มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 444

สถานการณ์ปัจจุบันของสวีเอ้าเสวี่ยค่อนข้างน่าสังเวช น่าเศร้ามากที่ฉีเติ่งสียนเต็มใจที่จะซื้อเสื้อผ้าและเครื่องประดับให้เธอ

ผู้หญิงต้องการเงินเพื่อรักษาความงาม โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างสวีเอ้าเสวี่ย ท้ายที่สุดแล้วไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเป็นธรรมชาติได้อย่างอวี้เสี่ยวหลง

อวี้เสี่ยวหลงไม่ทาแป้งเลย เพราะหลังจากฝึกฝนศิลปะการต่อสู้แล้ว เลือดลมของเธอก็แข็งแกร่ง อวัยวะภายในของเธอก็แข็งแกร่ง และเธอสามารถกำจัดสารพิษออกจากร่างกายได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นเธอจึงดูสดใสอยู่เสมอ

แต่ในโลกนี้จะมีคนแบบอวี้เสี่ยวหลงสักกี่คน?

แม้ว่าเฉินหยูผู้ซึ่งมีความงามตามธรรมชาติไม่ได้ใช้ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวเป็นระยะเวลาหนึ่ง แต่ผิวของเธอก็ยังหมองคล้ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ช่วงนี้คุณแต่งตัวดีกับผมนะ ผมจะให้คุณออกไปในช่วงตรุษจีน” ฉีเติ่งเสียนมองไปที่สวีเอ้าเสวี่ย และพูดอย่างใจเย็น

สวีเอ้าเสวี่ยเย้ยหยันโดยตรง แต่ว่าเธอก็ไม่พอใจกับความเกียจคร้านของเธอเองในช่วงเวลานี้ รูปร่างหน้าตาและพลังงานของเธออยู่ในระดับที่ต่ำมาก

ฉีเติ่งเสียนพาสวีเอ้าเสวี่ยไปที่ร้าน Chanel พนักงานมีความรู้มากเป็นอย่างมาก

“ว้าว คุณผู้ชาย ภรรยาของคุณสวยมากจริงๆ ด้วยชุดล่าสุดของร้านเรา เธอจะทำให้คุณหลงใหลตลอดทั้งวันอย่างแน่นอน!”

พนักงานแนะนำฉีเติ่งเสียนและสวีเอ้าเสวี่ยให้รู้จักกับชุดสูทล่าสุดกระโปรงลายดอกไม้ที่มีสไตล์มาก เสื้อโค้ทกันลมและรองเท้าบูท

ฉีเติ่งเสียนมองดูราคาแล้วเม้มริมฝีปาก กระโปรงราคามากกว่า 40,000 หยวน เสื้อกันลมราคามากกว่า 80,000 หยวน และรองเท้าบูทก็น่าขันยิ่งกว่านั้นอีก มากกว่า 90,000 หยวน

มุมปากของสวีเอ้าเสี่ยเยาะเย้ย และเธอก็พูดว่า “ลังเลเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มให้กับพนักงานและพูดว่า “ผมลังเลที่จะใช้เงินเพื่อเลี้ยงดูผู้หญิงได้อย่างไร คุณคิดว่าไง?”

“อีกอย่าง เธอไม่ใช่ภรรยาของผม เธอก็แค่ชู้ผมเท่านั้นแหละ”

“ครั้งต่อไปอย่าเรียกผิด!”

หลังจากพูดสิ่งนี้แล้ว เขาก็โบกมือแล้วพูดว่า “ห่อของได้แล้ว”

พนักงานอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็ดีใจมาก เธอได้รับค่าคอมมิชชั่นที่สูงมากจากการขายชุดสูทดังกล่าว

ใบหน้าของสวีเอ้าเสวี่ยมืดลงเมื่อเธอได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียน ผู้ชายคนนี้ไม่สามารถพูดอะไรดีๆออกจากปากของเขาได้เลย ถ้าเกิดว่าเธอเอาชนะเขาได้ เธอจะต้องตบเขาให้ล้มลงกับพื้นสักสองครั้งอย่างแน่นอน!

“ไอ้หมาบ้าเอ้ย!” สวีเอ้าเสวี่ยด่าในใจ

ก่อนที่เธอจะด่าไปมากกว่านี้ เธอก็ได้พบกับสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงอย่างที่สุด

ตอนนี้เธอไม่อยากเจอกับคนรู้จักเลยจริงๆ แต่ความจริงกลับตรงกันข้ามเสมอ

ผู้หญิงที่สง่างามคนหนึ่งเดินเข้าไปในร้าน Chanel และเห็นพนักงานกำลังห่อชุดสูทแบบสบายๆ เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดว่า “เดี๋ยวก่อน ฉันสนใจรองเท้าบูทคู่นี้มาก เก็บไว้ให้ฉัน!”

พนักงานเงยหน้าขึ้นมองและยิ้ม “ประธานจู สวัสดีค่ะ... ลูกค้าคนอื่นๆ สนใจรองเท้าคู่นี้ก่อนแล้วค่ะ”

ผู้หญิงคนนี้คือจูจวิน ประธานสาขาที่สามของธนาคารธนาคารจงไห่

“ลูกค้าคนไหนที่สนใจก่อน? ฉันจะคุยกับเขา” จูจวินพูดด้วยรอยยิ้ม ดูช่างพูดช่างจามาก

พนักงานหันไปมองสวีเอ้า และจูจวินก็หันไปมองด้วย หลังจากเห็นบุคคลนั้นแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็เย็นชา

“ฮัลโหล คุณสวีเอ้าเสวี่ยจากสวีกรุ๊ปอันโด่งดังใช่ไหม? ทำไมวันนี้คุณว่างมาช็อปปิ้งล่ะ?” หลังจากที่จูจวินเห็นบุคคลนั้น เธอก็เข้ามาทักทายทันที

เมื่อสวีเอ้าเสวี่ยได้ยินจูจวินเรียกชื่อเธอ เธอก็หันกลับไปพูดอย่างเย็นชา “แล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ?”

จูจวินพูด “ฉันได้ยินมาว่าประธานสวีล้มละลายหนิ นึกไม่ถึงเลยว่าจะยังมีเงินซื้อ Chanel ?”

พนักงานพูดอย่างระมัดระวัง “ประธานจูคะ สุภาพบุรุษคนนี้ต้องการซื้อให้เธอค่ะ”

“โอ้? ที่แท้ประธานสวีก็ไม่มีเงินแล้วนี่เอง เริ่มจะหา Sugar Daddy แล้วเหรอ?” จูจวินพูดพร้อมกับเยาะเย้ย

สวีเอ้าเสวี่ยรู้ว่าฉีเติ่งเสียนกำลังรอให้เธอขอร้องเขา!

“จูจวิน ตอนที่เธอร้องไห้กับพ่อและย่าของเธอ และขอร้องให้ฉันมาที่ธนาคารของเธอเพื่อขอสินเชื่อ ฉันขอสินเชื่อจำนวนสองร้อยล้านเพื่อเห็นแก่ผู้อำนวยการซุน!” สวีเอ้าเสวี่ยกล่าวอย่างเศร้าโศก

“จริงเหรอ? ตอนนั้นคุณเป็นนกฟีนิกซ์ที่สูงส่ง และทุกคนให้ความเคารพกับคุณ”

“แต่ว่าตอนนี้ล่ะ? คุณเป็นแค่ไก่บ้านนอก คุณคิดว่าทุกคนจะยังเคารพคุณจริงๆเหรอ?”

“หญิงชราก้มหน้าลงขอร้องคุณ คุณยังไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ! นี่คุณคิดว่าตัวเองเป็นคนจริงๆ เหรอ?”

“ดูสิว่าตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง? ฮ่าๆ คืนเงินฉันมาสิ! ถ้าคุณไม่คืนเงินให้ธนาคารของเรา วันนี้คุณไม่มีช่วงเวลาดีๆแน่!”

ดูเหมือนว่าจูจวินจะไม่พร้อมที่จะปล่อยสวีเอ้าเสวี่ยไป แม้ว่าจะยังอีกนานก่อนที่จะถึงวันชำระหนี้ แต่เธอก็ตั้งใจที่จะบังคับให้อีกฝ่ายจ่ายเงินคืน

ในตอนแรกสวีเอ้าเสวี่ยหยิ่งยโยมาก และตอนนี้เธอต้องทำให้ตัวเองถ่อมตัวแค่ไหนกัน!

เธอต้องการเหยียบหน้าของสวีเอ้าเสวี่ยลงไปในโคลน!

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา “ตอนนี้ฉันไม่มีเงิน เพราะฉะนั้นคืนไม่ได้!”

จูจวินตกอึ้งอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็เยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยกมือขึ้นแล้วตะโกนใส่หน้าของสวีเอ้าเสวี่ยโดยตรง!

แก้มที่บวมเล็กน้อยของสวีเอ้าเสวี่ยได้รับการตบอีกครั้ง และมันก็บวมขึ้นทันทีทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมาจากดวงตา

“ไม่มีเงินงั้นเหรอ? ถ้าคุณไม่มีเงิน ฉันจะจับคุณไปขาย และคุณต้องให้เงินฉันจากการขายกับฉัน!”

“ฉันพนันได้เลยว่าอัจฉริยะแห่งเมืองหลวงเทียนเฉียวของตระกูลสวีอย่างคุณ จะสามารถขายได้ในราคาที่ดีเลยใช่ไหม?”

จูจวินยิ้มอย่างเย่อหยิ่งและมองที่ฝ่ามือของเธอด้วยความภาคภูมิใจ เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่าสักวันหนึ่งเธอจะสามารถตบปากใหญ่ๆของสวีเอ้าเสวี่ยได้!