องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 267

ถึงจะประเมินหลี่เหวินจวินต่ำไป แต่กั๋วจิ้วไม่ใช่คนโง่ จะไม่บอกว่าเกี่ยวข้องกับตัวเองตรง ๆ แต่ชะงักไปพักหนึ่งแล้วจึงถามว่าความตกใจแทน

“เหวินจวิน เกิดอะไรขึ้นหรือ”

เขางงจริง

และตกใจจริง แต่เจ็ดส่วนคือการแสดง สามส่วนจึงเป็นความจริง

ชั่วขณะ กั๋วจิ้วจ้าวเสี่ยนรู้ว่าพ่อลูกตระกูลโจวลงมือเล่นงานแน่แล้ว เจ้าตัวโง่งมสองตัวนี่ แม้แต่หลี่เหวินจวินก็ยังกล้าต่อกร!

ในใจจ้าวเสี่ยนบังเกิดความเดือดดาลขึ้นมาฉับพลัน พร้อมกันนั้นรู้สึกรับมือยากนิดหน่อยด้วย

นี่เขาต้องคอยตามเช็ดก้นให้อีกแล้วหรือ

บัดซบสิ้นดี!

หลี่เหวินจวินมองจ้าวเสี่ยนด้วยหน้านิ่งทีหนึ่ง แสร้งน้ำเสียงโศกเศร้าน้อยใจ บอกเล่าเรื่องที่หอสุราถูกคนเดนตายในยุทธภพโจมตี

จ้าวเสี่ยนทำหน้าตกตะลึงทันที “ใครกันช่างกล้านัก อยากตายแล้วใช่ไหม!”

หลี่เหวินจวินมองจ้าวเสี่ยนอีกแวบหนึ่ง ยกยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ

ถึงจะมองออกว่าความตกใจของกั๋วจิ้วคือการเสแสร้งบางส่วน คาดว่าเขาคงไม่รู้เรื่องเหมือนกัน แต่เดาออกว่าเป็นฝีมือใคร

กั๋วจิ้วถามทันที “เหวินจวิน ตรวจสอบชัดเจนแล้วหรือว่าเป็นไอ้สารเลวคนไหนทำ! ไม่รู้จักที่ตาย กล้าลงมือกับราชนิกุล!”

หลี่เหวินจวินไม่บอกว่าตรวจสอบชัดแล้ว แต่ก็ไม่ได้บอกว่าตรวจสอบไม่ได้ เพียงพูดเรียบว่า

“วันนี้ที่ข้ามา เพราะอยากขอคำชี้แนะกับท่านปู่ เจอเรื่องอย่างนี้ควรจัดการอย่างไรดี ท่านปู่คุมบังเหียนอยู่เบื้องหลังตระกูลโจว คาดว่าสมัยก่อนต้องเจอเรื่องแบบนี้ไม่น้อยกระมัง”

จ้าวเสี่ยนหัวใจรัดแน่นฉับพลัน

ตระกูลโจวหรือ

เมื่อก่อนเจอมาไม่น้อยหรือ

‘ตระกูลโจว’ คำเดียวเพียงพอบอกว่าหลี่เหวินจวินตรวจสอบได้แล้วว่าเป็นฝีมือของพ่อลูกตระกูลโจวทำ!

มิเช่นนั้นหลี่เหวินจวินต้องบอกว่าเขากุมบังเหียน ‘สลักดอกไม้’ ไม่ใช่ ‘ตระกูลโจว’!

แต่ความสงบของกั๋วจิ้วเหนือคน พยักหน้าน้อย ๆ พูดว่า

“นั่นสิ จะทำการค้าใหญ่ ยากจะรับรองว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ เหวินจวินเอ๋ย ชินก็ดีเอง”

หลี่เหวินจวินพยักหน้าแล้วพูดต่อ “ข้าย่อมเข้าใจหลักการนี้ แต่เรื่องนี้มิใช่เรื่องเล็ก พัวพันถึงคนเดนตายของยุทธภพ และเกี่ยวพันถึงชีวิตคน คนของข้าจะตายเปล่าไม่ได้”

ด้วยคุณภาพเช่นนี้ของหลงไถ ขายทั่วแผ่นดิน ต่อให้หลี่เหวินจวินแบ่งกำไรให้สองสามส่วน ก็ต้องเป็นเงินก้อนโตแน่นอน เทียบกับสลักดอกไม้ที่ถูกหลงไถข่มยังได้มากกว่า!

เมื่อคิดเช่นนี้ จ้าวเสี่ยนก็อดถามขึ้นไม่ได้ “เหวินจวิน ที่เจ้าพูดคือความจริงหรือ ที่แท้เจ้าอยากให้ข้าช่วยขายจริงหรือ เช่นนั้น เช่นนั้นเจ้าคิดจะแบ่งกำไรกี่ส่วน”

หลี่เหวินจวินหัวเราะน้อย ๆ ตอบ “ท่านปู่ ตอนนี้พูดเรื่องนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์ มิเช่นนั้นข้ายังอยากแบ่งกำไรให้ท่านสักสี่ส่วน ตอนนี้น่าเสียดายจริง ๆ...”

สี่ส่วน!

จ้าวเสี่ยนดวงตาแก่ชราเบิกโพลง!

พ่อลูกตระกูลโจวสมควรตาย ทำข้าเสียจริง ๆ!

นาทีนี้ จ้าวเสี่ยนอยากฆ่าสองพ่อลูกนี้นัก!

“แต่ วันนี้ข้ามาขอความช่วยเหลือจากท่านปู่ ถ้าท่านปู่ช่วยข้าได้ ความร่วมมือกับท่านปู่ย่อมดำเนินต่อ แต่ถ้าท่านปู่ช่วยข้าไม่ได้ เช่นนั้นก็ได้แค่ล้มเลิกเพียงเท่านี้ แต่...”

หลี่เหวินจวินเอ่ยปากราบเรียบ น้ำเสียงหยุดเป็นพัก ๆ พูดกลั้วหัวเราะเล็กน้อย “สังหารคนของข้า คิดจะทำสุราข้าให้เสีย บัญชีนี้จะปล่อยไปได้ง่าย ๆ อย่างไร คนบงการเบื้องหลังชาวยุทธภพพวกนั้นคิดจะหนีหรือ แค้นนี้ข้ากลืนไม่ลงหรอก ท่านปู่ก็ช่วยข้าพูดไม่ได้ เช่นนั้นก็ได้แต่ทูลเสด็จพ่อ ให้เสด็จพ่อทรงสั่งศาลต้าหลี่กับกรมอาญาตรวจสอบเรื่องนี้ให้กระจ่าง คาดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ว่าจะสะอาดอย่างไรก็ต้องจับผิดได้บ้าง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าถ้าไม่ได้สะอาดอย่างนั้น... ท่านปู่ ท่านว่าข้าทำเช่นนี้ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมกระมัง”

ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมกับผีสิ!

จ้าวเสี่ยนฟังแล้วเหงื่อกาฬผุดทั่วตัว