องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 430

เหมือนจะดูออกว่าหลี่จุ่นกำลังระแวง หลินชิงจึงยิ้มและพูดว่า

“ท่านอ๋องวางใจได้ พวกเราเลือกม้าได้คนละสามตัว ม้าทุกตัวจะถูกคัดเลือกออกมาจากคอกม้าด้วยตนเอง ก่อนการแข่งขัน ข้ากับท่านอ๋องต่างก็ไม่รู้จักนิสัยของม้าเหล่านี้ว่าเป็นอย่างไร ข้าเองก็ไม่เคยคลุกคลีกับม้าพวกนี้มาก่อน ฉะนั้นจึงไม่มีการโกงเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”

หลี่จุ่นพยักหน้า

ถ้าหากว่ามีการโกงเกิดขึ้น แล้วพวกเขาได้ชนะตนเอง ก็ถือเป็นเรื่องที่น่าอับอาย คงจะไม่ได้ใจของทุกคน

ฉะนั้น ต้องเพิ่งดวงแล้ว?

ด่านแรกเป็นการแข่งเรื่องดวงหรือ?

ตนเองเป็นคนโชคไม่ค่อยดี ดูจากการข้ามภพมาเกิดใหม่ก็รู้แล้ว ต้องมาเป็นคนไม่เอาถ่านยังไม่พอ แถมยังไม่ใช่ลูกแท้ๆอีก

เห็นได้ว่าตนเองดวงซวยถึงขนาดนี้ คงเป็นเพราะดวงดีทั้งหมดได้เอามาแลกกับใบหน้าอันหล่อเหลาใบนี้หมดแล้ว แต่เท่านี้ก็ยังไม่พอ จึงต้องให้ตนเองมาพบเจอกับเรื่องแย่ๆพวกนี้อีก

ถ้าแข่งเรื่องดวง สงสัยว่าจะต้องแพ้แน่ๆ

แต่ตนเองจะพ่ายแพ้ได้อย่างไร?

ต้องคิดหาวิธีให้ได้

ขณะที่หลี่จุ่นกำลังคิดอยู่ หลินชิงสังเกตเห็นว่าหลี่จุ่นขมวดคิ้ว ทันใดนั้นก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ

ม้าเหล่านี้เลือกตามใจชอบอย่างแท้จริง แต่การประลองม้าเป็นการทดสอบสายตา!

ขึ้นอยู่กับว่ามีความรู้เรื่องม้าดีแค่ไหน!

สิ่งสำคัญคือขั้นตอนการเลือกม้า

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ หลินชิงเป็นคนเชี่ยวชาญเรื่องม้าอย่างดี มองแวบเดียวก็รู้ว่าม้าตัวไหนวิ่งเร็ว ฉะนั้นทุกคนในกองทัพ จึงไม่มีใครกล้าประลองม้ากับตนเอง!

แม้แต่แม่ทัพ และเสนาธิการฝ่ายขวา ต่างก็ยอมแพ้ให้กับฝีมือการขี่ม้าของเขา!

การประลองม้าครั้งนี้หลี่จุ่นได้ตกอยู่ในแผนการของเขาแล้ว!

หลี่จุ่นไม่มีทางชนะเขาได้ นอกจากว่าหลี่จุ่นจะเชี่ยวชาญเรื่องม้าเหมือนกัน!

แต่เรื่องนี้มีโอกาสเป็นไปได้น้อยมาก

ความรู้เรื่องม้า เป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่ง ไม่ใช่ว่าใครก็จะมีได้!

อีกอย่างได้ยินว่าท่านอ๋องใช้ชีวิตอยู่ในตำหนักปีกตั้งแต่เล็ก ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดม้า ไม่ว่ายังไงก็คงไม่มีทางรู้เรื่องม้าได้

หลินชิงพยายามเก็บอาการดีใจเอาไว้ เอ่ยปากถามด้วยสีหน้าเฉยชาว่า

“ท่านอ๋อง ท่านมีเงื่อนไขอะไรเกี่ยวกับคนขี่ม้าหรือไม่? ถ้าหากไม่มี ก็เลือกสรรได้ตามใจชอบ”

ประลองม้าก็ต้องมีคนขี่ม้า เพราะม้าเหล่านี้ไม่ใช่ม้าที่ฝึกฝนไว้เพื่อการแข่งขันโดยเฉพาะ จึงไม่สามารถวิ่งเองได้

คนขี่ม้า?

หลี่จุ่นอึ้งไปชั่วครู่ และถามขึ้นว่า “บังคับม้าเองไม่ได้หรือ?”

หลินชิงพูดขึ้นว่า “ท่านอ๋อง เวลาประลองม้า ม้าจะวิ่งอย่างรวดเร็ว มีโอกาสตกลงจากหลังม้าได้ง่าย ฉะนั้นจึงต้องให้ทหารที่ชำนาญเป็นผู้บังคับม้า!”

หลี่จุ่นพยักหน้า

เจ้าท่อนไม้แก่จางฟ่าง ถึงขั้นประกาศต่อหน้าทุกคนว่าข้าเชี่ยวชาญเรื่องม้า เพื่อตัดความสงสัยของทุกคน เช่นนั้นก็จะไม่มีคนสงสัยว่าหลินชิงใช้ความถนัดส่วนตัว เพื่อคิดจะเอาเปรียบตนเอง!

ช่างวางแผนได้ดีจริงๆ!

และทั้งสามก็มั่นใจว่าตนเองจะไม่กล้าโต้แย้งในเวลานี้

ขืนถ้าโต้แย้งกลับไปว่าตนเองไม่รู้เรื่องม้า ก็จะมีคนกล่าวหาว่าข้ากลัวกุนซือ จากภาพลักษณ์ของตนที่ไม่ค่อยดีอยู่แล้วในใจของเหล่าทหาร จะไม่ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นหรือ?

ฉะนั้น ถ้าโต้แย้งในเวลานี้ว่าตนเองไม่เชี่ยวชาญเรื่องม้า คงเป็นเรื่องที่ได้ไม่คุ้มเสีย

นึกไม่ถึงเลยว่า ตนเองจะโดนเล่นงานอย่างไม่รู้ตัว

หลี่จุ่นรู้สึกกลุ้มใจอยู่สักพัก

ที่จริงแล้ว ถ้าคิดว่าผู้อื่นเป็นคนโง่ ผู้อื่นก็คิดว่าเราเป็นคนโง่เหมือนกัน

“ท่านอ๋องวางใจได้ อาหยวนพอจะมีความรู้เรื่องม้าอยู่บ้าง ตอนที่ท่านอ๋องคัดเลือกม้า ไม่แน่ว่าอาจจะเลือกได้ตัวที่ดี”

อาหยวนพูดเสียงแผ่วเบาและเดินเข้ามา จากนั้นก็กระซิบที่ข้างหู

ทันใดนั้นหลี่จุ่นก็พยักหน้า และรู้สึกโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย

ไม่เป็นไร ประลองม้าพ่ายแพ้ก็ไม่สำคัญ ในเมื่อหลินชิงกล้าประลองม้ากับข้า คิดว่าคงจะเป็นผู้มีฝีมือสูงส่ง ถ้าตนเองเกิดแพ้ขึ้นมาก็ไม่มีผลเสียมากมาย

แต่ถ้าโชคดีเกิดชนะขึ้นมา ตนเองคงจะได้ผลประโยชน์อย่างยิ่งใหญ่!

ถ้าเหล่าทหารเห็นกุนซือที่เก่งกาจเรื่องม้าต้องพ่ายแพ้ให้กับตนเอง คงจะรู้สึกว่าตนเองเก่งกาจสุดยอดอย่างยิ่ง！