องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1243

เพราะเหตุการณ์ครั้งที่แล้ว

ภายหลังที่ฉินจ่านกับหวังเซิ่งได้หารือกันแล้ว เริ่มต้นจากบริเวณพื้นที่ห่างจากเมืองเป่ยกวนสิบลี้ ได้ปรับปรุงหอคอยจำนวนหลายแห่ง ถ้ามีข้าศึกเข้ามาเมื่อไหร่ ก็ให้จุดควันหมาป่าทันที

ส่งข่าวสารอย่างรวดเร็ว ให้คนในเมืองรับทราบ!

ควันหมาป่าเป็นของดี ควันอย่างอื่นถ้าลมพัดมาก็จะกระจายหายไปทันที ซึ่งควันหมาป่าจะไม่หายไปง่ายๆ แต่จะลอยสู่ข้างบนต่อเนื่อง จึงมีโอกาสมองเห็นได้สูง

หอคอยที่สร้างใหม่ครั้งนี้ ควันหมาป่าค่อยๆลอยขึ้นข้างบน แน่นอนว่าทำให้ทหารที่เฝ้ากำแพงนั้นต่างพากันตกใจขึ้นมา

ทันใดนั้นก็ส่งเสียงตะโกน ตีกลองอย่างสนั่นหวั่นไหว!

เวลานั้นทหารในเมืองก็รู้สึกตระหนกตกใจ แต่ละคนจิตใจหวาดผวา มีบางคนถึงกับตกใจกลัวจนสีหน้าซีดเผือด

ฉินจ่านก็กระวนกระวายขึ้นมา ในใจรู้สึกสั่นไหว!

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

ข้าศึกบุกเข้ามาโจมตีอย่างกะทันหันได้อย่างไร?

“หาที่กำบังเร็วเข้า! ทุกคนไม่ต้องตื่นตระหนก ไม่ต้องวิ่งเตลิดเปิดเปิง!”

ฉินจ่านควบคุมอารมณ์ให้นิ่ง และเริ่มออกคำสั่ง

ตั้งแต่ที่เกิดเหตุการณ์ครั้งที่แล้ว ฉินจ่านกับหวังเซิ่งก็เจาะจงไปที่ปืนใหญ่ หาวิธีป้องกันขึ้นมา และได้เตรียมแผนการไว้รับมือ

ตอนนี้ข้าศึกโจมตีเข้ามาแล้ว และอาจจะใช้อาวุธอันร้ายแรงนี้อีกครั้ง!

“แม่ทัพฉิน!”

ไม่นานหวังเซิ่งก็เข้ามา อาการบาดเจ็บของหวังเซิ่งยังไม่หายดี ครั้งก่อนโดนเฟิงอู่หังทำร้ายจนสาหัส เพิ่งพักได้ไม่กี่วัน จะหายเร็วปานนั้นได้อย่างไร

ครั้งนี้ไม่เหมาะกับการใช้กำลังต่อสู้

“แม่ทัพหวัง ข้าศึกบุกเข้ามาอีกแล้ว ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าฝั่งข้าศึกมีทหารทั้งหมดกี่นาย? แต่พวกเราก็จะประมาทไม่ได้!”

ฉินจ่านเห็นหวังเซิ่งมาแล้ว ทันใดนั้นก็รู้สึกโล่งอก

หวังเซิ่งอายุมากกว่าตน และมีพลังแข็งแร่ง ประสบการณ์ท่วมท้น สามารถที่จะเป็นถึงผู้บัญชาการทหารได้เลย แต่ก็ยอมอยู่ใต้บัญชาของตนเอง เป็นแค่รองแม่ทัพซึ่งถือว่าไม่สมกับความสามารถของเขาเลย

มีหวังเซิ่งอยู่ด้วยที่นี่ ในใจฉินจ่านก็รู้สึกมั่นคงขึ้นมา

หวังเซิ่งหันไปมองกำแพงเมืองที่เสียหายนั้น และเอ่ยขึ้นทันทีว่า

“แม่ทัพฉิน ไหนๆก็เป็นเช่นนี้แล้ว งั้นก็ดำเนินตามแผนการที่พวกเราคุยกันไว้ เหลือทหารไว้ในเมืองแค่สองหมื่นนาย ที่เหลือให้เคลื่อนย้ายออกจากเมือง รอข้าศึกอยู่ด้านนอก!”

ฉินจ่านได้ฟังแล้วก็พยักหน้าทันที “ดี แม่ทัพหวัง งั้นข้าจะสั่งการลงไปเดี๋ยวนี้!”

เมื่อทั้งสองได้คุยกันแล้ว ฉินจ่านก็สั่งการออกไป เหลือทหารไว้ในเมืองแค่สองหมื่นนาย ส่วนที่เหลือก็ให้ออกนอกเมืองทั้งหมด!