มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 566

หลังจากที่ข่าวนี้ถูกเปิดเผยจากสื่อของโคกูรยอ ซุนอิ่งซูก็จมอยู่กับเสียงซักถามอันล้นหลามทันที

สิ่งนี้ทำให้ซุนอิ่งซูกระวนกระวายเหมือนมีไฟสุมอยู่ในใจ และเธอไม่รู้ว่าที่ฉีเติ่งเสียนบอกว่าจะแก้ปัญหา เขาจะแก้ปัญหาอย่างไร

ดังนั้นช่วงนี้ซุนอิ่งซูจึงทำได้แค่นิ่งเงียบและอดทนรอคำตอบของฉีเติ่งเสียน

ชุยเจิ้งเฮ่ากำลังใช้น้ำแข็งประคบแก้มแดงๆ ของตนเอง จากนั้นจึงแสยะยิ้มและบอกว่า “สารเลว ฉันละอยากเห็นจริงๆ ว่าเธอจะตายยังไง แล้วก็ชู้ของเธอด้วย ฉันจะจัดการเขาเดี๋ยวนี้!"

ชุยเจิ้งเฮ่าเตรียมที่จัดการฉีเติ่งเสียนผ่านทางช่องทางของรัฐบาลแล้ว และทางรัฐบาลก็จะตอบสนองด้วยการดำเนินการสอบสวนทันที

ขณะที่ชุยเจิ้งเฮ่ากำลังอิ่มอกอิ่มใจอยู่นั้น จู่ๆ ประตูก็เปิดออก ปรากฏให้เห็นกลุ่มข้าราชการในชุดเครื่องแบบทหารระดับสูงของกรมยุทธการอยู่ด้านนอก

“คุณชุยเจิ้งเฮ่าใช่ไหม” คนเป็นผู้นำกลุ่มถามอย่างเย็นชา

“ผมเอง!” ชุยเจิ้งเฮ่ารู้สึกฮึกเหิมเพราะคิดว่าผู้ที่รับผิดชอบสอบสวนเรื่องที่ฉีเติ่งเสียนทำร้ายเขามาถึงแล้ว

“จับตัวไว้!” ผู้เป็นหัวหน้าโบกมือและออกคำสั่งอย่างเยือกเย็น

ชุยเจิ้งเฮ่าอดตกใจไม่ได้ เขาถามว่า “พวกคุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า ผมเป็นเหยื่อ นอกจากนี้ยังเป็นพลเมืองของโคกูรยอด้วย พวกคุณ...”

ผู้เป็นหัวหน้ามองชุยเจิ้งเฮ่า เขาเอ่ยด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นว่า “คุณชุยเจิ้งเฮ่า คุณตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าใส่ร้ายผู้บังคับบัญชาระดับสูงในกรมยุทธการของพวกเรา ส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของประเทศเราอย่างร้ายแรง! หลังจากติดต่อไปทางประเทศของคุณ เราได้ตัดสินใจว่าจับกุมตัวคุณไปสอบสวนก่อน หลังจากนั้น ประเทศของคุณจะร่วมมือกับเราด้วย!”

ชุยเจิ้งเฮ่ามึนงงไปหมด เขาถามว่า “ว่าไงนะ? ผู้บัญชาการระดับสูงของกรมยุทธการ พูดบ้าอะไรกัน!"

ผู้เป็นหัวหน้าเอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “คุณฉีเติ่งเสียนเป็นนายพลจัตวาของสำนักกรมยุทธทางการเมืองหัวกั๋ว การที่คุณเปิดเผยข่าวต่อสื่อโดยไม่มีมูล ก็ไม่ต่างอะไรกับการทำให้ความลับทางทหารของประเทศเรารั่วไหล นอกจากนี้พฤติกรรมใส่ร้ายป้ายสียังส่งผลกระทบร้ายแรงไปแล้วด้วย”

ชุยเจิ้งเฮ่าอุทานออกมาว่า “ไม่นะ... ผมไม่รู้เรื่อง นะ... นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

“พูดง่ายๆ ก็คือ คุณตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นคนปล่อยข่าวลือให้ร้ายผู้บังคับบัญชาระดับสูงจากกรมยุทธการของเรา ทำลายความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างประเทศหัวกั๋วกับอาณาจักรโคกูรยอ คุณงานเข้าแล้ว” รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏบนใบหน้าของผู้เป็นหัวหน้า

ชุยเจิ้งเฮ่ายืนตะลึงงันราวกับถูกฟ้าผ่า มิน่าเล่า... มิน่า ฉีเติ่งเสียนถึงกล้าเรียกเขาว่าไอ้โง่และไม่สนใจภาพถ่ายเหล่านั้นเลย!

ที่แท้เขายังมีตัวตนอีกด้านหนึ่ง!

“ผะ... ผมต้องการติดต่อสถานทูต!” ชุยเจิ้งเฮ่าเอ่ยอย่างร้อนรน

“ไม่จำเป็น เรื่องสถานทูตน่ะ เราติดต่อให้คุณแล้ว พวกเขาคงจะส่งคนมาติดต่อคุณเร็วๆ นี้” ผู้เป็นผู้นำกล่าว

ชุยเจิ้งเฮ่ารู้สึกเศร้าเหมือนเพิ่งสูญเสียบุพการี เขารู้ว่าเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่และเกี่ยวพันไปถึงความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศแล้ว อาจกล่าวได้ว่า ตัวตนของเขาในฐานะนายทุนซ่านซิงแห่งตระกูลชุยก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้

เนื่องจากเรื่องนี้ไปเกี่ยวข้องกับฉีเติ่งเสียนซึ่งเป็นนายพลจัตวาแห่งกรมยุทธทางการเมือง นอกจากนี้ฉีเติ่งเสียนยังได้รับคัดเลือกมาเป็นพิเศษ ดังนั้นตัวตนของเขาจึงค่อนข้างเป็นความลับ

ภาพถ่ายของเขากับซุนอิ่งซูถูกเปิดเผยต่อสื่อของโคกูรยอและส่งผลกระทบอย่างรุนแรง รุนแรงจนทางการของหัวกั๋วไม่อาจนิ่งดูดาย

ทันทีที่เรื่องนี้กระจายออกไป ทางการของหัวกั๋วก็ติดต่อรัฐบาลของอาณาจักรโคกูรยอทันที นอกจากนี้ฟู่เฟิงหยุนผู้เป็นนายใหญ่แห่งกรมยุทธการยังเป็นคนแรกที่ออกมาพูดและดำเนินการเตือนอย่างจริงจัง

ไม่นานหลังจากที่ชุยเจิ้งเฮ่าถูกจับกุม สื่อทางการของอาณาจักรโคกูรยอก็ออกมาระบุว่าข่าวก่อนหน้านี้เป็นการปลุกปั่นของผู้ไม่ประสงค์ดี และตอนนี้ผู้ต้องสงสัยก็ถูกจับกุมแล้ว

รัฐบาลแห่งโคกูรยอเองก็ทราบถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ดี สำหรับเรื่องนี้ พวกเขาไม่เกี่ยวข้อง

ยิ่งเห็นข้อความบนพาดหัวข่าวว่า “ชู้” ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมเลยจริงๆ

เนื่องจากทางการของอาณาจักรโคกูรยอให้ความร่วมมืออย่างแข็งขัน เรื่องนี้จึงถูกระงับได้ไว้ได้อย่างรวดเร็ว ข่าวและโพสต์ถูกลบจนเกลี้ยงแทบจะในทันที

หลังจากเห็นประกาศอย่างเป็นทางการ มนุษย์หลังคีย์บอร์ดในโคกูรยอจึงร่วมแสดงความเห็นเป็นหนึ่งเดียวว่าเชื่อในตัวซุนอิ่งซู

ยิ่งไปกว่านั้นมันจะไม่ดีกว่าหรือ ถ้าวันนี้ได้อยู่กับหยางกวนกวนสองต่อสอง

“เห็นแล้วใช่ไหมว่าเรื่องสงบลงแล้ว! นั่นหมายความว่าไง? หมายความว่าปลอมยังไงก็คือปลอม” ฉีเติ่งเสียนเอ่ยกับหยางกวนกวนอย่างภาคภูมิใจ

“ปลอมก็ไม่เป็นไร ยังไงคุณก็ล่อลวงคุณนายซุนผู้เป็นนายทุนซ่านซิงไม่ได้หรอก” หยางกวนกวนรู้สึกผ่อนคลายและเอ่ยด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

ฉีเติ่งเสียนอดโมโหไม่ได้ นี่มันหมายความว่าอย่างไร? ดูถูกกันงั้นหรือ? วันนี้เขายังได้แตะก้นเสือของคุณนายซุนด้วยซ้ำ!

“อย่ามาทำพูดหน่อยเลย คุณนายซุนเข้ามากอดฉันเองด้วยซ้ำ แถมยังขอให้ฉันจับก้นเธอด้วย เธอไม่รู้ก็อย่าพูดมั่วๆ” ฉีเติ่งเสียนบอก

“เหอะๆ” หยางกวนกวนหัวเราะ

ฉีเติ่งเสียนกลอกตาอย่างเอาเรื่อง ทีเรื่องโกหกละเชื่อกันเข้าไป พอพูดเรื่องจริงกลับไม่มีใครเชื่อซะอย่างนั้น

ระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน พวกเขาก็เดินทางมาถึงสาขาย่อยของหลงเหมินที่จังหวัดตงไห่ ซึ่งสาขานี้ตั้งอยู่กลางคฤหาสน์ เป็นเขตคฤหาสน์เดี่ยวที่มีบรรยากาศระดับหรูหรา

“ไอหยา ประธานฉี ในที่สุดคุณก็มาถึงสักที! ผมอยากพบคุณมาก!” หม่าหงจุนเอ่ยอย่างดีใจทันทีที่เห็นฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนไม่ชอบท่าทีที่ไม่สนใจชีวิตของหม่าหงจุน แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องชักสีหน้าใส่ เจ้าของสาขาย่อยของหลงเหมินจังหวัดตงไห่ที่ยอมเป็นเพื่อนกับเขาแบบนี้สอดคล้องกับผลประโยชน์ตอนนี้มากกว่า

“ไม่เจอกันตั้งนานเลขาหยาง ยิ่งนานวันก็ยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆ!” หม่าหงจุนยื่นมือให้หยางกวนกวนและเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

หยางกวนกวนพยักหน้าและบอกว่า “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะประธานหม่า คุณเองก็ดูสดชื่นมากเลยนะคะ”

หม่าหงจุนมักจะร่าเริงเสมอเมื่อมีเรื่องที่น่ายินดี ในที่สุดสวี่อานผู้เป็นนายหางเสือที่กดดันเขามาหลายปีก็ถูกฉีเติ่งเสียนกำจัด เขาจะไม่เบิกบานใจได้อย่างไร

ตอนนี้โอกาสที่เขาจะขึ้นสู่อำนาจได้มาถึงแล้ว!