มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 528

เดิมทีฉีเติ่งเสียนคิดจะให้อิเลียน่า จินวาทำงานในเทียนไล่แคปปิตอล เพื่อดูศักยภาพด้านธุรกิจของเธอ

แต่เมื่อย้อนกลับมาคิด นี่เหมือนจะไม่ค่อยดี ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นมา ตนเองก็อาจจะต้องซวย

ดังนั้น เขาจึงพาอิเลียน่า จินวามาที่ห้องทำงานของเซี่ยงตงฉิงประธานเซี่ยงกรุ๊ป

“เธอคือใคร?” หลังจากเซี่ยงตงฉิงเห็นอิเลียน่า จินวาที่มีรูปร่างหน้าตาสวยแล้ว อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วบางๆ พูดถามขึ้น

อิเลียน่า จินวายืนอยู่ข้างฉีเติ่งเสียนเงียบๆ ท่าทางว่าง่าย

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “ลูกครึ่งประเทศหัวและประเทศเสวี่ยคนหนึ่ง โตที่ประเทศเสวี่ย ชื่อว่าอิเลียน่า จินวา เรียกเธอว่าอีวาก็ได้”

เซี่ยงตงฉิงพูดว่า “แล้วพาคุณอีวามาที่นี่ทำไมเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “อีวามีความสามารถโดดเด่น ผมคิดว่า นี่เป็นการวางคนให้เหมาะกับงาน ก็เลยพามาที่นี่”

อิเลียน่า จินวาอายุเพียงยี่สิบต้นๆเท่านั้น จากที่เซี่ยงตงฉิงเห็น นี่เป็นเพียงสาวน้อย จะมามีความสามารถโดดเด่นอะไรกัน?

“แนะนำตัวเองหน่อย!” ฉีเติ่งเสียนพูดกับอิเลียน่า จินวา

“สวัสดีค่ะประธานเซี่ยง ฉันชื่ออิเลียน่า จินวา ปีนี้ยี่สิบเอ็ดปี”

“สูงร้อยเจ็ดสิบห้า หนักห้าสิบสี่ สัดส่วน...”

“ฉันเชี่ยวชาญเรื่องการสื่อสาร การจัดการการลงทุน วิเคราะห์การเมือง ฝ่ายบุคคล แล้วก็หมากล้อมรวมถึง...”

“หวังว่าประธานเซี่ยงจะให้โอกาสสักครั้ง ให้ฉันได้แสดงความสามารถของตัวเองในบริษัทของประธานเซี่ยง แสดงคุณค่าตัวเอง ขณะเดียวกันก็สามารถช่วยบริษัทของประธานเซี่ยงได้ด้วย”

อิเลียน่า จินวาค่อยๆกล่าวออกมา พูดภาษาทางการของประเทศหัวอย่างชัดเจนทุกคำ ไม่บกพร่องแม้แต่น้อย

เซี่ยงตงฉิงพูด “ยังมีอะไรอีก?”

“ฉันพูดได้แปดภาษา ภาษาหัว ภาษาเสวี่ย ภาษาเจียเผิง ภาษาเกาจวี่ลี่ ภาษายรื่อปู้ลั่ว ภาษาเจอมณี ภาษาฝูหลั่งจีและภาษารุ่ยกั๋ว” อิเลียน่า จินวาพูด

เซี่ยงตงฉิงได้ยินถึงตรงนี้ อดอึ้งเล็กน้อยไม่ได้ หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาวางบนโต๊ะ พูดว่า “หนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับอะไร?”

อิเลียน่า จินวาพูด “นี่คือหนังสือของเคาลี่ย์-สไตน์นักเศรษฐศาสตร์ผู้โด่งดังของประเทศเจอมณี เนื้อหาหลักเกี่ยวกับผลกระทบของวิกฤติสินเชื่อซับไพรม์...”

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือต้นฉบับภาษาเจอมณี อิเลียน่า จินวาพูดออกมาอย่างถูกต้อง เธอไม่ได้คุยโวจริงๆ

“ลาก่อนของภาษาเจียเผิงพูดว่ายังไง” เซี่ยงตงฉิงถามอีก

“sa-na-ma-la” อิเลียน่า จินวาพูด

เซี่ยงตงฉิงพูดนิ่งๆ “นี่เป็นคำเก่า”

อิเลียน่า จินวาพูดว่า “แน่นอนค่ะว่าคำปัจจุบันคือ sa-yo-na-la แต่มีบางตระกูลเก่าแก่ของเจียเผิงกั๋วยังคงใช้วิธีพูดด้วยคำเก่าอยู่ ดังนั้นฉันจึงตั้งใจเรียนคำเก่า แบบนี้จะได้พูดคุยและรู้จักกับคนชั้นสูงบางกลุ่มด้วย”

เซี่ยงตงฉิงคิดอีกนิด เอาเอกสารชุดหนึ่งวางบนโต๊ะ พูดว่า “ในสามสิบนาที หาช่องโหว่ของเอกสารนี้ให้เจอ”

อิเลียน่า จินวามองหัวข้อแล้วพูดเรียบๆว่า “ใช้สิบนาทีก็พอแล้ว!”

หลังพูดคำนี้จบ เธอก็ตั้งใจพลิกอ่านอย่างจริงจัง

“ไปเอาปีศาจสาวคนนี้มาจากไหน?” เซี่ยงตงฉิงมองฉีเติ่งเสียน อดถามไม่ได้

ฉีเติ่งเสียนฉีกยิ้ม อิเลียน่า จินวาแสดงออกได้ยอดเยี่ยม เขาก็ได้หน้าแล้ว

ถ้าเขาไม่บังคับอิเลียน่า จินวาให้พูดประวัติของตัวเอง เกรงว่าความสามารถเหล่านี้ เธอก็จะปิดซ่อนมันต่อไป จนกระทั่งว่าเธอตาย

เพราะความสามารถมากมายขนาดนี้ ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งคงไม่มีทางมีมันครบ แต่เธอมี เช่นนั้นทุกๆคนก็จะสืบหาประวัติ

อิเลียน่า จินวาออกไปอย่างรู้งาน

“นี่ถูกความรักบังตาจริงๆเหรอ เห็นๆอยู่ว่าประวัติผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เป็นแบบนี้แล้วยังจะเก็บเธอเอาไว้ ไม่กลัวจะเกิดเรื่องเหรอ?” เซี่ยงตงฉิงถามตรงๆ

“ความรักบังตาอะไร ผมสนใจแค่ความสามารถของเธอ จะโสมมอย่างที่คุณพูดที่ไหนกัน” ฉีเติ่งเสียนพูด

ตอนที่พูดคำนี้ ในใจเขากลับลอบพูดว่า “เธอมุดเข้ามาในผ้าห่มเอง เกี่ยวอะไรกับความรักบังตากัน?”

เซี่ยงตงฉิงพูดด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก “ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ก็รับผิดชอบไปแล้วกัน อย่ามาลากฉันไปเกี่ยวด้วย!”

ฉีเติ่งเสียนพูด “ไม่ต้องห่วง”

เซี่ยงตงฉิงพยักหน้า พูดว่า “เป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากจริงๆ ฉันจะลองมอบหมายงานยากๆให้กับเธอ ดูความสามารถของเธอ ถ้าศักยภาพโดดเด่นน่าพอใจ ฉันก็เห็นด้วยกับความคิดที่จะส่งเธอไปทำงานที่ประเทศมี่!”

ฉีเติ่งเสียนพูด “โอเค ขอบคุณมากประธานเซี่ยง”

เซี่ยงตงฉิงใช้นิ้วกลางส่งเขา ทั้งยังไล่ให้เขาไสหัวไปอย่างเกรงใจ

หลังฉีเติ่งเสียนไปแล้ว เซี่ยงตงฉิงถึงส่ายหน้าอย่างระอา แล้วก็ตบโต๊ะหนักๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณสมบัติของอิเลียน่า จินวามีมากมาย เธอคงรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโง่คนหนึ่งจริงๆ!

“อยากจะโยนเหยื่อพิษลงไปในบ่อปลาของเธอจริงๆ ดูสิว่าจะฆ่านางเงือกตายได้มากแค่ไหน!” เซี่ยงตงฉิงขบฟันอย่างทนไม่ไหว คิดอย่างไม่พอใจออกมา

ฉีเติ่งเสียนพูดสบายๆกับอิเลียน่า จินวาว่า “ต่อไปก็ทำงานได้อย่างสบายใจแล้ว เรื่องเชคอฟและโซสคอฟก็รู้แล้วว่าจะจัดการยังไง ดังนั้น ไม่ต้องเป็นห่วง”

อิเลียน่า จินวาพยักหน้าอย่างตื่นเต้น ดีใจจากใจจริง ตนเองใกล้จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่แล้วจริงๆใช่ไหม?

สิบปีที่หยานจืออิง มองกลับไปแล้วราวกับฝันร้ายฉากหนึ่ง

ฝันร้ายนี้ จบลงแบบนี้ ก็นับว่าน่าพอใจมาก

ตอนที่ฉีเติ่งเสียนพาเธอกลับที่พักไปเก็บของ ก็ทำให้เวอร์จิน่าเพื่อนร่วมห้องของเธออิจฉามาก ใช้สายตามองฉีเติ่งเสียนอย่างไม่พอใจ