มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 565

จริงๆแล้ว ตระกูลหยางในเมืองโมตูอยากจะฆ่าชีวิตหยางกวนกวน ฉีเติ่งเสียนก็พอเดาได้

ผู้อาวุโสหยางใกล้ถึงเวลาลาจาก แต่พินัยกรรมได้กล่าวถึงหยางกวนกวน และจะแบ่งทรัพย์สินให้เธอ

อีกทั้งทรัพย์สินก็แบ่งตามจำนวนคนรุ่นที่สอง

รุ่นที่สองของตระกูลหยางมีทั้งหมดสามคน พ่อของหยางกวนกวนอยู่ในอันดับที่สาม ดังนั้น ทรัพย์สินของตระกูลหยางนี้จะถูกเธอแบ่งไปหนึ่งส่วนสามเลย

ความตื่นเต้นแบบนี้ คนในตระกูลหยางที่ไม่พอใจเธอมาตลอด จะนั่งอยู่เฉยๆได้อย่างไร?

"ผู้คนมากมายล้วนเพื่อประโยชน์ส่วนตัวจริงๆ ทำเพื่อเงินทอง ไม่เชื่อใจกัน พี่น้องทะเลาะวิวาท แม้จะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดก็ไม่สนใจหรอก" ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างเย็นชา

หลังจากที่อวี้นหวี่บอกข่าวให้เขาเสร็จ ก็จากไปเลย ตอนจากไปทำท่าทีระมัดระวัง ฉีเติ่งเสียนเห็นแล้วก็รู้สึกตลกนิดหน่อย

ถ้าเขาต้องการชีวิตของจิงถ่งอวี้นหวี่จริงๆ พวกเขาจะไม่มีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้หรอก

ฉีเติ่งเสียนกลับไปที่บริษัทโดยตรง แล้วเรียกหยางกวนกวนมาที่สำนักงานของเขา

หยางกวนกวนกําลังทํางานอยู่ จู่ๆก็ถูกฉีเติ่งเสียนเรียกมารู้สึกไม่พอใจมาก จึงพูดว่า "คุณน่าจะเตรียมเอาฉันมาฆ่าเวลาอีกแล้วใช่ไหม?"

หยางกวนกวนตัดผมสั้นมาใหม่ พอใส่สูทที่เหมาะสม ดูกระฉับกระเฉงและสง่ามาก

ซึ่งทําให้ฉีเติ่งเสียนอึ้งและพูดว่า "ทําไมถึงตัดผมล่ะ?"

หยางกวนกวนตอบว่า "ต้องใช้เวลาดูแลผมนานเกินไป อีกอย่างเวลาฝึกทักษะก็ไม่สะดวก ครั้งที่แล้วที่ถูกคุณจับผมไว้ ฉันคิดว่ามันเป็นจุดอ่อน ก็ตัดไปเลย!"

ฉีเติ่งเสียนมีความรู้สึกที่เจ็บปวด แม้ว่าผมสั้นของเธอก็น่าทึ่งและดูดี แต่ฉีเติ่งเสียนชอบเธอที่ผมยาวมากกว่า

หลังจากหยางกวนกวนเห็นสีหน้าของฉีเติ่งเสียน ก็ชะงัก เม้มริมฝีปากและพูดว่า "ไม่สวยเหรอ?"

"สวย แต่ไม่ค่อยชอบ" ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดตามความจริง

"งั้นต่อไปฉันจะไว้ให้ยาวละกัน" หยางกวนกวนพูดเบาๆ

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าพอใจกับคําตอบนี้ และขี้เกียจมาคิดเกี่ยวกับความยาวของเส้นผมของเธอ ในความเป็นจริงแล้ว ผมสั้นก็ดูมีเสน่ห์มากเหมือนกัน

"คุณมาหาฉันมีธุระอะไร?" หยางกวนกวนถาม

"ฉันได้รับข่าวว่าช่วงนี้ตระกูลหยางจ้างฆาตกรมาเพื่อฆ่าเธอ ก็เลยมาเตือนคุณให้ใส่ใจกับปัญหาด้านความปลอดภัยหน่อย" ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจริงจัง

เขาก็รู้สึกว่าหยางกวนกวนพอเผชิญหน้าเองได้บ้างแล้ว เพราะครั้งที่แล้วหวงฉิงเกอถูกลักพาตัวและสถานการณ์อันตรายแบบนั้น เธอก็ยังรับมือได้

หลังจากผ่านการขัดเกลาในช่วงนี้ ก็พัฒนาได้อย่างรวดเร็ว คนทั่วไปไม่สามารถทำอะไรเธอได้จริงๆ

หยางกวนกวนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "มาก็ดี ฉันก็อยากรู้ว่าตัวเองพัฒนาไปมากแค่ไหน!"

ฉีเติ่งเสียนพอใจกับความคิดของเธอมาก นักรบต้องมีหัวใจที่อยู่ยงคงกระพันและไม่กลัวปัญหาต่างๆ

"ผู้อาวุโสหยางดูเหมือนจะใกล้จะถึงอายุขัยแล้ว คนของตระกูลหยางเพื่อที่จะไม่ถูกแบ่งทรัพย์สินหนึ่งส่วนสามนี่ไป ถึงต้องฆ่าคุณ" ฉีเติ่งเสียนพูด

"ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาจะมีเหตุผลอะไร ในเมื่อพวกเขากล้ามา ฉันก็กล้าตอบโต้! แม้ว่าฉันจะต้องตาย ก็จะให้คนที่ฆ่าฉันเจ็บตัวแน่" หยางกวนกวนพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา

ถ้าเป็นเมื่อก่อน รู้เรื่องแบบนี้เข้า เธอคงกลัวจนหน้าซีด สติไม่สมประกอบ กลัวไม่ไหว

แต่ตอนนี้ กลับสามารถตอบโต้ด้วยทัศนคติที่แข็งกร้าว เผชิญหน้ากับสภาพจิตใจที่กล้าหาญใจเย็นมากขึ้น

"สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ฉันปลูกฝังมา ประโยคที่ว่าอาจารย์ที่เก่งถึงจะมีลูกศิษย์ที่เก่งไม่ได้พูดเล่นๆนะ"ฉีเติ่งเสียนรู้สึกภาคภูมิใจอย่างมาก เพราะการเติบโตของหยางกวนกวนนั้น เขาก็เห็นๆกันอยู่

รวมทั้งเพื่อนๆของเธอหลายคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอเปลี่ยนไปมากจนน่าแปลกใจจริงๆ

เธอในเมื่อก่อนถ้าเจอปัญหาก็จะรีบหลบให้ไกลๆ ตอนนี้ เธอมักจะก้าวไปข้างหน้าและทวงความยุติธรรมกับคนอ่อนแอเสมอ

หยางกวนกวนเปิดแอพหนึ่งในคอมพิวเตอร์ขึ้นมา ซึ่งเป็นข่าวจากต่างประเทศ จากนั้นข่าวที่เผยแพร่โดยสื่ออาณาจักรโคกูรยอก็ครองพาดหัวข่าว

"สงสัยว่าคุณซุนอิ่งซูจากนายทุนซ่านซิงไปไกลถึงประเทศหัวกั๋วเพื่อตามหาชู้เท่านั้น?"

หัวข้อนี้ค่อนข้างร้อนแรงจริงๆ

จากนั้น ต่อไปนี้กฌเป็นเนื้อความที่ไม่มีมูลความจริง บวกกับรูปถ่ายสองรูปที่ฉีเติ่งเสียนนั่งยองๆอยู่ข้างๆซุนอิ่งซู

ฉีเติ่งเสียนชะงัก แล้วก็อ๋อเสียงหนึ่ง ไม่แปลกใจเลยที่หยางกวนกวนจะหน้าตึง

"นี่เป็นเรื่องไร้สาระ ตอนนั้นคุณนายซุนจมน้ํา ฉันแค่กําลังช่วยเธอเท่านั้น มีคนอยากแกล้งเธอ ตั้งใจปล่อยรูปเหล่านี้ออกมา" ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวอย่างไม่สนใจ

"ฉันไม่เชื่อหรอกนะ!" หยางกวนกวนหัวเราะเย็นชาและโบกกําปั้นใส่ฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "คุณไปยุ่งก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะเรียกคุณเอง เรื่องเหล่านี้ ไม่ต้องสนใจ อีกไม่นานสื่ออาณาจักรโคกูรยอก็จะออกมาขอโทษเอง"

หยางกวนกวนเม้มปากแล้วพูดว่า "ถ้าสิ่งที่คุณพูดไม่เป็นความจริง งั้นคุณก็อย่าโทษฉันที่ไม่สนใจคุณเลย!"

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าเธอกำลังเล่นกับไฟเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าเธอจะมาคุมถึงตัวเองซะแล้ว

"คุณแยกนายใหญ่นายเล็กไม่ออกอีกแล้วใช่ไหม?" ฉีเติ่งเสียนยิ้มเฉยๆ แต่สายตากลับอันตรายมาก

หยางกวนกวนตกใจ กระโดดออกไปเหมือนลิง และเอื้อมมือไปปกป้องส่วนหน้าของร่างกาย

จากนั้น เธอก็จ้องมองฉีเติ่งเสียนอย่างแรง และเดินออกจากสํานักงานไป

เธอเพิ่งจากไป ฉีเติ่งเสียนก็ได้รับโทรศัพท์จากหลี่อวิ๋นหว่าน

เห้อ ยังต้องอธิบายอีกรอบ!