มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 427

การเผชิญหน้ากับฉีเติ่งเสียนเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่จิตใจของจ้าวเหิงหยู่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง ทําให้หมัดเสียหลักเล็กน้อย!

พลังหมัดอันแรงเดือดที่ปะทะเข้ามานั้น ทําให้เขาเกิดความคิดอยากจะยอมแพ้ในใจ!

โชคดีที่ปืนของซู่หยูเจี๋ยนั้นเร็วและเผด็จการพอ ในขณะที่ฉีเติ่งเสียนหันกลับมา กระสุนก็พุ่งออกมาแล้ว และตรงไปที่เอวด้านข้างของเขา!

ถ้าโดนนัดนี้เข้าไป ไตคงต้องทะลุแน่นอน

ฉีเติ่งเสียนไม่ลังเล เท้าเหยียบท่าเท้าแปดทิศ เหมือนเดินอยู่ในโคลน ราวกับกลัวรองเท้าจะเปียก เดินอ้อมไปไกลถึงสามเมตร

"จะหนีไปไหน!" จ้าวเหิงหยู่ได้สติ ก็คํารามและพุ่งเข้าไปเหมือนเสือลงเขา

พุ่งเข้ามาตรงหน้า และได้สู้กับฉีเติ่งเสียน เขาต่อยไปสองหมัด แต่ถูกฉีเติ่งเสียนกันไว้ได้

แต่แล้ว พลังหมัดของเขาไม่ได้ง่ายขนาดนั้น หลังจากผ่านไปสองหมัดก็ต่ออีกสองหมัด ในแต่ละหมัดจะมีแรงพัวพันราวเส้นใยของหนอนไหม

"คาดไม่ถึงว่าจะเป็นหมัดพัวพันทงเป้ยที่หายไปนานหลายปี? ไอ่จ้าวหางเปียนี้ มีของนะเนี่ย สอนลูกศิษย์แบบนี้มาได้!" ฉีเติ่งเสียนรู้สึกประหลาดใจ แต่สีหน้าของเขาไม่แสดงออกมา

เขาแทนฝ่ามือเป็นมีด ฝ่ามือแปดทิศก็เกิดจากทักษะมีด ฝ่ามือของเขาแหลมคมมาก กรีดแรงพัวพันอย่างต่อเนื่อง และกันหมัดหนักได้หลายครั้ง

ซู่หยูเจี๋ยมาถึงแล้ว และโจมตีห่างออกไปสองเมตร ปืนยาวในมือยิงต่อเนื่อง และเล็งไปที่ส่วนล่างของเอว สะโพก ต้นขาน่องและส่วนอื่นๆ

แม้แต่ปรมาจารย์อย่างฉีเติ่งเสียน ก็ต้องทนทุกข์ทรมานเมื่อเจอกับการโจมตีแบบนี้ ในขณะที่ต้องเผชิญหน้ากับจ้าวเหิงหยู่ ยังต้องระวังปืนที่ยิงจากด้านหลังด้วย

นี่แค่สองท่าเท่านั้น เขาก็ต้านไม่ไหวแล้ว หดตัวลง ขยับกระดูกสันหลัง กลายเป็นรูปมังกร ก้าวออกไปไกลถึงห้าเมตร!

ทุกสิ่งในสนาม รวมถึงคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีเพียงอวี้เสี่ยวหลงเท่านั้นที่ดูออก

สวีเอ้าเสวี่ยและเซี่ยงตงฉิงต่างก็ตื่นตาตื่นใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นและใครได้เปรียบกว่ากันแน่

การเคลื่อนไหวของพวกเขาเร็วเหลือเกิน เร็วจนเส้นประสาทการมองเห็นของคนธรรมดาไม่สามารถตามทันได้

อวี้เสี่ยวหลงสีหน้าเคร่งขรึม และกำมือเล็กน้อย นึกในใจว่า "กังฟูที่ของฉีเติ่งเสียนคนนี้ เก่งมากจริงๆ! ซู่หยูเจี๋ยและจ้าวเหิงหยู่คนใดคนหนึ่ง เมื่อสู้กับเขา จุดจบล้วนจะพ่ายแพ้เท่านั้น"

"แต่ถ้าทั้งสองร่วมมือกันก็เป็นอีกแบบ"

"จ้าวเหิงหยู่ใช้หมัดพัวพันทงเป้ยต่อยอย่างใกล้ชิด ถ้าเผลอแป๊บเดียวเขาคงฉวยโอกาสและถูกเขาหักแขน"

"ส่วนปืนใหญ่สองเมตรของซู่หยูเจี๋ยโจมตีจากระยะไกล มีพลังทําลายล้างสูง ถ้าประมาทแม้แต่นิดเดียว ร่างกายก็จะเปื้อนเลือดมากขึ้น"

"สองคนนี้ร่วมมือกัน ฟ้าดินสร้างมาจริงๆ ยากที่จะหาโอกาสหนีได้!"

ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

ซู่หยูเจี๋ยถือปืนใหญ่ ซึ่งสามารถยิงทีหลังแต่ถึงก่อนได้ หลังจากฉีเติ่งเสียนเท้าเหยียบพื้นก็รีบตามเข้าไปทันทีและโจมตีในระยะห่างออกไปสองเมตรเลย!

แสงไฟจากปืนกระพริบ ทําให้คนดูไม่ออกว่ากระสุนจะยิงมาทางไหน

ในตอนนี้ฉีเติ่งเสียนยังไม่ได้เปลี่ยนท่า อาศัยพลังของรูปมังกรเมื่อกี้แกว่งเท้าออกมา และเตะเข้ากับหัวปืน

หัวปืนเด้งออกไปสองนิ้ว ซู่หยูเจี๋ยก็รีบกดข้อมือลงและกดหัวปืนลง วิ่งเข้ามาแทงคอของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนถอยหลัง และขาหลังเหยียบพื้นก็ดันขึ้นทันที ยืมแรงจากเท้า ยกเท้าอีกข้างขึ้นเตะหัวปืนออกทันที

ท่าเท้ารูปมังกรของฉีเติ่งเสียนนั้นโดดขึ้นลงสูงมาก ซึ่งมีช่องโหว่จำนวนมาก จ้าวเหิงหยู่ถือโอกาสนี้ "ท่าเยี่ยนจื่อซานเชาสุ่ย" โผล่ออกมาจากใต้ด้ามปืนของซู่หยูเจี๋ย

ท่านี้ของเขา สามารถกระโดดเก้าอี้ม้านั่งยาวสามตัวภายในสิบเมตร ใช้เวลาไม่ถึงสองวินาที ก็สามารถมุดลงเก้าอี้ม้านั่งยาวสามตัวได้

ถ้าเป็นกรณีหนึ่งต่อหนึ่ง ฉีเติ่งเสียนยกเท้าสูงต่อเนื่องไม่ใช่ปัญหา แต่นี่เขาเป็นหนึ่งต่อสองเลย!

เท้านี้ พุ่งเข้ามาตรงคอ!

จ้าวเหิงหยู่นิ่งไปทันที เขาได้รับบาดเจ็บสองครั้งติดต่อกัน และสูญเสียพลังงานไปเยอะ เกรงว่าจะไม่มีแรงเหลือที่จะยกมือขึ้นเพื่อกันรอบที่สามนี้ได้อีก!

โชคดีที่ซู่หยูเจี๋ยอยู่ด้วย พอเขายกปืนสีเงินขึ้น หัวปืนก็เล็งไปที่ฝ่าเท้าของฉีเติ่งเสียน

จังหวะนั้น ฉีเติ่งเสียนเบรกเท้า และเปลี่ยนการเตะเป็นการเหยียบ ร่างกายก็สูญเสียแรงโดดขึ้นในเวลานี้ ตกลงบนพื้นด้วยแรงโน้มถ่วง!

เขาเหยียบหัวปืน ดูเหมือนจะยืมแรงจากสิ่งนั้น ก็โดดขึ้นสูงและเตะไปที่ขาหนีบของจ้าวเหิงหยู่อีกครั้ง

จ้าวเหิงหยู่ถอนหายใจ หดตัวกุมท้องและม้วนตัว ฮึบจุดตันเถียนไว้ และหลบตีนของเขา ในเวลาเดียวกัน จุดตันเถียนก็พองตัว เหวี่ยงหมัดขึ้นตาม พุ่งเข้าหาฉีเติ่งเสียน!

ในขณะที่หมัดพุ่งเข้ามาหาฉีเติ่งเสียน เขาก็โดดลงพื้นพอดี รู้สึกเลือดไหลเวียนไม่ดีและจุดศูนย์ถ่วงไม่คงที่ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่กันจู่โจมมากที่สุด

แต่ทันทีที่เขาเท้าถึงพื้น กลับลงด้วยขาข้างเดียว เท้าหน้าก็ยื่นออกไปด้านหน้า มาถึงใต้เป้าของจ้าวเหิงหยู่ หดตัว จุดศูนย์ถ่วงขยับไปที่เท้าหน้า แล้วมุดลงตามแรง ตัวครึ่งตัวก็มุดลงไปที่ด้านล่างเป้าของจ้าวเหิงหยู่

เขายกแขนขึ้น ล็อกเป้าของจ้าวเหิงหยู่พอดี ในระหว่างที่จะลุก ต่อจากแรงจากไหล่ก่อนหน้านี้ จับกล้ามเนื้อขนาดใหญ่รูปสามเหลี่ยมไว้และกระแทกเข้าเป้าของจ้าวเหิงหยู่แรงๆ!

ในจุดนี้ เป็นจุดท้าทาย!

"โอ้ย!!!"

จ้าวเหิงหยู่กรีดร้องอย่างรุนแรงเหมือนหมูที่โดนฆ่า ร่างกายก็เด้งสูงขึ้นพร้อมกับฉีเติ่งเสียนที่ดีดตัวขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและตกใจ

ท่ามุดลงและดีดตัวนี้ มหัศจรรย์จริงๆ ซึ่งไม่มีใครคาดการณ์ได้แน่นอน!

แม้แต่อวี้เสี่ยวหลงก็รู้สึกว่า หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนโดดลงพื้นเมื่อกี้ จ้าวเหิงหยู่คงโจมตีได้สําเร็จแน่ๆ แม้ว่าจะไม่ตายก็คงได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่ใครจะคิดได้ว่า เขาสามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้แบบนี้ด้วย!