องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1272

เมื่อหวังเซิ่งได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

ทันใดนั้นก็รีบวิ่งออกไป!

ปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองอย่างรวดเร็ว จากนั้นเงยหน้ามองขึ้นไปทางทิศเหนือ

ดังที่คิด

บนท้องฟ้าอันมืดมิดยามค่ำคืน กลับมีแสงไฟระยิบระยับ

ลูกโป่งร้อนอันแล้วอันเล่าลอยตามสายลมมาทางพวกเขา

เมื่อเห็นฉากนี้ม่านตาของหวังเซิ่งก็หดลงทันที!

แย่แล้ว!

นี่คือลูกโป่งร้อน!

ขณะเดียวกันภายในใจเขาก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เป็นไปได้อย่างไร

ทัพศัตรูสร้างลูกโป่งร้อนได้อย่างไร

มันเป็นไปไม่ได้!

“แจ้งมือธนูให้เตรียมพร้อม!”

หวังเซิ่งสีหน้าไม่สู้ดี ในขณะที่ภายในใจนั้นตกตะลึง จึงสั่งการทั้งกองทัพในทันที

ให้มือธนูเตรียมพร้อม!

แต่เมืองซ่างหยวนแห่งนี้ก็ไม่ใช่เมืองเล็ก ๆ ที่นี่ไม่ใช่เมืองหน้าด่าน

ภายในเมืองนี้ใหญ่มาก!

หากลูกโป่งร้อนเหล่านี้ตกลงมาในเมืองนี้ คงไม่มีปัญญาที่จะขัดขวางได้ทันเวลา!

เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไรกัน

ในเวลานี้ฉินจ่านก็วิ่งออกมาเช่นกัน เมื่อเขาเห็นหวังเซิ่งก็รีบถามด้วยความร้อนใจ

“จอมทัพเกิดอะไรขึ้น พวกนั้นคืออะไร”

สีหน้าดูเคร่งขรึมหวังเซิ่งตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“ท่านแม่ทัพฉิน เกรงว่าศึกครานี้เราจะต้องทุ่มสุดกำลังแล้ว! สั่งการให้แม่ทัพทั้งหมดในกองทัพกระจายกำลังบางส่วนไปในเมืองทันที และให้กองทัพทั้งหมดเฝ้าระวังอย่างเข้มงวด จากนั้นรอจนกว่าสิ่งเหล่านั้นจะตกลงไปในเมืองแล้วรีบโจมตีในทันที!”

สีหน้าของฉินจ่านเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ ก่อนจะถามทันที

“จอมทัพ เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“แม่ทัพฉิน มีกองทัพศัตรูอยู่บนสิ่งเหล่านั้น ซึ่งมันกำลังจะเข้าไปในเมือง ศึกนี้เราไม่สามารถที่จะป้องกันได้แล้ว เพียงแต่ข้าคิดไม่ออกจริง ๆ เลยว่าทัพศัตรูมีสิ่งนี้ได้อย่างไร!”

หวังเซิ่งอธิบาย

สีหน้าเคร่งขรึมอย่างยิ่ง

สีหน้าฉินจ่านแทบดูไม่ได้ ทันใดนั้นก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา

ถ้าสิ่งเหล่านี้ตกลงในเมือง จะหยุดได้เช่นไร

เมืองซ่างหยวนมีขนาดใหญ่มาก แม้ว่ากองกำลังทั้งหมดจะแยกย้ายกันไป แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะหยุดมันได้!

เกรงว่าครานี้พวกเขาคงจะจบเห่

ฉินจ่านรับคำสั่งก่อนออกไปทันที!