องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 418

หลี่จุ่นยื่นมือออกไปฉับพลัน!

รวดเร็วเด็ดขาด!

กระทั่งแค่การโพล่งเสียงออกไปก็ทำให้ทุกคนตกใจแบบไม่ทันตั้งตัวได้แล้ว!

“ฮึบ!”

พอหลี่จุ่นออกแรงมือทั้งสอง การเคลื่อนไหวจบในกระบวนรวดเดียวปานเมฆาคล้อยธารน้ำไหล ไก่โต้งสองตัวไม่มีโอกาสได้ดิ้นรนสักนิด ถูกหักคอในเสี้ยววินาที!

พลังชีวิตของไก่แข็งแกร่งมาก โดยธรรมชาติจะยังไม่ตาย กระพือปีกพึ่บพั่บและถูกหลี่จุ่นเหวี่ยงลงกับพื้น

“แม่ทัพจาง ขอยืมดาบใช้หน่อยเถอะ!”

หลี่จุ่นมองจางฟ่าง คว้าดาบคู่กายตรงเอวของจางฟ่างทันที

อีกฝ่ายจะห้ามตามสัญชาตญาณ

แต่

ชิ้งเดียว หลี่จุ่นจับด้ามกระบี่แล้วชักออกมาอย่างว่องไว

ถัดมาก็ตวัด

ฉับ!

หัวไก่ทั้งสองปลิวออกไปแล้ว

เลือดสดสาดกระเซ็น

ไก่โต้งสองตัววายชีวันในพริบตาเดียว!

ซี้ด

ทุกคนเห็นแล้วพาลปากอ้าตาค้าง จ้องภาพนี้เขม็ง ใจลอยออกไปเล็กน้อย

บางคนยังถึงกับมองไม่ค่อยชัด หลี่จุ่นก็เชือดไก่โต้งสองตัวฉับไปแล้ว

การเคลื่อนไหวเด็ดขาดมาก...เด็ดขาดจนผิดปกติ!

หลินชิงอึ้ง

หลิวเซิ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความมึนงง

จางฟ่างกลับดูดาบในมือของหลี่จุ่น ใบหน้าเหม่อลอย ครู่หนึ่งแล้วไม่ส่งเสียงสักแอะ

ฉู่อานซานทหารเล็ก ๆ ที่จับไก่มาทำหน้าเหมือนท้องผูก

อ๋องท่านนี้จะเชือดง่ายไปหน่อยแล้วกระมัง...

อาหยวนก็ตกตะลึงนิด ๆ เหมือนกัน

นางรู้ว่าหลี่จุ่นเคลื่อนไหวว่องไวมาก ไม่ใช่พวกมือไม่มีแรงจับไก่อย่างนั้น แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะเชือดไก่ได้ว่องไวปานนี้

“นี่ นี่ เชือดไก่แล้วจริง ๆ...”

“ไวมาก คล่องสุด ๆ ไปเลย!”

“เขา เขาเชือดไก่แล้วจริง ๆ...ดูไม่ลำบากสักนิด...”

“ไม่ใช่แค่ไม่ลำบากนะ รู้สึกเหมือน...จะเก่งอยู่หน่อย ๆ ด้วยแฮะ”

“...อ๋องท่านนี้ดูไม่อ่อนแอเหมือนอย่างที่พวกเราคิดกันนี่ ดูวิธีการฆ่าไก่นี่สิ การเคลื่อนไหว วิธีการ รวดเร็วเด็ดขาดสุด ๆ...”

“ใช่ เมื่อกี้ข้าเห็นแม่ทัพจางคิดจะเข้าไปห้ามแย่งดาบกลับมา แต่ก็ห้ามไม่ได้...”

“เยี่ยมยอดอยู่หน่อย ๆ นะ!”

“อ๋องท่านนี้ชักจะน่าสนใจแล้วสิ...”

สถานการณ์ที่ชะงักเล็กน้อยค่อย ๆ ถูกทำลายด้วยเสียงกระซิบของเหล่าทหาร ทุกคนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมา

แม้แต่ท่านกุนซือก็สู้ไม่ได้?

หลินชิงหนังตากระตุกเดี๋ยวนั้น รู้สึกถึงลางร้ายอย่างหนึ่ง

แต่เขาก็คิดเหมือนกันว่าหลี่จุ่นอ่อนแอ ไม่น่าใช่คู่ต่อสู้ของเขา

“ท่านกุนซือ!”

พอหลี่จุ่นได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าทันที จากนั้นก็มองหลินชิง กำหมัดพูดขึ้นตรง ๆ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ รบกวนท่านกุนซือประลองกับข้าสักสองกระบวนด้วยเถิด!”

“เออ...” หลินชิงเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน!

หลิวเซิ่งส่งสายตาถึงหลินชิงอย่าบ้าคลั่ง ให้เขาอัดหลี่จุ่น

จางฟ่างขยับสายตา แลดาบของตัวเอง ขมวดคิ้วนิด ๆ

พอได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น บรรดาทหารก็ตื่นตะลึง กลายเป็นแปลกประหลาดขึ้นมา

อ๋องท่านนี้ไม่ทิ้งไพ่ไม่เหมือนคนปกติเลยแฮะ...

บอกว่าสู้กุนซือไม่ได้ก็จะสู้กับกุนซือพิสูจน์ตัวเองจริง ๆ อ๋องท่านนี้มีนิสัยเฉพาะโดยแท้

ทันใดนั้นทุกคนก็เริ่มตั้งตารอกันขึ้นมา

อ๋องท่านนี้จะสู้ท่านกุนซือได้จริงหรือ

หลี่จุ่นทำหน้าจริงจัง เดินไปทางหลินชิง ก่อนจะกำหมัดพูดว่า

“ท่านกุนซือ ล่วงเกินแล้ว!”

หลิวเซิ่งแค่นเสียงหัวเราะเล็กน้อยและพูดว่า

“ท่านกุนซือ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านก็ประลองกับท่านอ๋องสักสองกระบวนเถิด ไม่อย่างนั้นก็คือดูถูกท่านอ๋องนะ!”