มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 408

เห็นได้ชัดว่า ไม่มีใครให้ความสําคัญกับฉีเติ่งเสียน และคิดว่าเขาเป็นเพียงคางคกที่อยากกินเนื้อหงส์เท่านั้น และยังเป็นคางคกที่เสแสร้งเก่งเป็นพิเศษซะด้วย

แต่หวงฉิงเกอกลับไม่คิดอย่างนั้น เธอค่อนข้างรู้ดีว่า ความสามารถของฉีเติ่งเสียนมีมากแค่ไหน

ที่เธออยู่กับหลู่หนานในวันนี้ ก็เป็นเพราะหลู่หนานสามารถแนะนําจ้าวเฮยหลงให้เธอได้ ดังนั้นท่าทีก่อนหน้านี้ของพวกเขา เธอก็พออดทนได้

แต่ในเมื่อฉีเติ่งเสียนก็สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ งั้นเธอยังต้องฝืนทนความไม่พอใจในใจเพื่อไว้หน้าพวกเขาด้วยเหรอ?

ไม่จำเป็นเลยสักนิด!

"โอเค วันนี้ผมจะรอดู ว่าคุณจะเรียกประธานจ้าวมาได้ไหม!" หลู่หนานเห็นฉีเติ่งเสียนวางโทรศัพท์ลง ก็หัวเราะออกมา "อยากแหกหน้าผม คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ด้วยเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม เขาจงใจอยากแหกหน้าของหลู่หนานเหรอ?

เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายคิดมากไป เพราะ คนคนนี้ไม่มีสิทธิ์ และไม่มีค่าพอที่จะให้เขาทำแบบนี้

หลู่หนานเพิ่งพูดจบ ก็ตกใจ เพราะเขาเห็นจ้าวเฮยหลง กําลังเดินมาทางสนามยิงปืนลูกศร

หลังจากทุกคนเห็นจ้าวเฮยหลง พวกเขาก็ตกตะลึงทันที!

หลู่หนานพูดอีกว่า "นี่มีอะไร บางทีตอนผมโทรหาประธานจ้าว เขาก็มาถึงแล้ว ด้วยมารยาทเลยมาทักทายสักหน่อย"

"ผมคิดเหมือนกัน ไม่งั้นไอ่คนนี้แค่แกล้งทําเป็นโทรหา ประธานจ้าวก็มาถึงเลยเหรอ?"

"เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ประธานจ้าวน่าจะเพิ่งมาถึงที่นี่"

"ทุกคนไม่จําเป็นต้องแปลกใจ ประธานจ้าวถูกคุณชายหลู่เชิญมาทไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไอ่คนนี้แม้แต่สตางค์เดียว ที่เขาโทรเมื่อกี้ ผมสงสัยว่ายังไม่ได้โทรออกด้วยซ้ำ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า ถูกต้อง คงจะคุยกับอากาศอยู่ละมั้ง"

ทุกคนรู้สึกว่าคําพูดของหลู่หนานมีเหตุผล ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

หลู่หนานพูดกับหวงฉิงเกอว่า "ฉิงเกอ ถ้าคุณเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทัน ผมสามารถช่วยคุณพูดได้!"

หวงฉิงเกอพูดอย่างเย็นชา "ไม่จําเป็น!"

หลู่หนานรู้สึกว่ากำลังหาเรื่องลำบากให้ตัวเอง ก็เลยเดินไปต้อนรับจ้าวเฮยหลง

"ประธานจ้าว ขอโทษจริงๆครับ มีการเปลี่ยนแปลงกะทันหันจริงๆ เมื่อกี้ก็โทรไปหาอธิบายแล้ว คุณยังเข้ามาทักทายด้วยตัวเองอีก ขอโทษจริงๆครับ" หลู่หนานพูดด้วยรอยยิ้ม

"เอ่อ อัยการหลู่ ฉันมีธุระนิดหน่อย เดี๋ยวค่อยว่ากันนะ!" จ้าวเฮยหลงมองข้ามมือขวาของหลู่หนานที่ยื่นมา และวิ่งเหยาะๆไปหาฉีเติ่งเสียน

สีหน้าของหลู่หนานแข็งทื่อ และรู้สึกเสียหน้ามาก

พอจ้าวเฮยหลงมาถึงหน้าฉีเติ่งเสียน ก็ทำสีหน้ายิ้มประจบสอพลอ

สีหน้าของจ้าวเฮ่ยหลงในตอนนี้แตกต่างจากรอยยิ้มที่เพิ่งทักทายหลู่หนานอย่างสิ้นเชิง ท่าทีต่ำต้อยและประจบสอพลอ

"รองหัวหน้าใหญ่ ท่านเรียกหาผม มีธุระอะไรเหรอครับ? พอผมได้รับโทรศัพท์จากท่าน ผมก็รีบมาเลย ท่านดูสิ แม้แต่สามนาทีก็ยังไม่ถึงเลย" จ้าวเฮยหลงยิ้มประจบสอพลอ

หลังจากได้ยินคําพูดของจ้าวเฮยหลง ทุกคนก็อึ้ง สายตาต่างสับสน เป็นไปได้อย่างไร?

จ้าวเฮยหลงเป็นใคร? ผู้ก่อตั้งสมาคมการค้ามังกรดำที่มีชื่อเสียงโด่งดัง และเป็นบุคคลชั้นนําของเมืองจงไห่เลยนะ!

นี่เขากำลังพูดกับคนอื่นอย่างนอบน้อมถ่อมตนเหรอเนี่ย?!

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "เพื่อนผมคนนี้ หวงฉิงเกอ พ่อของเธอหวงเหวินหลั่งเป็นนายก อยากรู้จักนาย มีธุระคุยกับนาย"

หวงฉิงเกอยิ้มให้จ้าวเฮยหลงและพูดว่า "ประธานจ้าว ยินดีที่ได้พบนะคะ!"

"โอ้ย คุณหนูหวงเกรงใจจริงๆ มีธุระอะไรก็มาหาผมโดยตรงเลย ทําไมต้องรบกวนรองหัวหน้าใหญ่ด้วยล่ะ?" จ้าวเฮยหลงรีบจับมือกับหวงฉิงเกอ และทําตัวเป็นมิตรมาก

หวงฉิงเกอพูดว่า "ฉันอยากคุยกับประธานจ้าวเกี่ยวกับความร่วมมือทางการเงินสักหน่อย"

"ได้ครับ ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้เลย!" ผู้จัดการไม่พูดอะไรสักคํา ก็รับปากทันที

ทันใดนั้นสีหน้าของหลู่หนานและคนอื่นๆก็ตึงขึ้นมา มีอะไรน่าอายมากกว่าการถูกคนอื่นไล่ออกอีกไหม?!

จ้าวเฮยหลงก็คิดได้ในเวลานี้ว่า พวกหลู่หนานคงไปมีเรื่องกับฉีเติ่งเสียนเข้าแล้ว เขาแอบยิ้มเหยียดในใจ พวกชอบดูถูกคนอื่น ใครมีเรื่องได้ใครมีเรื่องด้วยไม่ได้ดูไม่ออกกันหรือไง?

จ้าวเฮยหลงไม่ได้สนใจมากนัก ประจบสอพลอฉีเติ่งเสียนต่อ

"รองหัวหน้าใหญ่ ผมได้ยินว่าครั้งที่แล้วท่านชนะอวี้เสี่ยวหลงที่สนามยิงธนู!"

"อวี้เสี่ยวหลงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการยิงธนูเลยนะ คนทั้งประเทศมีไม่กี่คนที่เป็นคู่ต่อสู้ของเธอได้"

"ผมเสียดายที่ไม่ได้เห็นฉากนี้กับตาตัวเอง ไม่งั้นละก็ คงกราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ไปตรงนั้นแล้ว!"

หลังจากฉีเติ่งเสียนได้ยิน เขาก็แค่ยิ้มอ่อนๆและพูดว่า "การชนะเธอเป็นเรื่องแปลกเหรอ? ฉันจะชนะเธออีกเกมที่ใหญ่กว่านี้"

ทุกคนต่างอึ้งไปทันที

หลู่หนานมีความคิดที่อยากจะทุบธนูทดกำลังในมือของเขาให้พังไปเลย เมื่อกี้นี้เขายังภูมิใจที่เพื่อนๆชมทักษะการยิงของเขาอยู่เลย

พอดูตัวเองในตอนนี้ ช่างตลกสิ้นดี

เมื่อนึกถึงคําพูดของฉีเติ่งเสียนที่หัวเราะเยาะตัวเองว่าเขาเป็นคนบ้านนอก ทุกคนก็ยิ่งรู้สึกหน้าแหก และอยากจะมุดเข้าไปในดินเลย

คนที่สามารถชนะอวี้เสี่ยวหลงได้ พวกเขาจะเอาอะไรไปสู้ล่ะ?

"นางสวีเอ้าเสวี่ยนั่นไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ คาดไม่ถึงว่าจะกล้าท้าทายรองหัวหน้าใหญ่ ครั้งนี้เธอขาดทุนย่อยยับแน่ๆ!" จ้าวเฮยหลงประจบสอพลอไม่หยุด ยิ่งพูดยิ่งเพลิน

ในบรรดาแก๊งของหลู่หนาน ผู้หญิงคนนั้นตกใจจนนั่งลงกับพื้นด้วยความกลัว

คนที่อยู่ตรงหน้านี้ ก็คือบุคคลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจงไห่ตอนนี้ ฉีเติ่งเสียนประธานฉีที่ลงทุนห้าหมื่นล้านดอลล่าให้กับเซี่ยงกรุ๊ป