องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 269

โจวถงพยักหน้า

เมื่อก่อนจ้าวเสี่ยนก็เคยสงสัยเหมือนกัน แต่ไม่มีหลักฐาน ดังนั้นจึงทำอะไรพวกเขาไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจ้าวเสี่ยนก็ได้ผลประโยชน์ กอบโกยไปไม่น้อยเหมือนกัน

ดังนั้นถ้าจ้าวเสี่ยนทำให้พวกเขาสองพ่อลูกลำบากใจ เช่นนั้นก็คือตัดเส้นทางรวยของตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย กระทั่งอาจทำลายอนาคตของตัวเองด้วย ถึงขาข้างหนึ่งของคนพวกนั้นจะอยู่ในโลงศพมาตลอด ไม่มีอนาคตอะไรให้กล่าวถึง แต่ตระกูลจ้าวยังมีอนาคตอีกยาวไกล

สองพ่อลูกจับจุดอ่อนของจ้าวเสี่ยนได้ จึงไม่มีความกังวลสักเท่าไร ไปตามการนัดหมายอย่างสบาย ๆ

ครั้นถึงจวนกั๋วจิ้ว สองพ่อลูกก็ถูกนำไปยังห้องโถงหลักและสั่งให้คนอื่น ๆ ออกไปหมด

จ้าวเสี่ยนผู้อายุอานามเกินเจ็ดสิบมองสองพ่อลูก ยิ้มเอ่ยขึ้นว่า “พี่โจว ข้าได้ยินว่าเมื่อคืนหลงไถเกิดเรื่องหรือ”

“อะไรนะ มีเรื่องเช่นนี้หรือ” โจวถงทำหน้าตกใจ

โจวจงก็เหมือนกัน ยังรีบพูดอีกว่า “กั๋วจิ้ว ความหมายคือโอกาสของสลักดอกไม้เรามาถึงแล้วหรือ สวรรค์มีตาแท้ ๆ! ไม่รู้สิน่าว่าใครทำ ช่างเป็นวีรบุรุษจริง ๆ!”

โจวถงเสริมทันที “เกิดเรื่องก็ดีสิ จะได้เป็นภัยต่อสลักดอกไม้เราไม่ได้!”

พอเห็นสองพ่อลูกแสดงละครอย่างอดรนทนไม่ไหว กั๋วจิ้วจ้าวเสี่ยนก็หัวเราะเยาะฉับพลัน พอสองพ่อลูกนี้รู้ว่าเกิดเรื่อง คำพูดที่เอ่ยมีช่องโหว่มากมาย ไม่ปกปิดสักนิด ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย

กั๋วจิ้วจ้าวเสี่ยนส่ายหน้าและถอนหายใจพูด

“เอาล่ะ อย่าเสแสร้งอีกเลย เดิมยังอยากพูดดี ๆ กับพวกเจ้า แต่ในเมื่อพวกเจ้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา คิดว่าข้าเป็นคนโง่ เช่นนั้นก็ช่างเถอะ ข้าจะพูดตรง ๆ เลยแล้วกัน”

“น้องจ้าว เจ้าหมายความว่าอย่างไร” โจวถงน้ำเสียงเปลี่ยนทันที แต่ยังหน้านิ่ง

โจวจงขมวดคิ้วเล็กน้อย กลับพูดเรียบว่า

“กั๋วจิ้ว นี่ท่านพูดมีความนัยโดยนัยนะขอรับ”

น้ำเสียงเหน็บแนวนิด ๆ

จ้าวเสี่ยนมองสองพ่อลูกทีหนึ่ง สีหน้าเย็นชา เอ่ยเสียงหนัก

“ดูท่าพวกเจ้าคงเห็นข้าจ้าวเสี่ยนเป็นคนโง่จริง ๆ! ดีมาก!”

“มิกล้า!”

“กั๋วจิ้วกล่าวหนักไปแล้ว!”

สองพ่อลูกพลันพูด

แต่พวกเขายังนิ่งเฉยเหมือนเดิม

เมื่อก่อนจ้าวเสี่ยนก็เคยมีท่าทีอย่างนี้มาก่อน แต่ตอนหลังก็จบเรื่องไป ตาแก่นี่วางมาดไปอย่างนั้นเอง ทำท่าน่าเกรงขามไปอย่างนั้น!

ก็ให้เขาวางมาดไปเถอะ วางมาดสบายใจแล้ว อารมณ์ดีแล้ว เรื่องนี้ก็ผ่านไป สองพ่อลูกเข้าใจนิสัยของตาแก่คนนี้ดี รับมือได้สบาย ๆ

สองพ่อลูกหน้าซีดเผือดเดี๋ยวนั้น!

จ้าวเสี่ยนพูดตรงมาก และเป็นความจริงมาก!

อิทธิพลที่แท้จริงอยู่ตรงหน้า หลักฐานอะไรคือเรื่องตลกทั้งเพ!

สำหรับคำพูดของหลี่เหวินจวิน แค่สงสัยก็พอแล้ว!

แค่ความสงสัยเดียวก็ลงมือได้แล้ว!

นี่ก็คือความหมายของจ้าวเสี่ยน!

และเป็นความต้องการของหลี่เหวินจวิน!

จ้าวเสี่ยนเห็นสองพ่อลูกหน้าซีดฉับพลัน โศกศัลย์ปานบุพการีเสีย เอ่ยเสียงหนัก

“ข้าเตือนพวกเจ้าแต่แรกแล้ว อย่าทำเรื่องที่เกินไป พวกเจ้าไม่ใส่ใจกับคำพูดของข้าเลย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ทำดีที่สุดแล้ว!”

“สองทางเลือก หนึ่งคือพวกเจ้าสองพ่อลูกยอมรับเรื่องทั้งหมดเอง ลงโทษตามกฎหมายราชวงศ์อู่ ที่ควรประหารก็ประหาร ที่ควรติดคุกก็ติดคุก เห็นแก่ที่พวกเจ้ายอมสารภาพ ข้าก็พอมีหน้าตาที่กรมอาญาอยู่บ้าง รับรองว่าตระกูลโจวจะปลอดภัย สองคือให้ศาลต้าหลี่กับกรมอาญาตรวจสอบเรื่องนี้เอง ข้ากับตระกูลโจวตายด้วยกัน! เจ้าเลือกแบบไหน”

“กั๋วจิ้ว พวกเราไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ท่านจะปรักปรำพวกเราไม่ได้นะ!” โจวจงโพล่งปากเสียงดังทันที ใบหน้าไม่ยอมแพ้!