มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 540

สายโทรศัพท์นี้ทำให้ความคิดของนักทางการทูตเฉินถูกทลายลงไป

ทำไมโซสคอฟ เชคอฟ พ่อกับลูกชายที่ได้รับความนิยมอย่างมากใน ประเทศเสวี่ยถึงกลายเป็นเพียงหนูข้างถนนในชั่วข้ามคืน? เป็นสุนัขที่กระดูกสันหลังหัก?

“เสี่ยวเฉิน เนื่องจากเพื่อนร่วมงานในกรมยุทธการทางการเมืองได้เข้ามาจัดการเรื่องที่ยุ่งยากนี้แล้ว คุณไม่ควรเข้าไปเกี่ยวข้องและปล่อยให้พวกเขาจัดการ”

“เชคอฟตายไปแล้วก็ตายไป ทางการของประเทศเสวี่ยอาจจะขอบคุณเราที่ช่วยพวกเขาจัดการกับเรื่องนี้”

นักการทูตเฉินวางสายโทรศัพท์อย่างเงียบ ๆ และมองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยท่าทางที่ค่อนข้างซับซ้อน

เขาเข้าใจเกี่ยวกับสถานะของโซสคอฟในประเทศเสวี่ยที่มันเหลือเชื่อ ที่จู่ๆ ก็ถูกจับกลายเป็นนักโทษ ลูกชายก็กลายเป็นอาชญากรที่ต้องการตัว.....

เป็นไปได้ไหมว่าฉีเติ่งเสียน ชายคนนี้มีความสามารถในการมีอิทธิพลต่อสถานการณ์ทางการเมืองของประเทศเสวี่ย?

โซสคอฟพูดได้ว่าเป็นบอสระดับแนวหน้า.......

นักทางการเฉินกล่าวว่า: “นายพลจัตวาฉี เนื่องจากคุณยิงเชคอฟ เรื่องต่อไปจะได้รับการจัดการโดยฝ่ายกรมยุทธการทางการเมืองของคุณทั้งหมด!”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “แน่นอน... เชคอฟคนนี้ฆ่าหญิงสาวที่ชื่อเวอร์จิน่าในประเทศหัวกั๋วของเรา ฉันฆ่าเขาเเพื่อแลกกับชีวิตเดียว ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องที่ประเทศเสวี่ยกำลังไล่ล่าเขา”

นักการทูตเฉินพยักหน้าและกล่าวว่า: “มือกับดวงตาของนายพลจัตวาฉี ทรงพลังมากจนสามารถโค่นคนอย่างโซสคอฟลงได้ น่าชื่นชม!”

หลังจากพูดจบ นักการทูตเฉินก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง

สวีอานมองไปที่ภาพตรงหน้าแล้วก็สับสนเล็กน้อย จะเกิดอะไรขึ้น...ถ้าหากเขายิงเชคอฟตาย โดยเขาก็ไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ เลย?

จากสิ่งที่นักการทูตเฉินพูด ดูเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเชคอฟจริงๆงั้น เหรอ?

“สวีอาน คุณใช้เชคอฟมาเล่นงานฉัน แต่ฉันไม่มีข้อโต้แย้งอะไร”

“แต่ไอ้สารเลวคนนี้ฆ่าเพื่อนของฉันและตัดมือของเธอไปข้างหนึ่ง”

“บอกฉันที ฉันจะชำระบัญชีนี้กับคุณอย่างไร?”

ฉีเติ่งเสียนหันกลับมา มองไปที่สวีอานผู้ถือหางเสือเรือของสาขาหลงเหมินเขตเมืองตงไห่ด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น

สวีอานตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

ฉีเติ่งเสียนมองเขาอย่างเย็นชา เพื่อที่จะจับอิเลียน่า จินวาต้องทำร้ายต่อผู้บริสุทธิ์ เชคอฟได้สังหารเวอร์จิน่าเพื่อนของอิเลียน่า จินวา ซึ่งนั้นทำให้เขาโกรธมาก

ถ้าสวีอานไม่ใช่คนพาเจ้าตัวปัญหาอย่างเชคอฟเข้ามาในประเทศ โศกนาฏกรรมเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร?

เขายอมให้คนอื่นกำหนดเป้าหมายแก้แค้นเขาได้ แต่สำหรับเพื่อนเขายอมไม่ได้เด็ดขาด!

สวีอานกล่าวว่า: “ฉันจะตัดมือตัวเองไปข้างหนึ่ง เพื่อเป็นการไถ่โทษ!”

เขาต้องเป็นวีรบุรุษตัดสินใจอย่างเด็ดขาด เพื่อสงบความโกรธของฉีเติ่งเสียน ต้องทำด้วยวิธีนี้

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวและเยาะเย้ยพูดว่า: “มันสายไปแล้วสวีอาน ฉันอยากให้คุณตาย!”

สวีอานสะดุ้ง จากนั้นขมวดคิ้วและพูดว่า: “ถ้านายฆ่าฉัน หลงเหมินจะไม่ปล่อยนายไปแน่ นายก็รู้ว่าฉันคือรองหางเสือของเมืองตงไห่!”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “อย่าพูดอ้างเลยว่าคุณเป็นผู้ถือหางเสือเรือ แม้ว่าคุณจะเป็นสมาชิกของสหพันธ์ วันนี้คุณก็ต้องตาย! เชคอฟเป็นอาชญากรที่ต้องการตัวและเขาก็เป็นสายลับด้วย คุณกำลังทำธุรกิจกับเขา ตอนนี้ฉันสงสัยว่าคุณขายข่าวของประเทศหัวกั๋วของเราออกไป”

สวีอานพูดด้วยความโกรธ: “ถ้าจะกล่าวหาฉัน ไม่ต้องห่วง! เราแค่ทำธุรกิจตามปกติ เราไม่ได้ติดต่อเรื่องอื่ยเลย!”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “คุณควรไปลงนรกแล้วคุยกับยมบาลเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีกว่า”

ในขณะที่พูด เขาก็ได้เดินตรงไปหาสวีอาน

เมื่อเห็นว่าเขาต้องการฆ่าจริงๆ สวีอานก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวและพูดว่า: “นาย นาย ยายจะมาฆ่าฉันไม่ได้ หากนายฆ่าฉัน นายจะกลายเป็นศัตรูของหลงเหมิน!”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเยาะ จู่ๆ ก็แสดงป้ายหยกที่หลี่เหอถู มอบให้เขา และพูดว่า “ดูนี่สิ มันคืออะไร?”

เมื่อสวีอานเห็นป้ายหยกที่มีคำว่า “เมืองโมตู” สลักอยู่บนนั้น เขาตกใจก่อนจะพูดว่า: “นี่คือ... นี่คือสัญลักษณ์ของหลงเหมินเมืองโมตู ทำไมมันถึงอยู่ในมือของนาย!”

“เดี๋ยวก่อน บอกฉันมาว่ามันเกิดอะไรขึ้น!” หลี่เหอถูพูดด้วยความโกรธ

“ถามตัวเองดูสิ ฉันไม่มีเรื่องต้องพูดกับคุณแล้ว ฉันมีเรื่องที่ต้องไปทำ” ฉีเติ่เสียนพูดอย่างเย็นชา

เขาโบกมือ ให้ทหารขององค์กรดาบคมเก็บศพ

จากนั้นเขาก็วางสายโทรศัพท์ ก่อนจะทำการบล็อคหลี่เหอถูแล้วโยนมันลงในกระเป๋าของเขา

หลี่เหอถูโทรไป แต่กลับไม่สามารถติดต่อได้ ซึ่งทำให้เขาโกรธมาก

“ผู้ชายคนนี้.....”

“ผู้ชายคนนี้มันบ้าไปแล้ว!”

“ครั้งที่แล้วฉันพลาดครั้งใหญ่ เพราะฉันไปร่วมมือกับอวี้เสี่ยวหลง มาคราวนี้เขาฆ่าผู้ถือหางเสือเรือของฉัน โดยไม่บอกกล่าวกันสักคำ!”

หลี่เหอถูกัดฟัน ถ้าฉีเติ่งเสียนอยู่ตรงหน้าเขาเขาคงอยากจะหั่นคน ๆ นั้นออกเป็นชิ้น ๆ อย่างแน่นอน

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนจัดการกับเชคอฟเสร็จแล้ว เขาก็ตรงไปที่หน่วยรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ

ทันทีที่เขามาถึง ผู้คนจากหน่วยรักษาความปลอดภัยก็มองดูเขาราวกับว่าพวกเขากำลังเผชิญกับศัตรูที่น่าเกรงขาม บางคนมีท่าทีสนุกสนานและมองด้วยความยินดี

อย่างที่ทุกคนรู้กันดีว่าวันนี้เวลาหกโมงอิเลียน่า จินวาจะถูกส่งมอบให้กับ เชคอฟ

ในเรื่องนี้ฉีเติ่งเสียน ไม่สามารถทำอะไรได้

“ฉันมาที่นี่เพื่อมาเอาคนของฉัน ผู้อำนวยการจางเค่อ กรุณาปล่อยเขาด้วย” ฉีเติ่งเสียนตรงไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการเพื่อเข้าพบจางเค่อแล้วพูดตรงประเด็น

จางเค่อตกตะลึงและพูดว่า: “นายพลจัตวาฉี มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? ใกล้จะหกโมงแล้ว เราพร้อมที่จะส่งมอบให้กับเชคอฟเรียบร้อยแล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า: “เชคอฟตายแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องมอบคนเป็นให้กับคนตายหรอกมั้ง!”