มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 430

ฉีเติ่งเสียนและอวี้เสี่ยวหลงเกือบจะตัวแข็งทือพร้อมๆกัน และทั้งคู่ต่างไม่ได้โจมตี!

จากนั้น ร่างกายของพวกเขาก็ขยับไปในทิศทางเดียวกันพร้อมๆกัน!

"บูม!"

มีเสียงเหมือนปืนดังกึกก้องขึ้นมา

จากนั้น เซี่ยงตงฉิงและสวีเอ้าเสวี่ยก็ได้เห็นฉากที่พวกเขาจะไม่มีวันลืม

หลังส่วนล่างของฉีเติ่งเสียนถูกกระสุนยิง หลังจากที่กระสุนเจาะเข้าไปในร่างกายของเขา มันก็ทะลุออกไปยิงเข้าที่ร่างของอวี้เสี่ยวหลงอย่างรุนแรง จากนั้นก็ทะลุออกจากร่างกายของเธอ มีเลือดออกมาในปริมาณเยอะมาก!

ร่างกายของฉีเติ่งเสียน ทับบนร่างของอวี้เสี่ยวหลงเพราะแรงกระแทกจากกระสุน ทั้งสองคนกองรวมกัน และล้มลงกับพื้น

การต่อสู้อันดุเดือด ในตอนนี้ สิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว เพราะกระสุนปืน

ทั้งสองคนมีเลือดไหลออกจากปาก แม้ว่าพวกเขาจะพยายามที่สุดในการหลีกเลี่ยงไม่ให้โดนจุดสำคัญ แต่ความเสียหายที่เกิดจากกระสุน ก็ยังร้ายแรงมาก

หลังจากล้มลงกับพื้น ฉีเติ่งเสียนกลิ้งตัวออก ด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา ในขณะเดียวกันก็เตะอวี้เสี่ยวหลงที่สะโพก

ร่างของอวี้เสี่ยวหลงกลิ้งออกมาราวกับหินและล้มลงไปใต้โต๊ะ ในขณะที่ฉีเติ่งเสียน ก็กลิ้งไปด้านหลังโซฟา

"ปัง ปัง!"

กระสุนอีกสองนัดถูกยิงออกมา ไปจุดที่ทั้งสองคนอยู่เมื่อสักครู่

ถ้าไม่ใช่เพราะฉีเติ่งเสียนตอบสนองรวดเร็ว การยิงสองนัดนี้ อาจจะส่งพวกเขาทั้งสองคนลงนรกด้วยกันไปแล้ว!

สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกสับสน แต่เธอก็รู้สึกตัวกลับมาได้อย่างรวดเร็ว และพูดด้วยความโกรธ: "ฆ่าเซี่ยงตงฉิง!"

มีร่างหนึ่งกระโดดออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และวิ่งตรงไปที่เซี่ยงตงฉิง!

ฉีเติ่งเสียนกระโดดขึ้นจากพื้นในเวลานั้น บาดแผลไม่มีเลือดออกแล้ว ปากแผลโดยรอบก็สมานกัน ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

กระดูกสันหลังของเขาเคลื่อนไหว กลายร่างเป็นมังกร รวดเร็วมาก เกิดขึ้นในทันที!

แต่เขาก็ช้าไปหนึ่งก้าว ในระหว่างทางกองกำลังซากศพก็ออกมา ใช้ดาบแทงไปที่เซี่ยงตงฉิงที่คอ!

"ฮึก!"

ใบหน้าของฉีเติ่งเสียนเปลี่ยนเป็นสีแดง พลังในร่างกายเฮือกสุดท้ายของเขาก็ระเบิดออกมาทันที และเสียงนี้ก็ออกมาจากปากของเขา

เห็นเพียง ลมหายใจที่พ่นออกมาจากปากของเขาจนเป็นดาบ เหมือนกับเซียนกระบี่ในเทพนิยาย ที่ลมหายใจเป็นดาบ และสังหารผู้คนที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์!

ดาบพุ่งออกมาโจมตีกองกำลังซากศพตรงหน้า

ผลก็คือ เพียงพริบตากองกำลังซากศพ ก็ถูกโจมตี และดาบในมือก็ถูกเบี่ยงเบนไป ในขณะเดียวกัน การเคลื่อนไหวก็ช้าลงเช่นกัน

สุดท้ายฉีเติ่งเสียนก็มาถึง เขายกมือขวาขึ้นแล้วร่ายกระบวน "ท่าลั่นไกปืน" กระแทกเข้าที่ขมับของคู่ต่อสู้อย่างจัง

การโจมตีนี้ ทำให้กองกำลังซากศพกระเด็นลอยขึ้นไปในอากาศทันที ทั้งศีรษะ เป็นรอยบุบขนาดใหญ่ ตัวเขายังคงบินอยู่ในอากาศ แต่เลือดออกจากทุกทิศทางและตายไปแล้ว

หลังจากการโจมตีนี้ ฉีเติ่งเสียนก็หมดแรง เหมือนว่าร่างกายของเขาว่างเปล่าในทันที เขาล้มลง คุกเข่ากับพื้น

เซี่ยงตงฉิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว ยื่นมือออกเพื่อรับฉีเติ่งเสียน และกอดร่างของเขาไว้ในอ้อมแขนเหมือนเด็ก ไม่สนใจแล้วว่าหัวของเขาตกลงมานั้นเป็นส่วนที่ควรระวังไหม

ฉีเติ่งเสียนหายใจเบาๆในอ้อมแขนของเซี่ยงตงฉิง หลังจากหายใจออก เขาก็ยืดตัวขึ้นทันที

ทันทีที่เขาหันศีรษะ เขาก็คว้าคอของสวีเอ้าเสวี่ย แล้วผลักเธอลงบนเก้าอี้

ในที่สุดสวีเอ้าเสวี่ยก็สามารถหายใจได้แล้ว และรีบหายใจเข้าเฮือกใหญ่อย่างช่วยไม่ได้ น้ำตาไหลอาบหน้า สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

เมื่อสักครู่ เธอเกือบจะตายไปแล้วจริงๆ เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการสำลัก และเหมือนหลอดเลือดในสมองของเธอใกล้จะแตกอยู่แล้ว!

“ฮู้...” เซี่ยงตงฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก กลัวจริงๆว่าถ้าฉีเติ่งเสียนจะบีบคอสวีเอ้าเสวี่ยจนตาย ในกรณีนี้ เรื่องต่างๆก็จะร้ายแรงมากไปอีก

แต่ว่า เมื่อเห็นสวีเอ้าเสวี่ยถูกฉีเติ่งเสียนบีบคออย่างรุนแรงขนาดนั้น ก็ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย ผู้หญิงที่เกือบจะไร้ที่ติแบบนี้ แสดงด้านที่น่าอับอาย ก็ทำให้ผู้คนสนุกกับความโชคร้ายของผู้อื่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ลูกกระสุนไม่ใหญ่ แต่ว่าระยะยิงไกลพอสมควร ไม่อย่างนั้น เราทั้งคู่คงตายกันไปแล้ว” ฉีเติ่งเสียน พูดกับอวี้เสี่ยวหลงด้วยใบหน้าที่เย็นชา

อวี้เสี่ยวหลงพยักหน้า เมื่อสักครู่นั้น มันเป็นช่วงเวลาที่เธอเฉียดเข้าใกล้ความตายมากที่สุด ระยะกระสุนออกอีกนิด ก็จะโดนที่ปอดของเธอโดยตรง!

อวี้เสี่ยวหลง พูด "ฉันสามารถตรวจสอบได้ว่าใครเป็นคนทำ"

ไหนๆ การต่อสู้ครั้งนี้ก็ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้แล้ว และไม่มีความจำเป็นต้องต่อสู้แล้ว

คนที่มาขัดจังหวะ เหมือนกับว่า มาช่วยทั้งสองคน อย่างน้อย มันก็ไม่ใช่สถานการณ์ความเป็นความตายแล้ว แต่ทั้งคู่รอดชีวิตกันมาได้ แม้ว่าล้วนแต่ได้รับบาดเจ็บกันก็ตาม

ในที่สุดสติสวีเอ้าเสวี่ยก็กลับมาสงบอีกครั้งในตอนนี้ เธอไอติดต่อกัน และพูดอย่างเจ็บปวด "เสี่ยวหลง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ... "

อวี้เสี่ยวหลง ส่ายหัวด้วยความยากลำบากและพูดว่า "ไม่เป็นไร อาการบาดเจ็บไม่ได้ร้ายแรง"

เธอเปรียบเทียบสภาพร่างกายของเธอกับของฉีเติ่งเสียน และรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น เมื่อสักครู่ ฉีเติ่งเสียนสามารถระงับอาการบาดเจ็บและความเจ็บปวดของเขาแล้ววิ่งไปช่วยเซี่ยงตงฉิง และสังหารกองกำลังซากซพที่สวีเอ้าเสวี่ยเตรียมไว้

ที่สวีเอ้าเสวี่ยถูกกองกำลังซากซพโจมตี ไม่ได้แปลกใจ เพราะว่ายังไงก็รู้จักกันมาหลายปี พอจะรู้รูปแบบแผนการเรื่องต่างๆของสวีเอ้าเสวี่ยเป็นอย่างดี

“สวีเอ้าเสวี่ย คุณนี่เล่นไม่ได้เรื่องจริงๆเลยนะ”

ฉีเติ่งเสียนมองไปที่สวีเอ้าเสวี่ย และพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา และด้วยน้ำเสียง ที่เยาะเย้ยไม่จบ