องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1265

หลี่จุ่นกลับมาในกระโจมของตัวเอง พร้อมพลันหงุดหงิดโมโห

เขาพูดไว้ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงต้องโกรธขนาดนี้ด้วย?

ที่แท้เป็นเพราะเมื่อคืนบังเอิญไปเจอเข้ากับฉากรักร่วมสวาทของตัวเองเข้า...

เดิมทีเขาก็ทำให้นางโกรธอยู่แล้ว เจ้าตัวอาจจะเข้ามาเพราะต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง สุดท้ายเขาก็เลยเจอดีเข้า ทำให้นางโกรธไม่พอ แล้วยังไปยุ่งกับผู้หญิงอีกคน...

ซึ่งดูราวกับว่าเขาไม่ได้สนใจนางเลยแม่แต่นิดเดียว

ถ้าเป็นเขา เขาจะโกรธไหม?

แน่นอนว่าโกรธ!

หลี่จุ่นไม่สนใจ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ตบหน้าตัวเองไปสองที

สมน้ำหน้าตัวเขาเสียจริง!

“คุณชาย ท่านตบตัวเองทำไมรึ?”

หูเอ่อร์หยาหย่าเข้ามาจากข้างนอกและเห็นหลี่จุ่นตบหน้าตัวเองพอดี นางตกใจสะดุ้งทันที รีบเข้าไปดึงแขนของหลี่จุ่นเอาไว้และลูบหน้าเขาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

หลี่จุ่นถอนหายใจ พูดพร้อมมองไปที่หูเอ่อร์หยาหย่า

“ไม่มีอันใด ข้าตบยุงน่ะ”

ยุง?

อากาศเย็นลงเรื่อย ๆ ...จะไปมียุงที่ไหนกัน?

หูเอ่อร์หยาหย่าไม่เข้าใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามต่อ ทำได้เพียงลูบหน้าเขาอย่างอ่อนโยน ลูบจนหลี่จุ่นจิตใจพลันว้าวุ่นขึ้นมาอีกครั้ง

หลี่จุ่นถอนหายใจ ท้ายที่สุดก็ปฏิเสธความอ่อนโยนที่อาจจะควบคุมไว้ไม่อยู่นี้ หยิบแผนที่ขึ้นมาและศึกษามัน

วันนี้ต้องไปทำศึกแล้ว!

เจ้าหวังเซิ่งอาจจะเอาเพลงยุทธของเขามาใช้โจมตีตัวเขาเองก็เป็นได้ สิ่งที่ง่ายที่สุดในการเรียนรู้คือการขุดกับดักบนถนน

ดังนั้นก่อนอื่นเลย ต้องส่งทหารกองหน้าออกไปกำจัดกับดักนั้นก่อน

หลังจากนั้นเจ้าหมอนั่นได้เรียนรู้อะไรไปอีกนะ?

อ๋อ...ต้องเป็นยุทธวิธีระรานของตนเป็นแน่

ต้องคอยระแวดระวังไว้ให้ดี

เพราะว่าคืนนี้จักรพรรดินีและเฟิงอู่หังจะต้องออกไปจัดการ ฉะนั้นแล้วเจ้าตัวจึงต้องรับหน้าที่นั่งบัญชาการอยู่แนวหลัง แต่หากไม่ไปแนวหน้า และเกิดเรื่องที่ตนเองจัดการไม่ได้ขึ้นมา ดังนั้นเรื่องตำแหน่งการจัดวางจึงต้องพินิจพิเคราะห์เพิ่มเติม

หลังจากคิดวางแผนในกระโจมมาตลอดเช้า ครั้นรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อย ทั้งกองทัพก็เริ่มเตรียมพร้อมกันแล้ว

ก่อนตะวันตกดิน เป็นเวลาที่เหมาะอย่างยิ่งที่จะยกทัพ!

และทางที่ดีควรจะมาถึงนอกเมืองซ่านหยวนก่อนยามไห้