มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 539

เชคอฟนั่งบนโซฟาไม่ขยับ แค่มองดูอย่างเย็นชาในขณะที่ทหารถือเครื่องมือทำการทุบโรงแรมที่เพิ่งปรับปรุงใหม่ให้แตกเป็นชิ้น ๆ อีกครั้ง

เขาไม่แม้แต่จะพูดอะไรที่เป็นการข่มขู่

เมื่อฉีเติ่งเสียนทุบมัน เขาควรรู้ผลที่ตามมา แต่เขาต้องการดูว่าอีกฝ่ายจะทนได้หรือไม่

สวีอานยิ้มและพูดว่า: “คุณฉีกล้าหาญมากจริงๆ เขาทำลายองค์กรที่ได้รับทุนสนับสนุนจากต่างประเทศ เขาแข็งแกร่งมากจริงๆ!”

“รำคาญจังโว้ย!”

ฉีเติ่งเสียนยกขาของเขาขึ้นและเตะสวีอานเข้าที่ท้อง ทำให้ผู้ถือหางเสือเรือที่มีเกียรติของสาขาหลงเหมินกลิ้งออกไป

“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาพูดมากน่ารำคาญต่อหน้าฉัน” ฉีเติ่งเสียนมองลงไปที่สวีอานมีใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และพูดด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว

สวีอานพ่นของเหลวออกจากปาก พูดไม่ออก เขารู้สึกว่าลำไส้พันกันไปหมดและรู้สึกอึดอัดอย่างมาก

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดว่า: “ในตอนแรกฉันก็ไม่ต้องการที่จะยุ่งกับคุณ แต่คุณกำลังทำตัวกร่างต่อหน้าฉัน ถ้าฉันไม่จัดการกับคุณ ฉันจะเสียใจที่ปล่อยหมาแก่ๆอย่างคุณ!”

นักการทูตเฉินโกรธมากจนตัวสั่นไปหมด ไม่รู้จริงๆ ว่าสมองของ ฟู่เฟิงหยุนเต็มไปด้วยน้ำหรือเปล่า ทำไมเขาถึงเลี้ยงดูคนแบบนี้ให้ขึ้นดำรงตำแหน่งระดับสูงของนายพลจัตวาแห่งกรมยุทธการทางการเมือง เพราะเขาไม่มีเรื่องให้ทำหรือไง?

“ฉันหวังว่านายจะทนได้!” เชคอฟโกรธ ลุกขึ้นยืน กำลังจะจากไป

นักการทูตเฉินกล่าวอย่างเร่งรีบ: “คุณเชคอฟ ไว้เรามาหารือกันอีกครั้ง......”

เชคอฟหัวเราะเยาะ: “มีอะไรจะคุยอีกล่ะ ความสูญเสียของฉันเกิดขึ้นแล้ว และมันเกิดขึ้นเพราะเขา!”

หลังจากพูดจบ เขาเดินจากไปไม่หันกลับไปมองนักการทูตเฉินอีกเลย

“จะปล่อยคุณงั้นเหรอ? ไอ้ขยะ?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างใจเย็น

เชคอฟตกใจและพูดว่า: “อะไร? นายยังต้องการเอาตัวฉันไว้เหรอ? นายคิดว่าเรื่องนี้ยังใหญ่ไม่พอหรือไง!”

นักการทูตเฉินพูดด้วยความโกรธ: “พลจัตวาฉี อย่าทำอะไรบ้าบิ่น คุณได้ทำเรื่องผิดพลาดไปแล้ว อย่าทำผิดแบบเดิมซ้ำๆอีก!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “ฉันแค่ปฏิบัติหน้าที่ของฉันและเตรียมจับกุมอาชญากรที่ต้องการตัวซึ่งต้องสงสัยว่าเป็นอันตรายต่อความมั่นคงของหัวกั๋ว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณเฉินที่เป็นทูตต่างประเทศ? ผู้บัญชาการกองร้อยที่สองเอาคนมาจับกุมเขาด้วย!”

ผู้บัญชาการกองร้อยคนที่สอง หลังจากได้ยินคำสั่งของฉีเติ่งเสียน เขาก็นำทหารสองคนไปจับกุมเชคอฟทันที

ใบหน้าของเชคอฟมืดลง เขาไม่คิดว่าฉีเติ่งเสียนจะกล้าขนาดนี้ เขาไม่เพียงแต่ทุบโรงแรมของเขาเท่านั้น แต่ยังต้องการจับกุมเขาด้วย!

งานนี้เตรียมจะจัดหนักใช่ไหม? ควบคุมเสรีภาพส่วนบุคคลในการแก้ปัญหา? แต่ เขาเชคอฟสามารถถูกจับได้อย่างง่ายดายขนาดนั้นเลยหรือ?

เชคอฟไม่ขัดขืน ให้ทหารทั้งสองคนเอามือไปไว้ด้านหลัง แล้วมัดด้วยเชือกไนลอน

นักการทูตเฉินเกือบจะเป็นลม เขารู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนเป็นคนโง่จริงๆ เขาสนใจทำเพียงแค่ความสะใจชั่วคราว โดยไม่สนใจผลที่ตามมาเลย?

หลังจากทุบโรงแรม พร้อมทั้งจับกุม ใครจะกล้าซื้อมันต่อได้เมื่อเจ้าหน้าที่ประเทศเสวี่ยเข้ามาสร้างปัญหา? เมื่อความคิดเห็นของสาธารณชนระหว่างประเทศปะทุขึ้น ใครจะเป็นผู้รับผิดชอบ?

“ฉีเติ่งเสียน คุณยืนกรานที่จะทำตามทางของตัวเองและทำร้ายทุกคน เมื่อถึงเวลานั้นไม่มีใครสามารถปกป้องคุณได้!” นักการทูตเฉินตำหนิด้วยความโกรธ

“มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเฉยชา

นักการทูตเฉินตกใจก่อนจะโกรธและพูดว่า: “คุณกำลังก่อกบฏ คุณกำลังก่อกบฏอยู่ คุณไม่คำนึงถึงผลประโยชน์ของชาติเลยใช่ไหม!”

ฉีเติ่งเสียนไม่เพียงแต่ไม่ปฏิเสธที่จะฟังคำห้ามเตือน แต่ยังทำให้พฤติกรรมของเขารุนแรงขึ้น เขาเดินไปด้านหลังของเชคอฟ ก่อนจะเตะเขาลงกับพื้น

“เวอร์จิน่าไม่มีความคับข้องใจใด ๆ กับคุณ แต่คุณยังฆ่าเธอ ฉันจะต้องชำระหนี้นี้!” ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

เชคอฟพูดด้วยรอยยิ้มอันโหดร้าย: “นายต้องการชำระบัญชีกับฉันงั้นหรือ? นายคู่ควรทำแบบนั้นเหรอ! ถ้าทำได้ นายก็จับฉันเป็นตัวประกัน หากฉันติดต่อกับโลกภายนอกได้ ฉันจะเล่นงานนายไปตลอดชีวิต!”

ฉีเติ่งเสียนปิดความปลอดภัยของปืน ใส่มันเข้าไปในซองหนังของเขา และพูดว่า: “วันนี้ฉันอารมณ์ดี ดังนั้นฉันจึงฆ่าเขาโดยไม่ต้องให้เขาทรมานหรือทำให้ขายขี้หน้ามาก”

“.......”

ทุกคนพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

อารมณ์ดี แต่ยังสามารถยิงคนเข้าที่หัวแบบนี้เหรอ? ถ้าอารมณ์ไม่ดีจะเกิดอะไรขึ้น?

นักการทูตเฉินกล่าวอย่างเย็นชา: “นายพลจัตวาฉี คุณควรคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับวิธีจัดการกับความคิดเห็นของประชาชนที่กำลังจะตามมา เมื่อถึงเวลานั้น จะไม่มีใครสามารถปกป้องคุณได้”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างสบายๆ และพูดว่า “ฉันฆ่าอาชญากรที่ต้องการตัว มันจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น?”

นักการทูตเฉินกล่าวอย่างเย็นชา: “ไม่ว่าเขาจะเป็นอาชญากรตามหมายจับหรือไม่ก็ตาม มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่คุณที่ต้องจัดการ”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “นักการทูตเฉินลองโทรไปที่เมืองหลวง ถามเจ้าหน้าที่อาวุโสว่าสถานการณ์ปัจจุบันของโซสคอฟและเชคอฟลูกชายของเขาในประเทศเสวี่ยเป็นยังไงจะดีกว่านะ”

นักการทูตเฉินตกตะลึง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรออกต่อหน้าทุกคน

“หัวหน้า ผมเอง เสี่ยวเฉิน... คือแบบนี้เชคอฟแห่ง KGBประเทศเสวี่ย เสียชีวิตในเมืองจงไห่ และเขาถูกนายพลของกรมยุทธาการทางเมืองของเรายิง.....” ทูตต่างประเทศเฉินกล่าวด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

“เชคอฟเหรอ? เขาตายอยู่ในประเทศหัวกั๋วของเรางั้นเหรอ? ถ้าตายแล้วก็ตายไปซะ เขาสูญเสียอำนาจในประเทศเสวี่ยเรียบร้อยแล้ว” อีกฝ่ายพูด

“ฮะ?!” นักการทูตเฉินตกใจมาก

“เมื่อเที่ยงวันนี้ประเทศเสวี่ยได้ออกแถลงการณ์อย่างเป็นทางการ โซสคอฟและเชคอฟและลูกชายของเขาร่วมมือกันละเมิดสิทธิผลประโยชน์ของชาติและทั้งคู่ถูกไล่ออกจากตำแหน่ง ในเวลาเดียวกันเชคอฟได้หลบหนีไปอย่างรวดเร็วและออกจากประเทศเสวี่ย ทำให้ถูกระบุว่าเป็นอาชญากรที่นานาชาติต้องการตัว” อีกฝ่ายกล่าวเพิ่มเติม

ในหัวของนักการเฉินเต็มไปด้วยคำถาม ตอนนี้เขามีเพียงสีหน้าประหลาดใจเท่านั้น.......