องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1294

หลังจากที่หลี่จุ่นรักษาอาการบาดเจ็บของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เรียบร้อยแล้ว ก็ถูกเด็กสาวดึงไปที่ห้องอาหาร

ดังที่คิด!

เฟิงหลิงจือในชุดกระโปรงยาวกำลังรออยู่ที่นั่น

เฟิงหลิงจือในค่ำคืนนี้ทำให้หลี่จุ่นรู้สึกงุนงงไปชั่วขณะ เหมือนว่าเฟิงหลิงจือจะรักษารอยแผลเป็นบนใบหน้าจนหายแล้ว และเป็นครั้งแรกที่นางถอดผ้าคลุมออก

ถึงขนาดทำให้เขาตาลุกวาวด้วยความทึ่ง!

หลี่จุ่นอดไม่ได้ที่จะมองอีกครั้ง

“พี่หญิง พี่จุ่นมาแล้ว!” เฟิงหลิงหวนตะโกนอย่างมีความสุข

นางไม่จำเป็นต้องพูด เฟิงหลิงจือก็เห็นหลี่จุ่นอยู่แล้ว ความประหลาดใจฉายออกมาผ่านดวงตา และรีบพูดว่า

“เจ้ามาแล้วหรือ ข้า ข้าจะไปอุ่นอาหารร้อน ๆ ให้เจ้า”

หลี่จุ่นกล่าวขอบคุณอย่างซาบซึ้ง “ได้สิ ขอบคุณพี่หลิงจือ”

เฟิงหลิงจือรีบไปทันที

“พี่จุ่น พี่หญิงทำอาหารเพื่อพี่โดยเฉพาะเลย พี่ต้องกินเยอะ ๆ เลยนะ!”

เฟิงหลิงหวนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดอย่างจริงจัง “พี่หญิงไม่ค่อยได้เข้าครัว แต่นางทำอาหารอร่อยมากนะ”

ในบ้านมีคนรับใช้ เป็นธรรมดาที่คุณหนูจะไม่ได้ลงมือทำอาหารเอง

แต่มันก็ไม่ง่ายเลยที่คุณหนูจะทำอาหารเป็น!

หลี่จุ่นลูบหัวเล็ก ๆ ของนาง และเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“ได้สิ ข้าจะไม่ทำให้พี่หลิงจือผิดหวังอย่างแน่นอน”

ทั้งสองพูดคุยกันสักพัก จากนั้นก็มีคนทยอยยกอาหารจานร้อนออกมาเรื่อย ๆ

จานสุดท้ายเป็นเฟิงหลิงจือที่มาพร้อมกับซุปชามใหญ่

อาหารสี่อย่างและซุปหนึ่งอย่าง หน้าตาสีสันกลิ่นหอมครบรส

ช่างอบอุ่นเหลือเกิน

หลี่จุ่นมองดูจานอาหารที่อยู่ตรงหน้าภายในใจกลับสงบขึ้นมาในทันใด

แม้ว่าเขาจะกลับมาเกิดใหม่ในวังหลวง และถูกหลี่เจิ้งคิดให้ร้าย ตกอยู่ในวังวนแห่งความวุ่นวาย ต้องเผชิญกับความไม่สงบอยู่ตลอดเวลา แต่ผู้คนที่เขาได้พบเจอส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนดี

โดยเฉพาะผู้หญิงที่เขาได้เจอ...ล้วนแต่เป็นคนดีทั้งนั้น

อืม เทคนิคของทัวทัวจะต้องจำไว้เป็นพิเศษ

“เจ้าลองชิมดูสิ ถึงแม้อาหารที่ทำทั้งหมดจะเป็นอาหารจานโปรดของเจ้า แต่ก็...ไม่รู้ว่าทำออกมารสชาติจะถูกปากเจ้าไหม...”

เฟิงหลิงจือมองดูหลี่จุ่นอย่างวิตกกังวลแต่ก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง

ทักษะการทำอาหารของหลี่จุ่นนั้นยอดเยี่ยมมาก แถมยังสามารถปรุงอาหารอร่อย ๆ ได้หลายประเภทด้วย นางไม่กล้าเอาตัวเองไปเทียบ

ขณะนี้รู้สึกเหมือนกำลังอวดภูมิในถิ่นผู้รู้ ทำให้ภายในใจนั้นรู้สึกไม่มั่นใจเอาเสียเลย

เฟิงหลิงหวนที่อยู่ด้านข้างกำลังถือตะเกียบพร้อมชิม แต่พี่หญิงตั้งใจทำมันเป็นพิเศษเพื่อพี่จุ่น นางจึงรอให้พี่จุ่นชิมก่อนถึงจะเริ่มกินได้

หลี่จุ่นกล่าวอีกครั้ง

“ขอบคุณพี่หลิงจือ พี่หลิงจือเชิญนั่งกินด้วยกันเถอะ”

เมื่อเขาเห็นเฟิงหลิงจือยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เลยบอกให้เฟิงหลิงจือนั่งกินด้วยกันทันที

เฟิงหลิงจือลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้า