มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 380

"คุณยังไม่ไปเหรอ?!"

หลังจากหยางกวนกวนเห็นฉีเติ่งเสียน ก็ชักสีหน้าใส่ พูดด้วยน้ําเสียงที่ไม่พอใจ

"คุณอยากให้ผมไป แล้วจะเปิดประตูทําไม? อย่าพูดว่าไปซื้อของอะไรโง่ๆแบบนั้น " ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วพูด เหมือนจะรู้ทันเธอ

หยางกวนกวนรู้สึกว่าตัวเองเป็นกระต่ายขาวที่บริสุทธิ์ตัวหนึ่ง แต่ไอ่ฉีเติ่งเสียนคนนี้เป็นหมาป่าเทาตัวใหญ่ที่เลวร้าย

หยางกวนกวนไม่รู้ว่าจะใช้คําพูดแบบไหนมาตอบคําถามนี้ของฉีเติ่งเสียน รู้สึกสมองไม่พอใช้

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกมา กอดบนเอวบางของเธอเบาๆ

"ผมช่วยคุณมาตั้งหลายครั้ง ไม่ขอบคุณผมหน่อยเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนทวงบุญคุณ ยิ่งกดดันขึ้นเรื่อยๆ

"ฉัน ฉัน ฉัน" หยางกวนกวนก็กลัว ถูกล้อมรอบด้วยฮอร์โมนของผู้ชายคนนั้น ในหัวก็วุ่นวายไปหมด ไม่พอใช้เลย

ฉีเติ่งเสียนจะไม่ปล่อยโอกาสที่ใกล้เกินเอื้อมนี้ไป วันนี้เป็นโอกาสที่ดีในการก้าวไปอีกขั้นกับหยางกวนกวน

มีความอยากจะฉวยโอกาสคนอื่น แต่ผู้ที่ประสบความสําเร็จ ต้องรู้จักคว้าโอกาสต่างๆเอาไว่

หยางกวนกวนมองฉีเติ่งเสียนที่ค่อยๆเข้ามาใกล้ รีบปิดตาตัวเองอย่างกระวนกระวายใจ มือกลับกอดอกขึ้นป้องกันโดยไม่รู้ตัว

ฉีเติ่งเสียนกดหยางกวนกวนไว้ที่ประตู และจูบริมฝีปากที่แดงก่ำของเธอ

ตอนแรก หยางกวนกวนตัวสั่นเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต

ขนตาเริ่มสั่นเป็นแกลบ ราวกับเปลือกตามีของหนักทับไว้เป็นพันกิโลกรัม ไม่สามารถลืมตาได้เลย

กลิ่นอายของเขาค่อยๆปกคลุมไปทั่วปาก ทําให้เธอยิ่งสับสนมากขึ้น

ฉีเติ่งเสียนค่อยๆลิ้มรสริมฝีปากที่อ่อนนุ่มเหมือนกลีบดอกไม้ของหยางกวนกวน และรู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว จึงพยายามดันลิ้นเข้าไป

แต่ทันทีที่เขาทําแบบนั้น หยางกวนกวนก็ได้สติขึ้นมาทันที เปลือกตาที่สั่นเทาก็ลืมขึ้นอย่างรวดเร็วมือทั้งสองที่กอดอกไว้ก็ผลักไปที่หน้าอกของฉีเติ่งเสียน แล้วผลักแรงๆ!

ฉีเติ่งเสียนตั้งตัวไม่ทัน ทําให้หยางกวนกวนผลักจนโซเซ แถมหลังของเขาไปกระแทกกับราวบันไดทางเดินอย่างแรง

จากนั้น หยางกวนกวนก็ปิดประตูเสียงดังปัง

"เห้อ รีบร้อนเกินไปเหรอเนี่ย?" ฉีเติ่งเสียนลูบหลังตัวเองแล้วยิ้มจนใจเล็กน้อย

ฉีเติ่งเสียนชอบหยางกวนกวนมาก แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เพราะหน้าอกเธอใหญ่ แต่มีความรู้สึกเหมือนขุดขุมทรัพย์

ค่อยๆปอกเปลือกที่ค่อยป้องกันตัวเองของเธอเป็นชั้นๆเหมือนปอกหัวหอม และพบว่าภายในที่อ่อนนุ่มและอ่อนโยนนั้น เป็นเรื่องที่น่าเซอร์ไพรส์มาก

หยางกวนกวนเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาทําความเข้าใจและเข้ามาก่อน ดังที่เขียนไว้ในคัมภีร์กวีว่า "สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม"

ฉีเติ่งเสียนรู้ว่าครั้งนี้หยางกวนกวนไม่เปิดประตูอีกแน่ ความสัมพันธ์ของพวกเขายังไม่พัฒนาถึงขั้นนั้น

ถ้าหยางกวนกวนเปิดประตู ไม่ต้องสงสัยเลย วันนี้ฉีเติ่งเสียนคงไม่ต้องกลับไปแล้ว

"เลขาหยาง อยากจะทำอะไรก็ไปทำ เจ้านายอย่างผมจะปกป้องคุณเอง!" ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเสียงดัง แล้วหันหลังลงบันไดไปเลย

หยางกวนกวนซ่อนอยู่หลังประตู หายใจหอบหืดๆ ตบแก้มแดงของเธออย่างแรงเพื่อให้ตัวเองสงบตั้งสติ

ตอนแรกสีหน้าค่อนข้างอายและโกรธ หลังจากได้ยินประโยคนี้ของฉีเติ่งเสียน มุมปากก็ค่อยๆยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว

พอยิ้มปุ๊บ เธอก็รู้สึกไม่ดีอีก ตบหน้าตัวเองเบาๆและด่าว่า "หยางกวนกวน เธอนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย ไหนเป็นนักเรียนเกียรตินิยมอีกล่ะ จะถูกคำพูดอ่อนหวานของไอ่ผู้ชายเลวคนนี้หลอกได้ไง?!"

เรื่องบางเรื่อง ไม่เป็นไปตามเหตุผลหรอก โดยเฉพาะเรื่องความรักแบบนี้ มักจะใช้ความหุนหันพลันแล่นและอารมณ์ล้วนๆ ในกรณีนี้ด้วยเหตุผลของมนุษย์ มักจะอ่อนไหวอยู่เสมอ

"โอ้มายกอด นี่ฉันโดนยาพิษแล้วหรือไง ปากของไอ่คนนี้มีไวรัสงั้นเหรอ?" หยางกวนกวนดึงผมของตัวเองแรงๆ "ฉันไม่ชอบคนลามกอย่างเขาหรอก ไม่แน่นอน ฉันแค่ไหวพริบช้า ก็เลยถูกเขาเอาเปรียบเท่านั้น"

เธอบังคับให้ตัวเองจินตนาการถึงสิ่งต่างๆ เธอประสบความสําเร็จในอนาคต กล่าวสุนทรพจน์ต่อหน้าผู้ประกอบการที่ยอดเยี่ยมทั้งหลาย คนที่อยู่ด้านล่างก็ปรบมือให้เธอ

หลังจากนั้น เธอหันไปมองด้วยความรักใคร่ ก็เห็นฉีเติ่งเสียนยิ้มให้เธอและปรบมือไปด้วย แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสุขและความภาคภูมิใจ

"จะเป็นลม!"

หยางกวนกวนล้มลงบนเตียง และเอาหมอนมาปิดหน้าของตัวเอง

ทําไมภาพเหล่านี้ถึงมีฉีเติ่งเสียนอยู่ด้วยเนี่ย? จะบ้าตายจริงๆ!

หยางกวนกวนลุกไปอาบน้ําเปลี่ยนเสื้อผ้าและไลฟ์สดเล่นเกม ในที่สุดก็ลืมไปบ้าง

จากนั้นของขวัญก็ขึ้นเต็มหน้าจอ

"ขอบคุณบอสที่ส่งเครื่องบินห้าร้อยยี่สิบให้นะคะ!" หยางกวนกวนพูดขึ้น จากนั้นพอเห็นไอดีชื่อผู้ใช้ ก็อึ้งไปเลย ก็คือพี่วีไอพีของเธอ "คนว่างงาน"

ซับกระสุนก็เด้งขึ้นทันที ต่างคอมเม้นท์มาว่า666 พิมมาว่าพี่วีไอพีนั้นเป็นรักแท้กับเธอ ส่งทีก็ส่งเครื่องบินห้าร้อยยี่สิบมาให้เลย

"พี่ๆรอก่อนนะคะ ฉันโทรหาเพื่อนสนิทแปป ให้พวกเขามาดูไลฟ์สดของฉันด้วย" หยางกวนกวนพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา

จากนั้นเธอก็เห็นการแจ้งเตือนขึ้นว่า "คนว่างงาน" ออกจากห้องถ่ายทอดสด

"เชอะ ไอ้สารเลว แค่นี้ยังจัดการคุณไม่ได้เหรอ?" หยางกวนกวนคิดในใจ ภูมิใจเล็กน้อยและรู้สึกว่ารอบนี้ตัวเองชนะ

ในคืนนั้นเธอหลับสนิท ตื่นตั้งแต่ตีสี่ของวันรุ่งขึ้น หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดกีฬาหลวมๆและรองเท้าผ้าใบที่ใส่สบายแล้ว เธอก็ขับรถบีเอ็ม 740 ที่ฉีเติ่งเสียนมอบให้เธอ มุ่งตรงไปที่หมู่บ้านคฤหาสน์อวิ๋นติ่ง

ด่าก็อยู่ส่วนด่า แต่กังฟูก็ยังต้องเรียนต่อหน่า!