องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 161

“องค์หญิง ระวังเพคะ!”

ฉิงเอ๋อร์เข้าปกป้องหลี่เหวินจวินอยู่ข้างหน้าทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความเป็นศัตรู

หลี่เหวินจวินส่ายหน้า “ฉิงเอ๋อร์ ไม่ต้องกังวลไป”

นางมองหลี่จุ่นวิ่งไป แต่นางยืนอยู่กับที่ ยังไม่ทันตามไป

“เสี่ยวฮวนฮวนเป็นอะไรไป” หลี่จุ่นเข้าไปใกล้

เฉาวานวานมองหลี่จุ่น ไม่รู้ว่าควรมิควรพูด เหมือนว่าอาจารย์จะถูกพิษ แต่ยังมีชีพจรกับลมหายใจแผ่วเบาอยู่

“นางเป็นอย่างไรบ้าง”

หลี่จุ่นมองโหลวฮวนฮวนที่อยู่บนหลังของเฉาวานวาน พอเห็นว่านางหมดสติ ก็ทดสอบลมหายใจและจับชีพจรที่ลำคอดู พอรู้ว่านางยังมีลมหายใจแผ่วเบาและชีพจรอยู่ก็โล่งอก ขอบคุณสวรรค์ นางยังมีชีวิตอยู่

แต่ดูไม่ออกว่านางเป็นอย่างไรบ้าง

“ข้าพอรู้วิชาการแพทย์อยู่บ้าง ให้ข้าดูหน่อย” หลี่เหวินจวินเดินเข้ามาหา

“พี่หญิง ท่านรีบดูเถอะ!” หลี่จุ่นพูดด้วยความร้อนรน

เฉาวานวานระแวงเล็กน้อย แต่หลี่จุ่นอนุญาตแล้ว จะปฏิเสธความปรารถนาดีของหลี่เหวินจวินก็ไม่ได้

หลี่เหวินจวินเดินไปจับชีพจร ตรวจสอบ ครู่หนึ่งแล้วจึงขมวดคิ้วกล่าว

“นางถูกพิษ!”

“ถูกพิษหรือ!”

หลี่จุ่นตกตะลึง “ทำไมถึงถูกพิษได้เล่า”

หลี่เหวินจวินค้นหาทั่วตัว ในที่สุดก็พบบาดแผลเล็ก ๆ ตรงเอวข้างซ้ายของโหลวฮวนฮวน เหมือนถูกอะไรทิ่ม

นางเอ่ยเสียงหนัก “น่าจะถูกแมลงพิษบางอย่างกัด ต้องรีบถอนพิษให้เร็วที่สุด มิเช่นนั้นต้องตายแน่!”

“อะไรนะ!”

หลี่จุ่นพลันเปลี่ยนสีหน้า แล้วพูดเร่งเร้า “ไป ๆ ๆ ไปเร็ว!”

เทียบกับชีวิตของโหลวฮวนฮวน แผนที่อะไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น!

แต่...นี่มันถึงชีวิตเลยนะ!

ยุคนี้ไม่เหมือนกันยุคปัจจุบัน ถูกแมลงพิษกัดโดยรวมแล้วก็คือซี้ม่องเท่งไปเลย!

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นพิษที่อยู่ใต้ดินลึก พิษของมันต้องร้ายกว่าอยู่แล้ว!

“ทุกคนระวังนะ ที่นี่น่ากลัวว่าจะมีแมลงพิษอันตรายอะไรอยู่ อย่าให้ถูกกัดนะ!” หลี่เหวินจวินเอ่ยเตือนเสียงหนัก มองรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

“ไป!”

หลี่จุ่นเร่ง พวกเขาจึงถอยออกจากที่แห่งนั้นทันที

เมื่อออกมาถึงข้างนอก ออกจากอุทยานหลวง หลี่เหวินจวินก็สั่งกับฉิงเอ๋อร์ทันที

“ฉิงเอ๋อร์ เจ้ารีบกลับวัง ไปเชิญหมอหลวงหวังจากสำนักหมอหลวงมาที่จวนจิ่งอ๋อง!”

“เพคะ องค์หญิง!”

ฉิงเอ๋อร์มองเฉาวานวานศิษย์อาจารย์ที่ใช้ผ้าสีดำปิดหน้า ขณะกำลังจะจากไป

ทว่า...

เป็นไปได้อย่างไร

“นางเข้าออกจวนน้องหกเป็นประจำ ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีประสงค์ร้ายกับน้องหก ตอนนี้ก็กลายเป็นศพไปแล้ว!”

หลี่เหวินจวินน้ำเสียงเย็นเฉียบ ความเย็นชาน่ากลัวแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า ประดุจจักรพรรดิหญิงองค์หนึ่ง!

ท่าทางน่ากลัว!

เฉาวานวานนัยน์ตาหดเล็ก ชั่วขณะรู้สึกเพียงความเย็นชาไร้สิ้นสุด!

นี่ก็คือองค์หญิงใหญ่ในรัชกาลปัจจุบันหรือ

ทรงอำนาจน่ากลัวเช่นนี้เชียวหรือ...

เพียงแต่จังหวะนั้น เฉาวานวานได้รู้จักกับหลี่เหวินจวินใหม่

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เฉาวานวานรู้เรื่องหลี่เหวินจวินมาจากการฟังเท่านั้น รู้เพียงว่านางงามล้ำ และยังฉลาดมากอีกด้วย ถูกเรียกว่าเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในแผ่นดิน!

แต่บัดนี้เพิ่งได้สัมผัสเองกับตัว นางผู้นี้น่ากลัวเพียงไร!

นางไม่สงสัยในคำพูดที่นางพูดเลยสักนิด ถ้านางอยากฆ่าอาจารย์ อาจารย์คงตายไปแล้วแน่ แค่นางกำนัลที่อยู่ข้างตัวหลี่เหวินจวินก็เป็นยอดฝีมือน่ากลัวแล้ว วรยุทธ์สูงกว่านางอีก!

ในฐานะที่เป็นองค์หญิงแห่งราชวงศ์ เป็นไปไม่ได้ที่ข้างกายจะมียอดฝีมือแบบนี้แค่คนเดียว!

“ข้าว่าเจ้าเป็นคนฉลาด น่าจะรู้ว่าข้าหมายความว่าอะไรนะ”

หลี่เหวินจวินมองเฉาวานวานอย่างเย็นชาทีหนึ่ง เชิดหน้าขาวสะอาด นัยน์ตามองท้องฟ้า เอ่ย

“ข้าขอเตือนพวกเจ้า ถ้ากล้าคิดร้ายกับน้องหกข้า หรือกล้าทำร้ายเขาแม้ปลายก้อย ไม่ว่าพวกเจ้าจะเป็นคนจากกลุ่มอิทธิพลไหน ข้าจะ...กวาดล้างพวกเจ้าด้วยตัวข้าเอง!”

น้ำเสียงแฝงจิตสังหารไร้สิ้นสุด!