องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1303

เมื่อเป้าชุนชิวได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเฝื่อนในทันที แล้วพูดว่า

“ท่านอ๋องอย่าเพิ่งใจร้อนไป ข้าน้อยต้องนำเรื่องนี้กลับไปรายงานท่านจอมทัพที่เมืองเฟิงหลิงเสียก่อน ส่วนรายละเอียด คงต้องให้ท่านจอมทัพเป็นผู้ตัดสินใจด้วยตัวเองขอรับ”

หลี่จุ่นก็ยิ้มเช่นเดียวกัน แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ

เมื่อครู่เขาเพียงแค่ลองเชิงดูเท่านั้น

หลังดื่มกับเป้าชุนชิวเสร็จแล้ว หลี่จุ่นก็เดินมาที่โต๊ะของทัวทัวและอาหยวน

แววตาของทั้งสองสาวเต็มไปด้วยโกรธเคืองทันทีเมื่อเห็นเขาเดินมา

“อุ๊ยๆ ! ท่านกุนซือหลี่ ขอแสดงความยินดีด้วยเจ้าค่ะ” ทัวทัวพูดแขวะด้วยรอยยิ้ม

พร้อมแสดงสีหน้าประชดประชัด

อาหยวนไม่พูดอะไร เพียงแค่ดื่มสุราเงียบๆ

หลี่จุ่นยิ้มเฝื่อนๆ และไม่สนใจ เพียงพูดเบาๆ ว่า

“พรุ่งนี้ข้าจะไปหาพวกเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นทัวทัวถึงกับเปล่งเสียงเฮ่อออกมา แม้สีหน้าจะดูเย่อหยิ่ง แต่ในใจกลับดีใจมากจึงพูดอย่างไม่สบอารมณ์ในทันทีว่า

“ถือเสียว่าเจ้ายังพอมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่บ้าง รีบไปเถอะ อย่าปล่อยให้เจ้าสาวของเจ้าต้องรอนาน”

เพราะหลี่จุ่นไม่สามารถแสดงท่าทีที่สนิทสนมมากเกินไปต่อหน้าธารกำนัลได้ ไม่เช่นนั้นคงจะจูบทัวทัวสักฟอดเพื่อให้รางวัลนาง

ในเวลานี้พอนึกถึงความงดงามอันล้ำเลิศของจักรพรรดินีจิตใจของหลี่จุ่นก็ฟุ้งซ่าน

จึงรีบกล่าวลาแขกเหรื่อในทันที และมุ่งหน้าไปยังกระโจมเรือนหอโดยไม่รอช้า

หลี่จุ่นรีบสั่งให้หญิงรับใช้ออกไปทันทีที่เข้าไปในกระโจมเรือนหอ จากนั้นถึงค่อยเดินไปหาจักรพรรดินีที่นั่งอยู่ขอบเตียง

จักรพรรดินีนั่งอยู่บนเตียงที่ประดับประดาอย่างสวยงามเงียบๆ เมื่อหลี่จุ่นเห็นนางก็เริ่มรู้สึกประหม่าและกระวนกระวายใจ

เพราะตื่นเต้นจึงประหม่า

“ฝ่า ฝ่าบาท...”

หลี่จุ่นเอ่ยเรียก

จากนั้นหยิบแก้วลายประณีตสองใบจากโต๊ะทำงานที่อยู่ตรงหน้า แล้วรินสุราใส่แก้วทั้งสองใบก่อนเดินตรงไปหานาง

จักรพรรดินียังคงนั่งนิ่งเงียบ ไม่ได้เคลื่อนไหวมากนัก เพียงแต่หลี่จุ่นตาแหลมมองเห็นว่านางตัวสั่นเล็กน้อย

แน่นอนว่าผู้หญิงคนนี้ก็ตื่นเต้นไม่แพ้เขา

หลี่จุ่นฉีกยิ้มในทันที

นี่คือการพนันหรือนี่

เดิมทีเขามีความมั่นใจแค่ห้าสิบห้าสิบ แต่ตอนนี้เขาคิดว่าสามสิบเจ็ดสิบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน