องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1297

“อัครมหาเสนาบดีจี้พารัชทายาทไปแล้วงั้นหรือ!”

ในจวนเหยียนอ๋องขององค์ชายสี่ องค์ชายสี่ซึ่งอยู่ในชุดสบาย ๆ ตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินข่าวที่พ่อบ้านกลับมารายงาน

“ใช่แล้ว ท่านอ๋อง ท่านอัครมหาเสนาบดีจี้และองค์รัชทายาท...เพิ่งออกไปทางประตูทิศใต้ขอรับ” พ่อบ้านกล่าวด้วยความเคารพ

องค์ชายสี่อึ้งไปชั่วขณะ เพราะไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น และในที่สุดก็ส่ายหัวก่อนจะพูดว่า

“ช่างเถอะ ไม่ว่าสองคนนั้นจะมาพัวพันกันได้อย่างไร การที่องค์รัชทายาทคิดอยากจะพลิกสถานการณ์ถึงอย่างไรก็คงเป็นเรื่องยาก จะบ้าจริง ๆ หรือแกล้งบ้า ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว”

พ่อบ้านไม่ได้พูดอะไร

องค์ชายคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า

“มีข่าวจากท่านเมิ่งบ้างไหม”

หลังจากสูญเสียอำนาจทางทหารในเหยียนโจว องค์ชายของพวกเราก็หลบหนีมาที่เมืองหลวง และซ่อนตัวอยู่ในจวนของเขาเอง

แม้แต่สายลับของแคว้นศัตรูก็ยังไม่อยากจะอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้ ที่นี่จึงเป็นแหล่งหลบซ่อนที่ดีที่สุดในขณะนี้

เรียกได้ว่าแม้แต่ผีสางนางไม้ก็ไม่มีทางเห็น

หลังจากหลบหนีมาที่เมืองหลวง เขาก็เริ่มติดต่อกับลัทธิขงจื๊อ ก่อนหน้านี้เขาตัดขาดการติดต่อกับลัทธิขงจื๊อไป ดังนั้นในครั้งนี้จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะติดต่อได้อีกครั้ง

แต่ผู้ที่รับผิดชอบในการติดต่อกับเขาบอกว่าท่านเมิ่งได้หลบหนีไปจากราชวงศ์อู่แล้ว ซึ่งขณะนี้กำลังอยู่นอกด่าน

แม้ว่าพร้อมที่จะเข้าด่านอีกครั้ง แต่ก็ยังมีปัญหาเรื่องเวลาจึงเร่งรีบไม่ได้

พ่อบ้านส่ายหน้า ก่อนจะพูดว่า

“ท่านเมิ่งอาจจะยังไม่ได้เข้ามาในด่าน...ท่านอ๋อง เรารออีกสักสองสามวันเถิดขอรับ”

องค์ชายสี่ถอนหายใจและพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

“เรื่องมาถึงนี่แล้วคงทำได้เพียงแค่นี้ ตอนนี้ข้าจะหวนคืนบัลลังก์ได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับลัทธิขงจื๊อแล้ว”

ขณะที่เขาพูดก็ถอนหายใจยาว ๆ สีหน้าดูเปล่าเปลี่ยวไร้ชีวิตชีวา

ส่วนเรื่องเหยียนโจว...เขาพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวช!

ในเวลาเดียวกัน เขายังตระหนักได้ถึงสิ่งหนึ่งอย่างลึกซึ้ง นั่นคือความสามารถของเขาไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับคนแก่พวกนั้น

ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงจากแคว้นหนานคนนั้น อยู่ในระดับเดียวกับเสด็จพ่อ แม้ว่าแผนการเล่ห์เหลี่ยมของนางอาจจะสู้ตัวเขาเองไม่ได้ แต่ว่าเมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเผชิญหน้ากันจริง ๆ แล้ว เขาไร้พลังที่จะต่อต้าน

ถึงแพ้ก็ไม่แปลก

ณ ขณะนี้!

ข้างจวนจิ่งอ๋อง จวนตระกูลเจียงซึ่งถูกปล่อยให้รกร้างเป็นเวลานาน ลานบ้านที่เคยทรุดโทรมและเงียบเหงา จู่ ๆ ก็กลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน