มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 538

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไรมาก เขายกมือขึ้นแล้วดูนาฬิกา ถึงเวลาแล้ว

จากนั้นมีรถจี๊ปมาจอดที่ประตู มีทหารจำนวนมากพร้อมปืนและกระสุนจริงกระโดดลงจากรถ

สีหน้าของทหารต่างตื่นเต้นมาก พวกเขาติดตามฉีเติ่งเสียนเพื่อมาทำลายโรงแรมครั้งที่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นฉีเติ่งเสียนยังปล่อยให้สวีอานซ่อมแซมจนเสร็จ แต่เขากลับต้องการทุบมันอีกรอบที่สอง จึงจะสามารถเปิดธุรกิจอีกครั้งได้

แต่คราวนี้สวีอานมั่นใจ เพราะเชคอฟก็อยู่ที่นี่และเชคอฟก็ยังถือหุ้นในโรงแรมด้วยเพราะอย่างนั้นโรงแรมแห่งนี้จึงมีหุ้นส่วนการลงทุนจากต่างประเทศด้วย

เมื่อเห็นทหารจำนวนมากวิ่งเข้ามาในโรงแรม สีหน้าของเชคอฟก็ดูมืดลง

“ครูฝึกฉี วันนี้ผมนำปืนอิตาลีมา!” ผู้บัญชาการกองร้อยคนที่สองพูดอย่างตื่นเต้น พร้อมยกเครื่องมือในมือขึ้น

เชคอฟมองไปที่ฉีเติ่งเสียนยิ้มเย็นชา: “ใช้อาวุธทางการเพื่อประโยชน์ส่วนตัวงั้นเหรอ? ใช้ทหารหัวกั๋วมาทำลายโรงแรมของฉัน แน่ใจหรือว่าต้องการทำแบบนี้?”

ฉีเติ่งเสียนโบกมือให้ทหารแล้วพูดว่า “รอแปปนึง ให้เวลามิสเตอร์เชคอฟหน่อย แล้วดูสิว่าเขาจะหยุดพวกเราได้ไหม!”

เชคอฟยิ้ม กดหมายเลขโทรออกแล้วพูดอย่างใจเย็น: “ห้านาที เขาต้องรีบมาเดี๋ยวนี้”

ทหารเข้าแถวอย่างเรียบร้อยภายในโรงแรม ขณะที่ฉีเติ่งเสียนนั่งลงอย่างผ่อนคลายรอเวลาให้ครบห้านาที

“วันนี้อิเลียน่า จินวาจะถูกส่งมอบให้ฉันตอนหกโมงเช้า ฉันบอกได้เลยว่าเธอต้องตายแน่”

“ใครที่มันกล้าทรยศฉัน มันต้องไม่จบลงด้วยดี!”

“เช่นเดียวกัน นายกล้าต่อต้านฉันก็จะไม่จบลงด้วยดีเหมือนกัน”

เชคอฟมีรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าพร้อมกับการยิ้มเย็นราวกับว่าเขารู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนไร้ความสามารถและไม่สามารถช่วยอิเลียน่า จินวาได้

ฉีเติ่งเสียนขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระกับเขา แต่มองดูเวลาอย่างจริงจัง เมื่อครบห้านาที เขาก็พร้อมที่จะโบกมือออกคำสั่ง

แต่ในเวลานี้เองที่คนที่เชคอฟเรียกมาก็เข้ามาในเวลาเดียวกัน เขาเป็นนักการทูตตำแหน่งหน้าที่การงานของเขาสูงไม่น้อย

“นักการทูตเฉิน ฉันมาที่หัวกั๋วเพื่อลงทุนทำธุรกิจ ดันมีคนที่นี่ใช้ประโยชน์จากอำนาจทางการของพวกเขา วางแผนที่จะทำลายโรงแรมของฉัน คุณคิดว่าฉันควรทำอย่างไรดี?” เชคอฟกล่าวถามกับนักการทูตโดยตรง

เมื่อนักการทูตเฉิน ได้ยินสิ่งที่เชคอฟพูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขามองไปที่ฉีเติ่งเสียนและขมวดคิ้วอย่างดุดัน

เชคอฟมาจากประเทศเสวี่ย สถานะของเขาไม่ด้อยเลย แม้ว่านี่จะเป็นประเทศหัวกั๋วแต่เขากลับถูกปราบปรามโดยอำนาจที่อยู่เบื้องหลัง

แต่...ถ้ามีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ? โดยเฉพาะประเทศตะวันตกหลายประเทศที่นำโดยสหรัฐอเมริกากำลังทำลายล้างหัวกั๋ว เพื่อสร้างปัญหาดังกล่าว เกิดเผยแพร่สู่ประชาคมระหว่างประเทศ นักธุรกิจต่างชาติคนไหนจะกล้าลงทุนในหัวกั๋วอีกในอนาคต?

ที่สำคัญกว่านั้นชื่อเสียงระดับนานาชาติของหัวกั๋วกำลังจะตกต่ำด้วยสาเหตุนี้ มันจะทำให้ถูกเหยียบลงให้จมโคลน!

นักการทูตเฉินรู้ว่าเป็นฉีเติ่งเสียนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นและกล่าวว่า: “นายพลจัตวาฉี อย่าเอาการสนับสนุนจากกรมยุทธการทางการเมือง มากระทำการเหตุโดยพละการ เมื่อเรื่องนี้เริ่มตรึงเครียด กรมยุทธการทางการเมืองจะไม่สามารถปกป้องคุณได้!”

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสวีอาน เขาพยักหน้าเล็กน้อยให้ ฉีเติ่งเสียนและพูดว่า “คุณไม่ได้บอกให้ฉันซ่อมแซมมัน เพื่อที่นายจะได้ทุบมันอีกครั้งเหรอ? สภาพตอนนี้ไม่เลวเลยใช่ไหม?”

“นายต้องการทุบไม่ใช่เหรอ?”

“ถ้านายไม่ลงมือ ฉันจะประกาศเปิดพรุ่งนี้!”

เขาถูกฉีเติ่งเสียนทำให้อับอายหลายครั้ง คราวนี้ เขาต้องการใช้ภูมิหลังของ เชคอฟเพื่อดึงศักดิ์ศรีของเขากลับคืนมา

การเปิดตัวโรงแรมอันเถียนเซียอีกครั้ง ถือเป็นการตบหน้าฉีเติ่งเสียน อย่างไม่ต้องสงสัย!

เขาไม่สนใจว่าสิ่งนี้จะเกี่ยวข้องกับปัญหาเรื่องอะไร เพราะต่ฉีเติ่งเสียนได้ออกคำสั่งไปแล้วดังนั้นเขาจึงต้องฟัง

ท้องฟ้ากำลังจะถล่ม ฉีเติ่งเสียนก็ดันมันไว้!

จู่ๆ นักการทูตเฉินก็โพล่งขึ้นมา เขาคว้าคอเสื้อของฉีเติ่งเสียนแล้วตะโกนด้วยความโกรธ: “คุณฉี คุณบ้าไปแล้วเหรอ? เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าอธิบายปัญหาให้คุณฟังแล้วเหรอ? คุณกล้าดียังไงมาสั่งให้ทุบที่นี่!”

นักการทูตเฉินไม่เพียงแต่ประหลาดใจเท่านั้น แต่เชคอฟและสวีอานก็ประหลาดใจเช่นกัน

พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าฉีเติ่งเสียนจะอวดดีขนาดนี้ เขารู้ดีว่าปัญหาร้ายแรงอะไรจะเกิดขึ้นหากเขาทำลายโรงแรมแห่งนี้ แต่เขาก็ยังสั่งให้ทำลาย!

“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้!” นักการทูตเฉินตะโกนใส่เหล่าทหาร

“พวกเขามองว่ามันเป็นหน้าที่ในการเชื่อฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชา คำสั่งของฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ลุยเลยและโจมตีให้หนัก” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสงบและดึงมือของนักการทูตเฉินออกไป

นักการทูตเฉินโกรธมากจนตัวสั่นไปหมด เขาชี้ไปที่จฉีเติ่งเสียนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ: “เอาล่ะ ตกลง ตกลง คุณฉีเติ่งเสียน คุณมันเป็นคนนอกกฎหมายจริงๆ! หากเรื่องนี้เกิดปัญหาขึ้นมา ฉันจะบอกให้ คุณ คุณจะต้องรับผิดชอบมัน ถ้าคุณไม่รับผิดชอบ แม้แต่ฟู่เฟิงหยุนที่เลื่อนตำแหน่งคุณ ให้ขึ้นสู่จุดสูงสุดไม่สามารถแบกความผิดอันหนักนี้ให้คุณได้!”

เชคอฟเยาะเย้ยด้วยใบหน้ามืดลึก: “นายพลจัตวาฉี มีความกล้าหาญแบบหมีกับเสือดาวจริงๆ ยอดเยี่ยมมาก แต่ฉันอยากเห็นว่าตอนสุดท้ายนายจะเป็นยังไง!”

ความตั้งใจเดิมของสวีอานคือการตบหน้าฉีเติ่งเสียน แต่เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะโง่ขนาดนี้จริงๆ หากปล่อยทุบโรงแรมของตัวเองให้พัง ตอนนี้ดีคงจะดี จะได้ไม่มีปัญหาตามมาอีกในอนาคต ไม่ต้องกังวลกับปัญหาของเขาอีกต่อไป

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ รอยยิ้มอันภาคภูมิใจก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของสวีอาน

ฉีเติ่งเสียนดึงปัดหูก่อนจะพูดว่า “ทุบโรงแรมของอาชญากรที่ต้องการตัว จะมีปัญหาอะไร? ถ้าคุณยังเอาแต่ส่งเสียงน่ารำคาญใส่หูของฉัน ฉันจะตบคุณในตายในสองครั้ง!”

หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังกลับ วางมือไขว้ด้านหลัง และมองดูทหารกำลังเริ่มทุบทำลายโรงแรม