มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 561

“ไม่รู้สิกำลังพูดถึงคนแบบพวกคุณใช่ไหม?”

“พวกเขาต่างบอกว่าเทคนิคมายากลนั้นสมบูรณ์แบบและไม่มีใครสามารถทำได้ แต่ฉันดื้อรั้นมากอยากจะลอง?”

“ชดใช้หนี้อย่างจริงใจก็พอ?ทำไมต้องทำให้มันยุ่งยาก!”

ฉีเติ่งเสียนจับจิงถ่งไว้ในมือแล้วแกว่งไปมา ปากก็ด่าๆบ่นๆ

จิงถ่งอยากจะตายแล้ว เขาและอวี้นหวี่ตั้งแต่เกิดมา ครั้งแรกที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้

ก่อนหน้านั้นที่เขาเคยพบเจอยอดฝีมือ แต่ด้วยกังฟูของอวี้นหวี่และทักษะการยิงปืนอันยอดเยี่ยมของเขา เขาจึงสามารถหลีกเลี่ยงอันตรายและหลบหนีได้สำเร็จ

แต่ครั้งนี้เมื่อพบเจอฉีเติ่งเสียน มันชั่วร้ายมากและมีความรุนแรงอย่างมาก

“ฉันยอมแพ้แล้ว!”จิงถ่งพูด คนทั่วคนนั้นถึงขีดสุดแล้ว

ฉีเติ่งเสียนโยนเขาบนพื้น ถ้าคนที่ไม่รู้คิดว่ากำลังล้อเล่นกับเด็กอยู่

“หนึ่งล้านห้า โอนมาที่ธนาคารอย่างดีๆ ไม่อย่างนั้น จะแยกสมองของคุณและหัวออกเลย!”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่พอใจแล้วเอาเลขบัญชีให้กับจิงถ่ง

จิงถ่งเหมือนกับลุกไก่พยักหน้าแล้วพูดขึ้น: “คุณพูดอะไรก็ตามนั้นเลย ฉันทำตามแน่นอน!”

เวลานี้อวี้นหวี่ลุกขึ้น ยังอยากจะสู้กับฉีเติ่งเสียน

จิงถ่งส่ายหัวไม่หยุดแล้วพูดขึ้น: “อย่าลงมือ พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เขาแกร่งเกิน”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินคำพูดชมเชยแบบนี้ มุมปากกระตุกขึ้นแล้วพูด: “ยอมรับแบบนี้แต่แรกไม่ดีหรอ?ทำไมต้องบังคับให้ฉันลงมือ?”

“อ่อ....ใช่แล้ว รองเท้าจอแดนของฉัน โดนน้ำแล้ว พวกคุณรับผิดชอบด้วย นี่เป็นรุ่นใหม่เลยนะ ไม่ใช่ของปลอม ขายได้ในราคาสองแสนเงินดอลลาร์เลยนะ”

จิงถ่งถึงกับงง มองตรงร้องเท้าสีแดงดำของฉีเติ่งเสียนแล้วพูด: “นี่ไม่ใช่ของก๊อปหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะอย่างไม่พอใจ: “ฉันเป็นประธานร้อยล้านเลยนะ จะใส่ของก๊อปได้ไง?ล้อเล่นอะไร!ฉันบอกว่าของแท้ก็ของแท้สิ สองแสนเงินดอลลาร์ น้อยหนึ่งดอลลาร์เอานิ้วเธอหนึ่งนิ้ว!”

จิงถ่งไม่กล้าพูดอะไร เชี้ยนี่แช่กับน้ำสีก็ตกแล้ว ดูอย่างชัดๆมันก็ไม่ได้ละเอียดขนาดนั้น ดูยังไงก็ก๊อป!

พูดอีกแบบ รองเท้าจอแดนอันนี้ไม่ใช่ผัดกาดขาวนะ บางทีมีเงินก็ซื้อไม่ได้

“ได้ หนึ่งล้านห้าบวกกับสองแสนเงินดอลลาร์…ยังมีอะไรอีกไหม?”จิงถ่งหลับตา ขอแค่มีชีวิตต่ออะไรก็พูดดีหมด

ฉีเติ่งเสียนไม่อยากพูดมาก: “ไม่มีแล้ว ไปเถอะ!อย่าลืมโอนเงิน ไม่อย่างนั้นเอาพวกคุณตายแน่!”

จิงถ่งตะลึงพูดขึ้น: “ปล่อยพวกเราไปอย่างนี้เลย?”

ฉีเติ่งเสียนพูดหัวเราะขึ้น: “ไม่อย่างนั้นละ?จะให้พวกคุณอยู่ต่อกินข้าว?”

จิงถ่งพูด: “ไม่กลัวฉันไม่โอนเงินให้หรอ?”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “คุณลองดูสิ!”

จิงถ่งไม่กล้าพูดมาก มองฉีเติ่งเสียนแล้วกำหมัดแน่นๆ เดินไปแล้วเข้าไปในอ้อมกอดของอวี้นหวี่ เร่งให้อวี้นหวี่รีบไปจากนี่

นักฆ่าสองคนผู้ทรงพลังก็รีบหนีไป

“เขาปล่อยพวกเราไปอย่างนี้เลย?”อวี้นหวี่ทนไม่ไหวถามขึ้น

“ใช่”จิงถ่งพยักหน้า

“เมื่อกี้เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ทำไมต้องปล่อยพวกเราไป?อีกทั้งขอเงินแค่นี้”อวี้นหวี่ตะลึงเล้กน้อย รู้สึกว่าสมองของฉีเติ่งเสียนนั้นมีปัญหา

จิงถ่งสูบหายใจลึกๆแล้วพูดเบาๆ: “คุณคิดมากไปแล้ว เขาเป็นเพียงแค่ผู้ชายที่อบอุ่นคนหนึ่งก็เท่านั้น”

อวี้นหวี่นึกถึงตอนที่ตัวเองถูกชกตรงบิน ในใจก็ตะลึงแล้วพูดขึ้น: “อบอุ่น?คุณผิดไปแล้ว....”

จิงถ่งพูด: “หรือว่าเขานั้นอาจรู้เรื่องราวของพวกเรา ดังนั้นเลยเก็บที่ว่างให้ แม้ว่าเขาจะหยาบคายแต่เขานั้น.....เป็นคนอบอุ่น”

อวี้นหวี่ไม่ตอบกลับ เพราะว่าเขารู้ว่าจิงถ่งทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองตั้งแต่เด็กๆเขานั้นฝึกฝนดวงตาแห่งไฟทองแล้ว เขาบอกว่าคนไหนอบอุ่น คืนนั้นก็อบอุ่น....

แม้ว่าหน้าของจิงถ่งจะถูกตบจนดูไม่ได้เลยก็ตาม

ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้น: “ดูแล้วเมื่อกี้คุณไม่ได้เป็นไรนี่?”

“ฉันได้ยินแค่คำเดียวตอนที่มึนๆว่าคุณปล่อยตัวคนไปแล้ว”ซุนอิ่งซูสีหน้ามืดลงแล้วพูดอย่างไม่พอใจ

“พวกเขาคือมาฆ่าฉันนะ อีกทั้งยังทำให้พวกเราเสียหายขนาดนี้ คุณก็ปล่อยเขาไป?”

“คุณรู้ไหมว่าตัวเองทำอะไรลงไป?”

ผู้หญิงที่อ่อนโยนตอนกินข้าวของก่อนหน้านั้นไม่เห็นแล้ว เหลือเพียงแค่ผู้หยฺงที่เห็นแก่เงิน และแข็งหยิ่ง

ฉีเติ่งเสียนตะลึงแล้วพูดขึ้น: “พวกเขามาฆ่าคุณ ไม่มีความเกี่ยวข้องกับฉัน?อีกทั้ง ฉันสนใจแค่เก็บเงินค่ารักษาชีวิตขอคุณ ไม่ได้มีหน้าที่จัดการนักฆ่านี่!”

“อีกทั้ง ฉันเป็นผู้ชีวิตของคุณ อีกทั้งฉันเสนอให้คุณอย่าใช้ท่าทางแบบนั้นมาคุยกับฉัน”

“ไม่อย่างนั้น เมื่อฉันโกรธฉันจะโยนคุณเข้าไปในแม่น้ำเลย”

ซุนอิ่งซูลืมตาโตแล้วจ้องฉีเติ่งเสียน ท่าทางโกรธมากๆ

ฉีเติ่งเสียนลุกขึ้นแล้วพูด: “สักพักรถที่รับพวกเราก็มาแล้ว คุณรีบไปอาบน้ำแล้วดื่มน้ำขิงพักผ่อนดีๆเถอะ ถ้าร่างกายป่วยไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ”

“อ่อ....หนึ่งร้อยล้านนั้น อย่าลืมโอนเข้าบัญชีของฉันนะ!”

ซุนอิ่งซูสูบหายใจลึกๆแล้วพูด: “คุณช่วยฉันจับนักฆ่าสองคนนั้น ฉันจะให้คุณอีกหนึ่งร้อยล้าน!”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวปฏิเสธ

ซุนอิ่งซูพูด: “เพราะอะไร?”

“ฉันไม่ได้มีความโกรธความแค้นกับพวกเขา อีกทั้งฉันยังชื่นชมจิงถ่งคนนั้นด้วย เขาเป็นลุกผู้ช่วยมาก”ฉีเติ่งเสียนหัวเราะพูดขึ้น

จิงถ่งมีมีท่าทางเหมือนผู้ชาย แต่ฉีเติ่งเสียนเรียกเขาว่าผู้ชายเต็มคำเลย

ซุนอิ่งซูรู้สึกเพียงว่าสามคำนี้ฟังดูอึดอัดกับหูของเธอเป็นพิเศษ เช่นเดียวกับอวี้นหวี่ที่ได้ยินคำพูดของจิงถ่งบอกว่าฉีเติ่งเสียนเป็นผู้ชาย

อ่อนโยน