องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1289

หลี่จุ่นพยักหน้า

เป็นเช่นนี้นี่เอง

ตอนนี้ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์นอนเป็นผัก แม้ว่าอาการบาดเจ็บภายในจะดีขึ้นแล้ว แต่การที่จะฟื้นขึ้นมานั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

คนที่นอนป่วยอยู่นั้น..จักฟื้นขึ้นมาเมื่อใด แม้แต่การศาสตร์การแพทย์ที่พัฒนาขึ้นมาในรุ่นหลังก็ยังไม่สามารถคาดเดาได้

เวลานี้ เฟิงฉีถัวครุ่นคิดและพูดว่าอีกครั้งว่า

“จิ่งจุ่น ตอนนี้ข้าเจอหนทางการรักษาแบบใหม่แล้ว แม้ว่าจะยังตามหาวัตถุดิบยาตามที่ต้องการได้ทั้งหมด อย่างน้อยก็ต้องหาบางส่วนให้เจอจงได้”

“เช่นหูหยวนเถิง ชิงกานลู่ น้ำนมแพะคู่ ทั้งสามสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้”

หลี่จุ่นเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบตอบทันที “ขอรับ! ท่านปู่เฟิง ทราบแล้วขอรับ!”

วัตถุดิบยาทั้งสามนี้ แม้ว่าจะหายากนัก ทว่านอกจากนมแพะคู่แล้ว อีกสองสิ่งนั้นก็เคยมีปรากกฎให้เห็นมาก่อน

ทำให้ง่ายขึ้นมาก!

เซียวเจิ้นและอวิ๋นเอ่อร์ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็พลันตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งใจ

หากเป็นเช่นนี้ คงง่ายต่อการค้นหามากขึ้น

โอกาสที่ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์จะหายดีก็มีมากขึ้น แน่นอนว่าหลี่จุ่นใจชื้นขึ้นมาก ขณะที่กำลังเดินไปยังตระกูลเฟิง เขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก

ต้องรีบแจ้งข่าวนี้ให้สมาคมเทียนตี้รู้กันโดยเร็ว!

หลี่จุ่นไม่ได้วางแผนที่จะบอกอวี้เซียงให้ส่งข่าวไป ทว่าเขาตั้งใจที่จะแจ้งด้วยตัวเอง

ในเมืองซ่างหยวนมีฐานที่มั่นของสมาคมเทียนตี้อยู่ สะดวกต่อการแจ้งข่าวมาก

เขาพาเจ้าหนูเฟิงหลิงหยวนเดินเที่ยวเล่นกันอย่างมีความสุข

แน่นอนว่าตรงไปดื่มชาก่อน

หลังจากที่เจอแผงขายน้ำชาริมถนนและแจ้งข่าวเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงไปที่ร้านหม้อไฟจิ่งเจีย

ทันทีที่เข้ามา หลี่จุ่นก็รู้ตัวทันทีว่าเขาถูกเจ้าตัวเล็กหลอกเข้าให้เต็มเปา

เพราะในร้านไม่ได้มีลูกค้าอยู่มากนัก

ยุ่งหัวหมุนเสียที่ไหนกัน?

อีกทั้งพึ่งเกิดการโจมตีในเมืองไปเมื่อวานนี้ ดังนั้นคนที่มาทานหม้อไฟในวันนี้จึงยิ่งน้อยกว่าที่เคย แม้ว่าอากาศจะหนาวเย็น แต่ชาวบ้านก็กลัวความวุ่นวายอลหม่านมากกว่า

“ไอหยา เหตุใดวันนี้คนจึงน้อยนักเล่า?”

เจ้าหนูน้อยทำหน้าตื่นตระหนกตกใจ จงใจตะเบ็งเสียงพูด ดูแล้วเหมือนกำลังปกปิดอยู่

ตากลมโตดำขลับแวววาวคู่น้อยของนางแอบเหลือบมองไปที่หลี่จุ่น เมื่อเห็นว่าหลี่จุ่นกำลังมองนางด้วยสายตาเหยียดหยาม นางจึงพูดพร้อมหัวเราะแหะ ๆ ว่า

“พี่ต้องอยู่ชั้นบนแน่! ข้าไปเรียกนางก่อน!”

เมื่อไม่เห็นเฟิงหลิงจือ เจ้าหนูน้อยจึงย่างก้าวขาเล็ก ๆ ของนางขึ้นไปข้างบนทันที