มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 547

สวีเอ้าเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะชะงักไป หยิบสัญญาขึ้นมาดู ก็ขมวดคิ้วขึ้น

หลังจากนั้น เธอก็พูดเยาะเย้ย“เมื่อก่อนไม่ขาย ตอนนี้เปลี่ยนความคิดแล้ว?”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“ฉันคิดไปคิดมา เหมืองแร่เหล็กที่ใกล้จะขุดจนหมด ไม่ขายก็ไร้ประโยชน์ ถึงยังไงมีเงินเสียเงินมารับช่วงต่อ ทำไมถึงจะไม่ขายล่ะ?”

สวีเอ้าเสวี่ยก็พูด“กลัวว่าจะไม่ง่ายดายขนาดนั้นเถอะ?”

หลังจากที่พูดจบ เธอก็หัวเราะเหอะๆ และพูด“เมื่อก่อนพูดว่าสี่พันล้าน แต่ตอนนี้ เกรงว่าจะสามารถขายห้าพันล้านแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“หกพันล้าน เธอจะซื้อก็ซื้อ!ฉันไม่เอาเปรียบเพื่อน สี่พันล้านสำหรับตระกูลเฉิน ฉันได้แค่สองพันล้าน”

สวีเอ้าเสวี่ยก็พูด“คุณคิดว่าฉันจะเสียเงินซื้อ?ตอนนี้ฉัน ไม่จำเป็น!”

ฉีเติ่งเสียนสีหน้ามืดครึ้ม และพูด“เธอไม่ซื้อ ถ้าอย่างนั้นต่อไปก็อย่าตำหนิว่าฉันไม่ให้โอกาสเธอ!”

“ไม่ซื้อก็คือไม่ซื้อ ฉันก็เปลี่ยนความคิดแล้ว”สวีเอ้าเสวี่ยพูดเสียงเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนรู้ว่าครึ่งหนึ่งเป็นตัวเองที่หลอกเธอได้แล้ว ตอนนี้เธอคิดจริงๆว่า เซี่ยงกรุ๊ปขาดเงินมาก

“สวีเอ้าเสวี่ย เธอหลอกลวงฉัน?ฉันเพื่อช่วยเธอทำเหมืองแร่ ก็หน้าด้านไปเปิดปากพูดกับตระกูลเฉิน ตอนนี้เธอพูดว่าไม่ต้องการแล้ว?”

“ฉันพูดแล้ว ไม่ซื้อคือไม่ซื้อ ฉันเปลี่ยนความคิดแล้ว!อีกอย่าง ต้องจ่ายหกสิบล้าน?นายที่โง่ หรือคิดว่าฉันโง่?”สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา

“เธอพูดถูก เธอเป็นคนโง่”ฉีเติ่งเสียนก็พูดตอบ

สวีเอ้าเสวี่ยชะงักไป หลังจากนั้นก็พูดเสียงเย็นชา“ฉันพูดก็คือนายคิดว่าฉันเป็น…”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“เธอเป็นอะไร?”

สวีเอ้าเสวี่ยก็เข้าใจขึ้นมา และพูด“ฉันเป็นแม่นาย!”

ฉีเติ่งเสียนแย่งสัญญากลับมา พูดเสียงเย็นชา“ไม่ต้องแล้ว ฉันจะคืนให้ตระกูลเฉิน!”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็เดินออกไปด้วยความโกรธ

สวีเอ้าเสวี่ยกลับหัวเราะในใจ“ตอนนี้เซี่ยงกรุ๊ปขาดเงินแล้ว รู้ว่าจะมาขายเหมืองแร่กับฉัน?ยังต้องการราคาหกพันล้าน คิดว่าฉันโง่จริงๆเหรอ?”

“สิบ”

“เก้า”

“แปด”

……

“สาม”

สวีเอ้าเสวี่ยยังนับไม่ถึงหนึ่ง ฉีเติ่งเสียนก็เดินกลับเข้ามา ความโกรธหายไปแล้ว สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“เมื่อกี้พูดเล่นกับเธอ ฉันจะเป็นพ่อค้าคนกลางที่เกร็งกำไรได้ยังไงล่ะ?”

“เห็นแก่เธอที่เป็นคนรักเก่าของฉัน ฉันจะลดราคาให้เธอ ห้าพันล้านเป็นยังไง!”

ฉีเติ่งเสียนกลับมาพูดพลางยิ้มตาหยี ยื่นมือออกมาห้านิ้ว และพูดอย่างสุภาพ

สวีเอ้าเสวี่ยมองฉีเติ่งเสียนด้วยความเย็นชา และพูด“ใครเป็นคนรักเก่าของคุณ?ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิดเรื่องอะไรแล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเสแสร้ง“เธอยังต้องการไหม อย่าทำให้ฉันเสียเวลา!”

“ต้องการ สองพันล้าน!นายขายฉันก็ซื้อ ถ้าไม่ขาย พวกเราก็ช่างมันเถอะ”สวีเอ้าเสวี่ยแบมือทั้งสองข้างออก พูดด้วยสีหน้าผ่อนคลาย

“ฉันอยากจะบีบคอเธอให้ตาย!”ฉีเติ่งเสียนยกฝ่ามือขึ้นมา

“มาสิ!”สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือไปกดที่ทรวงอกของเธอ เวลาที่จะถูกเอาเปรียบ ก็กลายเป็นแก้แค้น

สวีเอ้าเสวี่ยร้องขึ้นมาอย่างน่าเวทนา แทบจะหายใจไม่ออก แผลที่หน้าอกยังไม่หายสนิท เขากดลงไปแบบนี้ ก็เจ็บปวดอย่างน่าเวทนา เกือบทำให้เธอสลบไป

หลังจากที่พูดจบ เธอก็วางสายโทรศัพท์ กลัวว่าฉีเติ่งเสียนจะได้ยินอะไร

พลังหูของฉีเติ่งเสียนทำให้คนช็อกมาก ถึงแม้ว่าจะไม่เปิดลำโพง เขาก็สามารถฟังรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามพูดอะไร

“เธอเตรียมป้องกันฉันทำไม?พูดแล้วว่าเป็นผัวเมียกันวันหนึ่งรักกันเป็นร้อยวัน พวกเราไม่รู้ว่าจะเป็นผัวเมียกันกี่วัน”ฉีเติ่งเสียนพูดพลางยิ้มชั่วร้าย

“อย่ามาหัวเราะฮ่าๆที่นี่ นำบัญชีธนาคารของคุณส่งให้ฉัน!”สวีเอ้าเสวี่ยพูดเสียงเย็นชา

หลังจากที่ส่งข้อความให้สวีเอ้าเสวี่ยแล้ว ไม่ถึงสามนาที โทรศัพท์มือถือของฉีเติ่งเสียนก็แจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีสี่พันล้าน

ฉีเติ่งเสียนก็โทรศัพท์หาเฉินหยู และพูดถาม“ฮัลโหล เฉินหยู เหมืองแร่ของพวกนายที่เกือบจะทิ้งไว้จนไม่ได้ใช้งานฉันขายได้แล้ว สองพันล้าน!”

“อืม หนึ่งพันล้านให้ฉันเป็นค่านายหน้า?อ้อ ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ปฏิเสธแล้ว”

“ได้ ไม่ต้องขอบคุณฉัน เป็นเรื่องเล็กเท่านั้นเอง”

สวีเอ้าเสวี่ยได้ฟังก็ชะงักไปทันที หลังจากนั้นพูดอย่างเหยียดหยาม “ก็ไม่รู้ว่าไอ้สาระเลวคนไหนพูด ไม่มีทางเกร็งกำไร เอาเปรียบเพื่อน ตอนนี้เอาเงินจากคนอื่นสองพันล้าน ยังมีพูดว่ามีเงินค่านายหน้า!”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะฮ่าๆนำโทรศัพท์เก็บไว้ และพูด“ฉันเคยพูดเหรอ?ทำไมฉันจำไม่ได้ล่ะ?เธอรักษาตัวให้ดีเถอะ ยังมีธุรกิจอะไรให้ได้เงิน สามารถติดต่อฉันได้ตลอด”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดเสียงเย็นชา“ไสหัวออกไป!”

ฉีเติ่งเสียนออกไปอย่างพอใจ

สวีเอ้าเสวี่ยหยิบสัญญาขึ้นมา ในใจก็พอใจมากเหมือนกัน งานนี้ ถือว่าสำเร็จแล้ว เป็นก้าวแรกที่ตัวเองผุดขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน

เธอในใจผ่อนคลายลง ตอนนี้ จำเป็นต้องรักษาตัวให้ดี อีกสองสามวัน ก็สามารถออกไปจากโรงพยาบาลกลับไปที่เมืองหลวงได้แล้ว

เธอไม่รู้ ตัวเองถูกฉีเติ่งเสียนเอาเปรียบแล้ว

สถานการณ์ที่ตระกูลจ้าวไม่ได้เตรียมป้องกันรับช่วงต่อจากเหมืองแร่ ตระกูลเฉินก็ไม่ต้องเปิดไผ่ใบสุดท้าย ก็มีเวลามากพอไปวางแผน

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนออกไปจากบริษัท ก็เดินเครื่องคอมพิวเตอร์ นำเงินสี่พันล้าน โอนไปที่บัญชีธนาคารของเฉินหยู