวไป ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป คงจะทําให้คนฝ่ายตัวเองตื่นตระหนกกันแน่นอน

ปฏิกิริยาของฝ่ายทหารก็รวดเร็วเหมือนกัน รีบเคลียร์ที่เกิดเหตุทันที

แม้ว่าอวี้เสี่ยวหลงจะพูดไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังเชิญผู้เชี่ยวชาญมาตรวจสอบดูและปรากฏว่าไม่พบขนแม้แต่เส้นเดียวเลย

"วิธีการนี้ เห้อ มืดนี้แทงลงไป หลีกเลี่ยงเส้นเลือดสองเส้นที่ทําให้เกิดการพ่นเลือดอย่างชาญฉลาด แล้วแทงเข้าไปในหัวใจโดยตรง และไม่ปล่อยให้เลือดทะลักออกมาด้วย"

เมื่อเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพดูศพ ยังอดชื่นชมไม่ได้

คนในอาชีพแบบพวกเขา ส่วนใหญ่ล้วนมีอาการทางจิต หลังจากเห็นวิธีการฆ่าคนที่ยอดเยี่ยมแบบนี้แล้ว พวกเขาก็รู้สึกชื่นชมฆาตกรคนนี้ขึ้นมา

ในขณะนี้ ฉีเติ่งเสียนได้นําหัวของหวงหู่มาที่หน้าบ้านของเซี่ยงตงฉิงแล้ว

อาฝูเปิดประตูออกมา พอเห็นฉีเติ่งเสียนที่เปียกโชกไปทั้งตัว ก็ตกใจและถามว่า "ประธานฉี ท่านไปทําอะไรมาครับ?"