องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1465

เมื่อได้ยินซือหม่าหยวนพูดเช่นนั้น หลี่จุ่นก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า

“ไม่จำเป็น ให้กองทัพของท่านประจำการอยู่ที่เมืองเฟิงหั่วก่อน จากนั้นให้ส่งกองกำลังห้าแสนนายจากเมืองเฟิงหั่วไปยังด่านเฟิงเป่ย เตรียมพร้อมไว้ตลอดเวลาเพื่อที่จะปิดกั้นเส้นทางการถอนทัพที่น่าจะเป็นไปได้ของหลี่โจ้ว”

ซือหม่าหยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาตกตะลึงอยู่เป็นเวลานานและพูดขึ้นว่า

“ท่านร่วมมือกันกับแคว้นฉู่งั้นหรือ?”

หลี่จุ่นมองเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า

“สมกับที่เป็นใต้เท้าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ไม่นึกเลยว่าท่านจะรู้ได้”

ซือหม่าหยวนถอนหายใจทันที ยิ้มอย่างขมขื่น และอธิบายต่อว่า

“ข้าเพียงแค่ได้รับจดหมายลับจากแคว้นฉู่เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้า โดยในจดหมายกล่าวไว้ว่าโจวชิง จอมพลแคว้นฉู่กลับมายังแคว้นฉู่แล้ว ข้ารู้สึก

ประหลาดใจและไม่เข้าใจว่าโจวชิงจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร หลังจากที่ได้ยินท่านมหาจักรพรรดิกล่าวเมื่อครู่ ข้าจึงนึกออก

“เดิมทีหลังจากที่โจวชิงพ่ายแพ้ให้กับจวนชายแดนตะวันตก ก็ไม่ได้ยินข่าวคราวจากเขาอีกเลย คงเป็นเพราะมหาจักรพรรดิด้วยที่ไม่ได้สังหารโจวชิง ครั้งนี้ที่ปล่อยให้โจวชิงกลับมา คงเป็นเพราะมีคำร้องขอบางประการ คิดไปคิดมาก็คงมีเพียงเงื่อนไขนี้ที่เป็นไปได้”

หลี่จุ่นพูดด้วยสีหน้าดูประทับใจว่า

“ต่อจากนี้มาทำงานให้ข้าเถิด มิกระนั้นข้าคงจะไม่สบายใจหากปล่อยท่านไปเช่นนี้ ตอนนี้ท่านคิดให้ดีก่อนดีกว่าว่าต่อจากนี้ในอนาคตจะทำอย่างไร คิดดีแล้วจึงค่อยมาให้คำตอบข้า”

คนคนนี้ค่อนข้างยอดเยี่ยม หลี่จุ่นไม่สบายใจหากจะปล่อยเขาไป!

หากไม่ควบคุมไว้ ก็ต้องกำจัดทิ้ง!

ไม่มีข้ออื่น!

ซือหม่าหยวนเพียงแค่ยิ้มแล้วไม่พูดอะไร

หลี่จุ่นรับสั่งอีกครั้งว่า

“สั่งให้เจิ้นเป่ยอ๋องที่อยู่จงตูนำกองทัพสองแสนนายมุ่งหน้าไปยังเมืองอวี๋เจียง ปกป้องเส้นทางระหว่างจวนชายแดนตะวันตกและเมืองอวี๋เจียงเอาไว้ ป้องมิให้ทัพศัตรูก่อความวุ่นวายในจงตูอย่างสุดชีวิต!”

“ขอรับ!”

ณ เทียนซาน

หิมะสุดท้ายปกคลุมเทือกเขาเทียนซาน ทำให้เทียนซานขาวโพลนไปด้วยหิมะ ดั่งถูกห่อหุ้มด้วยเงิน ดูราวกับว่าจะคงอยู่เช่นนี้ไปอีกพันปี

อากาศบนภูเขาหนาวเย็นถึงขีดสุด

กระดูกในร่างกายอันอ่อนแอของหวังฉวนเหวินไม่สามารถรองรับเขาได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงอาศัยเสื้อคลุมขนมิงค์หนานุ่มและกองไฟเพื่อประทังชีวิต

ผ่านมากว่าสิบวันแล้วนับตั้งแต่มีศัตรูอันแข็งแกร่งบุกมาที่เทียนซานและถูกยอดฝีมือของเทียนซานขับไล่ออกไป

และหวังฉวนเหวินรู้สึกว่าจุดจบของเขาใกล้มาถึงแล้ว เจ้าลัทธิท่านนั้นซึ่งมีรูปร่างไร้ที่ติและวรยุทธ์ล้ำลึกนั้นตื่นตกใจและรีบกลับมาด้วยตนเอง

ครั้งนี้ผลปรากฏว่า หากไม่ฆ่าศัตรูอันแข็งแกร่งที่บุกรุกเข้ามา ตัวเองก็ต้องถูกฆ่าเสียเอง

ทางออกอื่น...ไม่มี!

หวังฉวนเหวินถอนหายใจ ท้ายที่สุดก็มีแต่ต้องยอมรับความจริง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน