องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1468

หวังฉวนเหวินจ้องไปที่ร่างที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาทีละคน

นับดูแล้ว มีราวสิบกว่าคน

เมื่อคนสุดท้ายมาถึง คนที่ยืนอยู่รอบ ๆ รวมถึงโหลวสืออีต่างพากันคุกเข่าลง

คงไม่ต้องขยายความ คนคนนี้ก็คือหัวหน้าของผู้พิทักษ์มังกร!

หวังฉวนเหวินมองอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า ภายใต้แสงจันทร์แม้ว่าจะมองไม่ชัดมากนัก แต่หัวหน้าท่านนี้มีผมหงอกขาวราวหิมะโดยจัดทรงอย่างพิถีพิถัน

เขาสวมใส่ชุดผาวสีขาวแดง ดูสง่าน่าเกรงขามอย่างยิ่ง!

เขาเป็นคนชราท่านหนึ่ง แต่กลับมีจิตใจแข็งแรง กำลังวังชากระฉับกระเฉง!

หวังฉวนเหวินหรี่ตาลงขณะที่เขามองดู

“คนอื่น ๆ เล่า?”

หัวหน้าจ้องมองโหลวสืออี พร้อมถามด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก

เสียงของเขาดูเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ดูไปดูมาก็เหมือนขันทีที่กำลังปลอมตัวมา แต่ไม่ว่าเขาจะปลอมตัวอย่างไรก็ไม่สามารถปกปิดตัวตนได้ทั้งหมด

ขันทีก็ยังคงเป็นขันทีวันยันค่ำ!

“เรียนท่านหัวหน้า พวกเขายังคงต่อสู้พัลวันอยู่กับลัทธิเทียนซานขอรับ!” โหลวสืออีกล่าวด้วยความเคารพ

“เจ้านี่ไม่เลวเลย!”

เวลานี้เสียงอันเย็นยะเยือกดังขึ้นในท้องฟ้ายามค่ำคืน “พวกเขาตายหมดแล้ว!”

หุ่นสวยสง่าในชุดขาวที่ดูเหมือนเทพธิดาใต้แสงจันทร์ นั่งหย่อนใจเบา ๆ บนยอดไม้ฝั่งตรงข้าม

สูงส่งสง่างาม!

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

หวังฉวนเหวินเองก็ตื่นตกใจเช่นกัน!

เจียงเยว่ฉาน!

“น่าสนใจดีนี่!”

เมื่อหัวหน้าผู้พิทักษ์มังกรเห็นเจียงเยว่ฉาน แทนที่จะตื่นตระหนก แต่เขากลับยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“เคยได้ยินคำร่ำลือมาว่าเจ้าลัทธิเจียงมีวรยุทธ์เหนือผู้ใดในโลกหล้า วันนี้ได้พบกันแล้ว ช่างโดดเด่นเป็นสง่าสมคำร่ำลือจริง ๆ !”

เจียงเยว่ฉานมีตัวโค้งอ่อนราวกับนกนางแอ่นและมีบุคลิกที่เยี่ยมยอด!

ฉากตรงหน้าช่างน่าทึ่ง!

อย่างไรก็ตาม นางขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่หัวหน้าผู้พิทักษ์มังกร ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า

“ข้าเคยเจอเจ้าครั้นยังเด็ก”

หัวหน้าผู้พิทักษ์มังกรพูดพร้อมรอยยิ้มว่า

“แน่นอนว่าเจ้าต้องเคยเจอข้า เพราะมีช่วงหนึ่งที่ข้าได้สอนวรยุทธ์ให้กับเจ้า”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน