องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 419

หลินชิงจะแบกรับคำว่า ‘ดูถูกท่านอ๋อง’ ได้อย่างไร

เวลานี้ หลินชิงเริ่มมีใจนึกอยากลองนิดหน่อยแล้ว ในเมื่อหลี่จุ่นไม่รู้จะดูสถานการณ์ งั้นเขาก็ไม่รังเกียจที่จะให้หลี่จุ่นรู้ว่ากำปั้นไร้ตา!

“ได้ ในเมื่อท่านอ๋องขอร้องเช่นนี้ ข้าน้อยก็ได้แต่ล่วงเกินแล้ว!”

หลินชิงเดินออกมาแล้วกำหมัดทันที เอ่ย “ท่านอ๋องโปรดไว้ไมตรีด้วย!”

“ไม่ ท่านกุนซือโปรดไว้ไมตรีด้วย!” หลี่จุ่นท่าทีจริงใจ

ความจริงหลี่จุ่นก็ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกัน เขากลัวว่าความจริงหลินชิงจะมีวรยุทธ์อยู่กับตัวแล้วซ้อมเขาจนน่วม ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ขายหน้าจริง ๆ แล้ว

แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น เขาให้อาหยวนตรวจสอบหลายรอบแล้ว หลินชิงผู้นี้น่าจะไม่เป็นวรยุทธ์จริง ๆ แล้วยังถึงขั้นว่ากังฟูหมัดมวยก็ไม่เป็นสักนิดด้วย

แต่มันก็ยากจะรับประกันนี่ ต้องรู้นะ ตาแก่จี้จงชิงนี่ดูจะไม่เป็นยุทธ์ แต่เขากลับคมในฝักประมาณหนึ่ง

ถึงวรยุทธ์ตาแก่นั่นจะไม่สูงส่ง แต่มากน้อยยังเป็นอยู่บ้างและเก่งกว่าเขาเสียด้วย

ถ้าหลินชิงเก็บซ่อนวิชายุทธ์มิดชิดเหมือนตาแก่นั่น งั้นเขาก็เจอตอเข้าให้แล้ว ด้วยเหตุนี้ มากน้อยยังกริ่งเกรงอยู่บ้าง

“ท่านอ๋อง เชิญ!”

หลินชิงแสดงออกว่าถ่อมตน แต่ในใจกลับมีดอกไม้ผลิบาน

เดี๋ยวเขาจะทำเป็นควบคุมกำลังไม่ได้ ประเคนหมัดให้หลี่จุ่นสักสองหมัด ใครใช้ให้เขาไม่รู้จักดีชั่วเล่า สมควรโดนต่อยแล้ว

“เชิญ!” หลี่จุ่นพยักหน้า

ทั้งสองเริ่มตั้งท่าภายใต้การจดจ้องของทุกคนทันที เตรียมตัวแลกหมัดกัน

เหล่าทหารหัวใจรัดแน่น รวมสมาธิเป็นหนึ่ง

สองคนนี้ไม่เป็นวรยุทธ์เหมือนกัน เช่นนั้นก็ได้แต่ใช้กำลังต่อสู้กันแล้ว

แต่ถ้าอาศัยกำลัง สรีระจะเป็นข้อได้เปรียบมาก

สรีระของกุนซือสูงใหญ่กำยำกว่าอ๋องท่านนี้นัก ดังนั้นจึงมีโอกาสชนะมากกว่า

ในลานฝึกนี้ดูจะค่อนข้างแน่ชัดแล้ว

กุนซือต้องชนะแน่!

“รูปร่างของท่านกุนซือสูงใหญ่กว่ามาก แต่ร่างกายของท่านอ๋องดูบอบบางหน่อย ๆ น่าจะรับหมัดของท่านกุนซือได้ไม่ถึงสองหมัด!”

“สองหมัดหรือ ทำไมรู้สึกว่าหมัดเดียวเล่า”

“นั่นสิ ข้าก็คิดเหมือนกันว่าหมัดเดียวท่านกุนซือก็คว่ำท่านอ๋องได้แล้ว”

“แค่ดูก็เห็นอยู่ชัด ๆ เจ้าดูสิ ท่านอ๋องร่างกายอ่อนแอ ผอมบางออกอย่างนั้น จะเป็นคู่ต่อสู้ของท่านกุนซือได้ยังไง!”

“หึ จะพนันกันสักตาไหมเล่า”

“พนันอะไร”

“พนันหมั่นโถวสองลูก ข้าพนันว่าท่านกุนซือล้มท่านอ๋องได้ในหนึ่งหมัด”

“งั้นข้าจะพนันว่าอย่างน้อยสองหมัด!”

“ได้!”

“ข้าก็จะพนันด้วย!”

“ข้าจะใช้หมั่นโถวห้าลูกเลย พนันว่าหนึ่งหมัด!”

“ข้าก็หนึ่งหมัด!”

หลี่จุ่นกับหลินชิงเพิ่งจะเผชิญหน้ากัน ทุกคนก็เริ่มพูดขึ้นมาแล้ว แล้วยังแอบเดิมพันกันด้วย

แต่...หลี่จุ่นไม่สนใจหรอก

หวืด!

สองเท้าหลี่จุ่นกระโดดสับเปลี่ยนไปมาไม่หยุด พร้อมใช้ข้อศอกป้องกันหน้า หลินชิงต่อยไม่ถูกจุดสำคัญของเขาเลย กลับเป็นเขาที่ถูกท่าหมัดมวยพิสดารไม่หยุด!

สองกำปั้นสลับผลัดเปลี่ยนกันมา!

“ท่าน ท่านอ๋อง ท่าน ท่านไม่เป็นวรยุทธ์มิใช่หรือ...”

หลินชิงถูกหลี่จุ่นใช้หมัดอันว่องไวชกอีกสองสามที ในที่สุดก็รับไม่ไหว ร้องโอดโอยออกมาโดยตรง

ทั้งเนื้อทั้งตัวฟกช้ำดำเขียวประมาณหนึ่ง

สายตาทุกคนจ้องหลี่จุ่นค้าง

นั่นสิ!

อ๋องท่านนี้ไม่เป็นวรยุทธ์มิใช่หรือ

แล้วทำไมอัดท่านกุนซืออย่างกับเล่นล่ะ

นี่มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย...

ทุกคนตะลึงงัน!

หลี่จุ่นเก็บมือช้า ๆ ก่อนจะพูดว่า “ออมมือให้แล้ว ท่านกุนซือ!”

เขาหลี่จุ่นไม่เป็นวรยุทธ์ แต่เขาเป็นกังฟู!

มวยสากลก็เป็นนะ!

ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนทะลุมิติมาไม่เคยเรียนหมัดหย่งชุน ตอนนี้อาจจะใช้หมัดหย่งชุนกับเจี๋ยฉวนเต้าของบรูซ ลีไปแล้ว!

ฉะนั้น ในสถานการณ์ที่ไม่เป็นวรยุทธ์เหมือนกัน ยังจะให้เขาซ้อมได้เหรอะ

ไม่มีทาง!

ยังไงเขาก็เคยได้รับการชี้แนะวิชาหมัดมวยจากเจียงเยว่ฉานผู้แทบจะไร้เทียมทานในแผ่นดินมาก่อน หมัดมวยของเขามีตานะ เข้าหน้าโดยเฉพาะ!