มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 567

เห็นว่าหม่าหงจุนกำลังรอคนเขามา สมาชิหลงเหมินที่นั่งอยู่อดไม่ด้ที่จะอยู่ในความโกลาหล！

สวี่หยางเป็นคนแรกที่ยืนขึ้น พูดด้วยความโกรธ"หม่าหงจุน คุณมีเจตนาอะไร ถึงกล้าที่จะเชิญคนที่ฆ่าพ่อฉันมาร่วมการประชุมในสาขา?！"

ฉี่เติ่งเสียนมองดูสวี่หยาง กล่าวนิ่งๆ"พ่อคุณร่วมมือกับศัตรูต่างชาติ และทรยศต่อผลประโยชน์ของประเทศ ฉันฆ่าอย่างรวดเร็ว มีความผิดอะไร?"

สวี่หยางกัดฟันกล่าว"ชี้กวางเป็นม้า กลับขาวเป็นดำ ใช่หรือไม่ใช่ คุณไม่ได้รู้อยู่แก่ใจเหรอ?"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าวถาม"นี่ไม่ได้เรียนจากพวกคุณทั้งนั้น?"

สวี่หยางอยากจะเอามีดขึ้นไปสับคนอย่างฉี่เติ่งเสียนให้ตายศัตรูที่ฆ่าพ่อเขา แต่เขาไม่มีความกล้านั้นจริงๆ เนื่องจาก อำนาจของฝั่งตรงข้าม เขารู้ชัดเเจ้ง

ผู้คนที่มาในวันนี้ ยังมีอีกคนรองนายหางเสือ บุคคลนี้มีชื่อว่าสวี่เส้าเฉียง เป็นคู่แข่งงที่ใหญ่ที่สุดของหม่าหงจุน

หยางกวนกวนยืนอยู่ข้างฉี่เติ่งเสียน ดูจากสามาชิกหลงเหมินแต่ละคนในนี้แล้ว ในแววตา มีเพียงความก้าวร้าวเท่านั้น ไม่มีความกลัวเลยสักนิด

"ถ้าพวกคุณไม่พอใจ ก็สามารถไล่ฉันออกไปได้นะ"ฉี่เติ่งเสียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

สีหน้าของทุกคนอดไม่ได้ที่มืดลง รู้สึกว่าเขาจะอวดดีเกินไปหน่อย

สวี่เส้าเฉียงยืนขึ้น กล่าวอย่างเย็นชา"สกุลฉี่ คุณอย่าอวดดีไปหน่อยเลย สาขาย่อยหลงเหมิไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะมาทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ！"

ฉี่เติ่งเสียนไม่ได้สนใจ แต่กลับนั่งลงบันเก้าอี้โดยตรง กล่าวนิ่งๆ"ที่ฉันมาวันนี้ มีเพียงเรื่องเดียว นั้นก็คือสนับสนุนหม่าหงจุนรับตำแหน่งผู้ถือหางเสือเรือที่ว่างอยู่ ใครเห็นด้วย ใครไม่เห็นด้วย?！"

ทุกคนต่างตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แล้วก็มีความโกรธ รู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูกก็ไม่ปาน

"คุณบอกว่าสนับสนุนหม่าหงจุนรับตำแหน่ง แล้วตำแหน่งที่เขาจะรับ? คุณสำคัญตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า หรือรู้สึกว่าสาขาย่อยหลงเหมินต้องฟังคุณกัน?"สวี่เส้าเฉียงถามช้าๆ

"พวกเราต่างก็ขัดค้าน"

"ไม่ผิด คุณคือฆาตกรที่ฆ่าหางเสือเรือสวี่อัน พวกเราไม่มีทางสนใจคุณหรอก"

"หม่าหงจุน คุณมันคนชั่วร้ายมาก เขาฆ่าหางเสือเรือสวี่อัน คุณยังจะสมรู้ร่วมคิดกับเขาอีก หน้าไม่อายจริงๆ！"

ทุกคนต่างส่งเสียง ยืนอยู่ฝ่ายตรงข้าม ต่างก็ส่งเสียงต่อต้าน

หม่าหงจุนกลับกล่าวอย่างเฉยเมย"หางเสือเรือสวี่ทำให้ประเทศเสียผลประโยชน์ ทำลายความสามัคคีของชาติ ควรถูกลงโทษ！ประธานฉี่มีความชอบธรรม มีคววามเป็นธรรมและน่าเกรงขาม ทำไมฉันจะเป็นเพื่อนกับเขาไม่ได้?"

สวี่หยางกล่าว"อย่ามาเล่นลิ้น ให้ทุกโหวตก็พอ ว่าเราควรจะเตะไอ้สวะอย่างหม่าหงจุนออกจากสาขาย่อยหลงเหมินในตงไห่ของเรามั้ย！"

"ฉันเป็นคนแรกกที่เห็นด้วย"สวี่เส้าเฉียงพยักหน้ากล่าวทันที

"พวกเราก็เห็นด้วย！"

คนกลุ่มนี้ก็เร่ิมเสียงดัง ต่างก็เห็นด้วยกับข้อเสนอของสวี่หยาง

สวี่หยางกล่าว"ดังสุภาษิตที่ว่าผู้ที่ตั้งตนอยู่ในธรรมย่อมได้รับความช่วยเหลือ ผู้ที่ขาดธรรมย่อมจะมีแต่คนตีจาก！หม่าหงจุน คุณร่วมมือกับฆาตกรที่ฆ่าพ่อฉัน จะไม่มีที่ว่างสำหรับเม็ดทรายนี้ในสายตาของทุกคน"

หม่าหงจุนไม่คาดคิดว่าเสียงคัดค้านจะรุนแรงขนาดนี้ อดไม่ได้ที่จะคิ้วขมวด เริ่มสงสัยแล้ววว่าที่ตัวเองให้ฉี่เติ่งเสียนช่วยสนับสนุนนั้น เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว

ฉี่เติ่งเสียนเนื่องจากการตายของจิน่า ยิงสวี่อันตาด้วยความโกรธ เรื่องนี้ทำให้สาขาย่อยหลงเหมินในจังหวัดตงไห่โกรธมาก

อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ออกมาแสดงท่าที่ กล่าวว่าเชคอฟเป็นอาชญากรที่นานาชาติต้องการตัว แถมยังเป็นกบฎของประเทศเสวี่ย สวี่อันใกล้ชิดกับเขา ต้องมีแผนที่ชั่วร้ายแน่

ในความเป็นจริงนั้น ทุกคนต่างก็รู้ว่าที่สวี่อันไปหาเชคอฟก็เพื่อต้องการจะสั่งสอนฉี่เติ่งสียนอย่างโหดร้าย จะรู้ได้ยังไงว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปเร็วขนาดนั้น เพียงพริบตาเดียว เชคอฟก็กลายเป็นอาชญากรที่ประเทศเสวี่ยตามตัว นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ระหว่างประเทศด้วย

หลังจากที่สวี่อันถูกฉี่เติ่งเสียนจับตัวได้ก็ฆ่าตายทันที แม้ว่าพวกเขาอยากจะล้างแค้นแต่ก็ไม่กล้า เนื่องจาก มันขัดต่อความตต้องการของคนทั้งประเทศ

"หลงเมินในตงไห่จะเลือกนายหางเสือเรือใหม่ แน่นอนว่าพวกคุณสามารถโหวตได้ แต่การตัดสินใจขั้นสุดท้าย จะต้องเป็นสมาคมหลงเหมินอยู่ดี"ฉี่เติ่งเสียนกล่าวนิ่งๆ

ฉี่เติ่งเสียนกลับกล่าวว่า"หยกคาร์เนเลียนที่ฉันถืออยู่นั้น สามารถสั่งหลงเหมินในโมตูได้ พวกคุณทำผิดที่นี่ สงสัยซ้ำแล้วซ้ำเล่า กำลังพยายามยั่วยุให้สมาคมหลงเหมินของเรารวมตัวกันไม่ได้?"

"หยกคาร์เนเลียนนี่ได้รับรางวัลจากประธานใหญ่ พวกคุณสงสัยฉัน เป็นไปได้มั้ยที่ไม่นำประธานใหญ่ไว้ในสายตา?"

"หางเสือเรือหลงเหมินในต่งไห่ หยิ่งยโสถึงขั้นไม่ฟังคำสั่งของประธานใหญ่แล้วเหรอ?"

ขณะที่พูด ฉี่เติ่งเสียนยกมือขึ้นชี้สวี่หยาง กล่าว"หยางกวนกวน ดำเนินการ บังคับใช้กฎตระกูหลงเหมิน！"

"ได้ค่ะ！"

หยางกวนกวนไม่พูดพร่ำ ทันใดนั้นก็พุ่งเข้าหาสวี่หยางทันที

ฉี่เติ่งเสียนพูดคำพูดที่รุนแรง ทำให้สามาชิในหลงเหมินทุกคนตำใจ ขณะที่หยางกวนกวนลงมือ กลับไม่มีใครกล้าออกมาชช่วย

"เธอกล้า！"สวี่หยางอดไม่ได้ที่จะตะโกน เห็นว่าเป็นผู้หญิงที่ลงมือเอง ในใจก็ไม่ได้กลัวมาก เขาปล่อยหมัดต้องการให้หยางกวนกวนล้มลงกับพื้นโดยตรง กลับถูกหยงกวนกวนใช้ท่ากรงเล็บเสือกดลงกับพื้น และชั้นต่อไปก็ถูกฝ่ายตรงข้ามคว้าเข้าที่หน้าอก

ก็เห็นว่าแขนนซ้ายของหยางกวนกวนขยับเหวี่ยง สบับเล็กน้อย เสียงกระหึ่ม ลงไปที่หน้าท้องของสวี่หยางโดยตรง

สวี่หยางร้องว๊ากเสียงดัง น้ำย่อยพุ่งออกจากปาก ทั้งตัวของเขาอ่อนยวบลพื้น

หยางกวนกวนยิ้มเย็น ตบมือซ้ายลงบนโต๊ะอย่างแรง เสียงดังปัง โต๊ะแตกกออกจากกันโดยตรง เธอหยิบไม้ที่มีความกว้างเท่าฝ่ามือและยาวหนึ่งเมตรออกมาถือไว้ในมือ ตีลงที่ด้านหลังของสวี่หยางโดยตรง！

"อ๊า！"

บนหลังของสวี่หยางโดนตบอย่างแรง มีเสสียงกรีดร้องครั้งแล้ววครั้งเล่า มีเลือดไหลออกจากปาก

หยางกวนกวนไม่วางมือเลย โจมตีอย่างต่อเนื่องด้วยไม้ ปังปังปังปัง ต่อเนื่องกันสิบห้าไม้ ไม่มากไม่น้อยไป