มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 516

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่เเซ่ฉี ไม่ต้องคิดอะไรเเล้วล่ะ สารเหลวแบบฉีดรูปแบบใหม่นี้เป็นของซั่งซ่านเภสัชกรรมของเพวกเราเองเเหล่ะ!”

ภู่ซิงซ่านหัวเราะฮาๆพร้อมกับพูดว่า “คุกเข่าเเล้วเรียกฉันว่าพี่ใหญ่สามครั้ง บางทีฉันอาจจะเมตตาแล้วจัดหาขอให้ได้ พอที่จะทำเงินให้คุณได้บ้าง”

ทุกคนพากันใจวูบวาบทันที ที่เเท้ ด้านเทคโนโลยีชีวภาพของทางฝั่งเหนือยังคงเลือกซั่งซ่านเภสัชกรรม

ไม่เพียงเเต่ฉีเติ่งเสียนไม่มีหวัง พวกเขาเองก็ไม่มีหวัง

ธุรกิจของซั่งซ่านเภสัชกรรมนั้นใช้อำนาจบาตรใหญ่มาโดยตลอด ให้พวกเขามีสารเหลวชีวภาพแบบฉีดในรูปแบบใหม่ขอวของฝั่งเหนือ อย่าว่าเเต่จะได้กินเนื้อเลย เเค่ลำพังน้ำคงไม่มีให้ดื่มหรอก แล้วต่อจากนี้ไปคงอยู่กันอย่างยากลำบากกันเเน่นอน

หยางกวนกวนใจร้อนขึ้นมาทันที ถ้าหากให้ซั่งซานเภสัชกรรมได้รับอำนาจการกดขี่ไปอีกหนึ่งก้าวล่ะก็ หากอานาคตภายหน้าเทียนไล่เภสัชกรรมอยากเปิดกิจการหรือขยับขยายกิจการมันจะยิ่งยุ่งยากมากยิ่งขึ้นไปอีก

สวีเอ้าเสวี่ยยืนอยู่ข้างๆพร้อมกับมองด้วยสายตาที่เย็นยะเยือก เธอเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าฉีเติ่งเสียนจะเอาอะไรมาเดิมพันกับเธอ!

“ประธานหลิน นี่ฉํนกำลังเจรจาธุรกิจกับคุณอยู่นะ แล้วฉันเองก็เห็นเเก่หน้าของคุณ ฉันเองก็ขอให้คุณพิจารณาให้เเจ่มเเจ้งก่อนค่อยพูดก็เเล้วกัน” ฉีเติ่งเสียนไม่ได้มองภู่ซิงซ่าน จากนั้นพูดกับหลินเจ๋อฮวาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

หลังจากที่ทุกคนได้ฟังต่างก็พากันอึ้ง ก็ไม่มีอะไรผิดพลาดหนิ เห็นได้ชัดเลยว่าอำนาจต่างๆอยู่ในมือของหลินเจ๋อฮวา แล้วทำไมเขาถึงพูดเเบบนี้?

หลินเจ๋อฮวาไม่ได้แปลกใจอะไร เขาจึงพูดกลั้วหัวเราะออกมาว่า “คุณพูดว่าิะไรนะ? นี่คุณกำลังเห็นแก่หน้าฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…. ฉันหลินเจ๋อฮวา จำเป็นต้องให้คนแบบคุณมาเห็นเเก่หน้าของฉันด้วยอย่างนั้นเหรอ?”

“หรือว่าคุณคิดว่าที่ฉันพูดไปเมื่อกี้นี้มั้นยังทำให้คุณยังไม่เข้าใจอะไรมากพองั้นเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไร เขาล้วงมือเข้ากระเป็าเเล้วมองไปที่หลินเจ๋อฮวาด้วยท่าทางที่เกียจคร้าน

หลินเจ๋อฮวาพูดด้วย้ำเสียงที่เย็นชาว่า “คุณทำผิดต่อประธานสวี เธอห้ามไม่ให้ฉันมอบยาฉีดรูปแบบใหม่นี่ให้กับคุณ! และเเน่นอนว่าฉันก็จะไม่ให้มันกับคุณ! แต่ถ้าหากว่าคุณต้องการมันล่ะก็? งั้นก็ไปคุยกับประธานสวีเอง”

หลังจากที่ภู่ซิงซ่านได้ฟังเเล้วก็อดไม่ได้ที่จะลุกพรวดขึ้นแล้วพูดว่า “เอ้าเสวี่ย ฉันไม่คิดเลยนะว่านับวันนายจะยิ่งกล้ามากขนาดนี้ ไม่ผิดเลยที่เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันถูกใจ!”

สวีเอ้าเสวี่ยกอดอกตัวเองเเน่นแล้วมองไปที่ฉีเติ่งเสียน จากนั้นก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ ฉันให้โอกาสเเละความยุติธรรมเเล้วนะ เป็นตัวคุณเองที่ไม่คว้าโอกาสนั้นไว้”

เมื่อทุกคนฟังจบก็คิดเลยว่า เอาเเล้ว ที่เเท้ก็เป็นคู่ปรับมาเจอกันนี่เอง!

เซี่ยงกรุ๊ปและสวีกรุ๊ปนั้นต่อสู้กันมายาวนาน ถึงเเม้ว่าตอนนี้เรื่องทุกอย่างมันจะจบลงไปแล้วก็ตาม แต่ทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหยิบยกเรื่องที่ผ่านไปแล้วขึ้นมาต่อปากต่อคำกันอีก

พวกเขารู้ชัดดีว่า สวีเอ้าเสวี่ยนั้นเเพ่ให้กับเซี่ยงกรุ๊ปอย่างราบคราบ

“ประธานหลิน เทคโนโลยีชีวภาพทางฝั่งเหนือของพวกเราเป็นถึงตัวเเทนเเละมีอำนาจในการใช้ยานี้ฉีด แต่มอบให้กับซั่งซ่ายเภสัชกรรมแล้ว หวังว่าพวกคุณจะใช้มันได้อย่างโชคดีและปลอดภัยนะ” ตอนนี้เองหลินเจ๋อฮวาก็หันกลับมาเเล้วส่งยิ้มเเล้วพูดให้กับภู่ซิงซ่าน

“วางใจได้ประธานหลิน ฉันไม่ใช่คนที่ใช้แค่ปากในการทำธุุรกิจหรอกนะ!” ภู่ซิงซ่านกล่าว

“ตอนนี้คุณเปลี่ยนใจแล้วมาช่วยฉัน ฉันเองก็ไม่ใช่ว่าจะช่วยพูดให้ไม่ได้” สวีเอ้าเสวี่ยกล่าว

ฉีเติ่งเสียนเเละพรรคพวกต่างพากันหัวเราะ จากนั้นพูดว่า “ไม่มีผู้ชายคนไหนยอมช่วยผู้หญิงที่หักตัวเองได้หรอกนะ”

และคำๆนี้เหมือนระเบิดที่พอโยนเข้าไปก็ระเบิดขึ้นโดยทันที!

แววตาสวีเอ้าเสวี่ยนั้นเต็มไปด้วยไอสังหาร

ภู่ซิงซ่านเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยพร้อมกับกัดฟันพุด “นี่เเซ่ฉี ถ้าหากว่าคแกยังไม่ให้เกียรติเอ้าเสวี่ยล่ะก็ ฉันจะฆ่าแกซะ!”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้าเบาๆแล้วพูดว่า “คุณเองก็ได้เเต่พร่ำเพ้ออยู่หลังผู้หญิง อันที่จริงก็มีชายที่มาจับ…อะไรต่อมิอะไรเเล้วล่ะ คุณนี่มันช่างเป็นหมาที่น่าสงสารที่สุดเลย”

ภู่ซิงซ่านโกรธจัดจนอารมณ์ปะทุ แต่พวกพ้องของเขาต่างพากันห้ามปรามเอาไว้

“นี่ประธานหลิน เมื่อกี้ฉันเห็นแก่หน้าของคุณนะ แต่เป็นคุณที่ไม่ต้องการมันเอง” ฉีเติ่งเสียนหันกลบไปมองหลินเจ๋อฮวาพร้อมกับพูดเสียงเย็น

หลินเจ๋อฮวาพูด “โอ๋? หรือเป็นไปได้ไหมว่าประธานเทคโนโลยีชีวภาพฝั่งทางเหนือไม่ใช่ฉัน แต่เป็นประธานฉีเหรอ? น่าสนวจจริงๆ!”

สีหน้าของภู่ซิงซ่านเองก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด รู้สึกว่าเรื่องนี้ชักจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เสียเเล้ว

นิ้วของสวีเอ้าเสวี่ยเริ่มสั่น เธอรู้ดีว่าหัวหน้าซ่งคนนี้เป็นใคร…

และเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก หลินเจ๋อฮวาก็วางสายนั้น สีหน้าของเขาตอนนี้ดูเเย่จนเห็นได้ชัด

“ประธานฉี งั้นพวกเรามาคุยกันเถอะ?” หลินเจ๋อฮวาวางโทรศัพท์ลง แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆพร้อมกับพูดกับฉีเติ่งเสียน

“ไม่คุย ฉันไม่อยากคุยอะไรกับคุณทั้งนั้น” ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้มเเละได้ปฏิเสธไปตรงๆ

เมื่อครู่ที่หลินเจ่อฮวาปฏิเสธเขาไปอย่างตรงๆแบบไหน ตอนนี้ฉีเติ่งเสียนเองก็ปฏิเสธหลินเจ๋อฮวาไปแบบนั้น!

ทุกคนมองหน้ากัน ต่างพากันตะลึงในสิ่งที่ตนได้ยินภายในใจเท่านั้น ดูท่าเเล้ว ฮีเติ่งเสียนสามารถเข้ามามีอิทธิพลของการตัดสินใจของเทคโนโลยีชีวภาพทางฝั่งเหนือได้เพียงเเค่โทรศัพท์เเค่สายเดียวเท่านั้นจริงๆ อีกทั้ง การตัดสินใจในครั้งนี้ก็มาจากตัวของหลินเจ๋อฮวาเอง!

นิ้วของสวีเอ้าเสวี่ยถึงกับกระตุกเเรง ในใจของเธอก็ผุดคำๆนึงขึ้นว่า “เห็นท่าไม่ดีเเล้ว” ความหวาดกลัวที่เคยเกิดขึ้นเพราะฉีเติ่งเสียนจู่ๆมันก็กลับมาอีกครั้ง ทำให้เธอรู้สึกมืดมนได้ในทันที

ท่าทางของหลินเจ่อฮวาหลังจากสิ้นคำพูดของฉีเติ่งเสียนก็ตะลึงชะงักไป สีหน้าของเขาตอนนี้ต้องอดกลั้นต่อสถานการณ์ตรงหน้า

จากนั้นฉีเติ่งเสียนก็พูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะว่า “งั้นวันนี้ก็เอาตามนี้เเล้วกัน พวกเราไปกันเถอะเลขาหยาง น่าเบื่อจริงๆ!”

หยางกวนกวนชะงักไปเล็กน้อย เธอเองก็ไม่รู้เลยว่าฉีเติ่งเสียนพลิกสถานการณ์จากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ได้อย่างไร เเต่ฉีเติ่งเสียนไม่พูดเธอเองก็ไม่กล้าที่จะถาม

หลินเจ๋อฮวารีบพูดขึ้นทันทีว่า “เดี๋ยวก่อนครับ ประธานฉี!”

“พวกเราไม่มีอะไรต้องคุยกัน เมื่อกี้ฉันไว้หน้าเเล้วยังไม่เอา แล้วตอนนี้อยู่ๆก็มากลับคำงั้นเหรอ? คุณไม่ไม่ต้องการให้ไว้หน้า ฉันเองยังต้องการไว้หน้าตัวเองอยู่!”

หลังจากสิ้นคำพูดแล้ว ฉีเติ่งเสียนเเละหยางกวนกวนก็เดินจากไป