องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1302

ไม่นาน คู่บ่าวสาวก็ยืนอยู่ในปะรำพิธี

จากนั้นเริ่มไหว้ฟ้าดินต่อหน้าธารกำนัล

ในขณะนั้นเอง

แขกเหรื่อก็ติฉินนินทากันอย่างฮือฮา

“ช่างดูเหมาะสมกันเสียจริง”

“ใช่ ฝ่าบาทและท่านกุนซือต่างเป็นหนุ่มหล่อสาวสวย ช่างเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก”

“ฝ่าบาทคู่ควรที่จะอภิเษกสมรสกับคนเยี่ยงท่านกุนซืออย่างยิ่ง”

“ถูกต้อง มีเพียงคนเยี่ยงท่านกุนซือเท่านั้นที่จะเหมาะสมกับฝ่าบาทของเรา”

“...”

เมื่อเป้าชุนชิวได้เห็นจักรพรรดินีและหลี่จุ่นก็รู้สึกว่าพวกเขาช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน ราวกับเขาทั้งสองคนเกิดมาเพื่อเป็นคู่กัน

ประกอบกับได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของเหล่าทหารที่อยู่รอบข้าง ในใจของเป้าชุนชิวยิ่งรู้สึกปลื้มปิติ

จากสถานการณ์และบรรยากาศนี้แล้ว งานอภิเษกสมรสในครั้งนี้เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเรื่องโกหก

แต่แน่นอนว่า

ถึงแม้จะเป็นเรื่องโกหกก็ไม่สำคัญเพราะท่านจอมทัพไม่ถือสา

เมื่อทัวทัวและอาหยวนได้เห็นหลี่จุ่นและจักรพรรดินีก็รู้สึกว่าเหมาะสมกันมาก แต่ถึงแม้ใบหน้าจะเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความแค้นเคือง

ความริษยาทำให้ใจของพวกนางบิดเบือน

หากไม่ใช่เพราะไม่สามารถชักสีหน้าได้ตามชอบใจหรือกลัวว่าจะสร้างความเข้าใจผิด เกรงว่าเวลานี้ใบหน้าของพวกนางคงจะบิดเบี้ยวเพราะความหึงหวงเสียแล้ว

ส่วนคนตระกูลเฟิงมีสีหน้าค่อนข้างซับซ้อน

โดยเฉพาะแม่หนูเฟิงหลิงหวนที่เอาแต่มองพี่สาวผู้เหงาหงอยของตนสลับกับมองจักรพรรดินีที่เหมาะสมกับพี่จุ่นอย่างมากที่อยู่ในปะรำพิธีซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเผลอถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า

ช่างดูเหมือนผู้ใหญ่ที่มีความคิดสลับซับซ้อนมาก

ขณะที่หูเอ่อร์หยาหย่ามองดูหลี่จุ่นและจักรพรรดินีไหว้ฟ้าดินพร้อมกัน น้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อยๆ

มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ทนเห็นคนที่ตนรักแต่งงานกับหญิงอื่นต่อหน้าต่อตาได้

นางเพียงแค่ร้องไห้เบาๆ แต่ก็ถือว่าโชคดีมากแล้วที่ไม่คิดฆ่าตัวตาย

หลังไหว้ฟ้าดินเสร็จ

ก็คำนับบิดามารดา

จากนั้นคู่บ่าวสาวก็คำนับกันและกัน

ในที่สุดก็เป็นอันเสร็จพิธี

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน