องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 399

อำนาจขององค์ชายสี่กว้างไกลเกินไปแล้ว

คนที่เขาส่งมาสามารถแฝงตัวเข้ามาที่นี่ได้ แล้วยังปลอมเป็นทหารรักษาการณ์อีก คงมีคนในเมืองเฟิงหั่วนี้คอยช่วยเหลืออยู่เป็นแน่ ไม่เช่นนั้น หากนักฆ่าเหล่านี้ต้องการเข้ามาที่นี่ก็คงทำได้แค่ฝันลมๆ แล้งๆ

และคนที่คอยให้ความช่วยเหลือนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ไม่เช่นนั้นคงไม่มีทางทำได้

“ท่านอ๋อง พวกท่านเป็นอย่างไรบ้างเจ้าค่ะ”

อาหยวนตามมาได้ทันอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นพวกหลี่จุ่นไม่เป็นไรก็โล่งใจในทันที

หลี่จุ่นส่ายหน้า แล้วถามหลินชิงเสียงเบาว่า “ท่านกุนซือ เห็นทีบริวารของท่านจะก่อกบฏเสียแล้ว พวกเราควรไปไหนดี”

หลี่จุ่นไม่ยอมบอกว่านักฆ่าเหล่านี้มาเพื่อฆ่าตนแน่นอน แต่พูดตามความคิดของหลินชิงว่าเป็นการก่อกบฏของบริวาร

พูดให้ปัญหาดูร้ายแรงมากหน่อย เช่นนั้นแล้ว หลินชิงจะต้องโกรธมากแน่และให้ความสำคัญกับการรักษาความสงบเรียบร้อยของเมืองเฟิงหั่วแห่งนี้มากขึ้นในอนาคต

“ฮึ บังอาจก่อกบฏ”

หลินชิงกำลังโกรธอยู่ เมื่อเห็นทหารรักษาการณ์ของตน จู่ๆ ก็หันไปทำร้ายเขาอย่างคาดไม่ถึง คิดว่าบริวารของตนก่อกบฏจริงๆ และเขาก็เกือบจะสางเมาเต็มที่แล้วจึงรีบพูดว่า

“ท่านอ๋องวางใจเถิด ในเมืองเวลานี้ยังสงบสุขอยู่ น่าจะเป็นแค่คนส่วนน้อยที่ก่อกบฏ หากเป็นการก่อกบฏขนาดใหญ่ เกรงว่าเมืองนี้คงจะวุ่นวายไปแล้ว”

“รอให้หลินชิงวางแผนอย่างรอบคอบเสียก่อน เมื่อไปถึงประตูเมืองก็จะมีคนสนิทของหลินชิงคอยอยู่ ข้าน้อยเพียงแค่โบกมือ พวกกบฏเหล่านี้ก็ไม่สามารถก่อความวุ่นวายอันใดได้อีก”

หลี่จุ่นรีบพูดว่า “เช่นนั้น ท่านกุนซือ เรารีบไปยังประตูเมืองให้เร็วที่สุดเถิด”

เมื่อถึงประตูเมืองก็เกือบจะปลอดภัยจริงๆ แล้ว

อย่างไรเสีย ห่างจากตรงนั้นไม่ไกลก็เป็นที่ตั้งของค่ายทหาร แม้พวกนักฆ่าจะกล้าหาญเพียงใด แต่ในพื้นที่เรียบราบเช่นนี้มีแต่จะเสียเปรียบ แล้วยังจะกล้าปะทะกับกองทัพใหญ่จริงหรือ

จะพอให้กองทัพใหญ่ฟันสักกี่ครั้ง

เขาคาดเดาว่านักฆ่ากลุ่มนี้จะต้องถอยกลับเร็วๆ นี้เพราะทำงานพลาด แต่การลอบฆ่าอาจจะยังไม่จบ ต้องมียอดฝีมือถูกส่งมา เว้นแต่จะมียอดฝีมือออกมาฆ่าตนและไม่อาจถอยกลับได้ การลอบฆ่าในครั้งนี้ก็อาจจะสิ้นสุดลง

“ดี ไปกันเถอะขอรับ”

หลินชิงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทันที จากนั้นพาพวกหลี่จุ่นรีบมุ่งหน้าไปยังทิศทางของประตูเมืองอย่างรวดเร็ว

“หยุด มีคนอยู่ข้างหน้าเจ้าค่ะ”

ผ่านไปชั่วพริบตา อาหยวนก็ดึงทั้งสองคนหลบเข้าข้างทางทันที

พวกเขามองเห็นทหารรักษาการณ์ที่ลาดตระเวนอยู่ข้างหน้ากำลังวิ่งวุ่นอย่างเร่งรีบ ดูเหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่าง

หลี่จุ่นรีบพูดเสียงเบาทันทีว่า

“โอ้โห ท่านกุนซือ การก่อกบฏครั้งนี้ดูท่าจะร้ายแรงไม่น้อยเลยนะ กลุ่มเมื่อครู่ถือเป็นกบฏ ตอนนี้กลุ่มนี้ก็ดูเหมือนเป็นกบฏเช่นกัน”

อาหยวนมองหลี่จุ่นด้วยสีหน้าประหลาดใจในความมืดและตะลึงงันเล็กน้อย

ไอ้หมอนี่กำลังใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือหรือ

อาหยวนมีสีหน้าเคร่งเครียดทันที พวกที่มาคราวนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือและเก่งวิชาตัวเบามาก นางเกรงว่าจะต้านไว้ไม่ไหว

“ท่านอ๋อง พวกท่านรีบหนีไปก่อน ข้าจะต้านพวกมันไว้เองเจ้าค่ะ” อาหยวนพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มหนัก จากนั้นพุ่งเข้าไปต่อสู้กับนักฆ่าที่อยู่ตรงหน้าทันที

หลี่จุ่นรีบพูดด้วยใบหน้าซีดเผือดทันทีว่า “ท่านกุนซือ พวกเรารีบไปกันเถอะ”

ถึงเขาไม่พูด หลินชิงก็วิ่งนำหน้าไปก่อนแล้ว

ทว่า

ทันใดนั้นก็มีเงาหนึ่งพุ่งออกมาจากหลังคาและหมุนตัวลงมาราวกับขนนก แล้วตกลงสู่พื้นถนนข้างหน้า จากนั้นขวางทางเขาสองคนด้วยดาบยาว

“ท่านจิ่งอ๋อง ใต้เท้าข้าฝากมาบอกท่านว่าเรื่องที่ท่านขอให้เขาทำ เขาได้จัดการเรียบร้อยแล้ว หากท่านมีคำสั่งเสียอันใด ก็บอกกับข้าน้อยได้ ข้าน้อยจะทำให้ท่านอย่างแน่นอน”

อีกฝ่ายพูดช้าๆ พลางมองเขาสองคน

หลินชิงตกตะลึง

แท้จริงแล้วมีนักฆ่าต้องการฆ่าหลี่จุ่น...

หลี่จุ่นรีบพูดกับหลินชิงทันทีว่า “ท่านกุนซือ บริวารของท่านไม่เพียงแค่ก่อกบฏ แต่ยังเรียกโจรมาด้วย”

หลินชิง “...”