องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 434

“ท่านอ๋อง สองคนนี้เป็นคนดูแลม้าที่ดีที่สุด พวกเขาเป็นคนที่เข้าใจม้ามากที่สุดในกองทัพ เชิญท่านอ๋องเลือกก่อนเถิด”

หลินชิงชี้ไปยังทหารดูแลม้าสองคนที่เดินเข้ามาทำความเคารพทุกคนพลางพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

หลี่จุ่นพยักหน้า จากนั้นสุ่มเลือกมาหนึ่งคน

หลินชิงพูดต่อว่า “หากท่านอ๋องเลือกดีแล้วก็เชิญมอบลำดับการปล่อยม้าให้กับพวกเขาเถิด”

หลี่จุ่นอึ้งทึ่งชั่วขณะก่อนจะถามว่า “ดูก่อนค่อยเลือกไม่ได้หรือ”

หลินชิงพูดด้วยรอยยิ้มทันทีว่า “ท่านอ๋อง หากเป็นเช่นนั้น แล้วจะมีความหมายอันใด หากฝ่ายของข้าน้อยเลือกใช้ม้าชั้นแย่ แต่ท่านอ๋องใช้ม้าชั้นกลางในการแข่งขัน เช่นนั้นข้าน้อยก็ย่อมแพ้อย่างไร้ข้อกังขา ฉะนั้น เพื่อแสดงความยุติธรรม พวกเราจึงไม่สามารถดูลำดับการปล่อยม้าของอีกฝ่ายก่อนได้ ท่านอ๋องโปรดรีบจัดแจงด้วยเถิดขอรับ”

ไปหาโคตรแม่งไป!

เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ

ไม่สามารถเลียนแบบการแข่งม้าของเถียนจี้ได้

หลินชิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลย ไม่ใช่คนโง่

นั่นก็เหมือนกับการเล่นไพ่เลยน่ะสิ... นี่มันคือการพนันชัดๆ

หลี่จุ่นขมวดคิ้วแน่นและรีบครุ่นคิดทันที

ม้าสามตัวแบ่งเป็นชั้นดี ชั้นกลาง และชั้นแย่ แต่ม้าที่อยู่ในมือของเขาตอนนี้ ยกเว้นม้าชั้นกลางที่อาจสู้กับม้าของหลินชิงได้ ส่วนอีกสองตัวนั้น หากแข่งกับม้าที่ระดับเดียวกัน เช่นนั้นเขาย่อมแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย

หากเขาโชคดีก็จะสามารถชนะได้หนึ่งรอบ แต่หลังจากนั้นก็ย่อมพ่ายแพ้อย่างยับเยิน

“หากข้าเป็นหลินชิง ข้าจะจัดเรียงลำดับม้าดีสามตัวนี้อย่างไรนะ ม้าแกร่งแข่งเมื่อใดก็ชนะแน่นอน แต่ที่สำคัญคือม้าชั้นกลางและม้าชั้นแย่...”

หลี่จุ่นเริ่มคาดเดาลำดับการปล่อยม้าของหลินชิง

หลินชิงน่าจะไม่สนใจม้าชั้นดี กระนั้นรอบแรกคงยังไม่ให้ม้าชั้นดีลงสนามแน่นอน

หากหลินชิงให้ม้าชั้นกลางลงแข่งในรอบแรก ถ้าตามความคิดปกติแล้วก็จะต้องพบกับม้าชั้นดีของเขา หลินชิงก็จะแพ้แน่นอน จากนั้นให้ม้าชั้นแย่ลงสนามในรอบที่สองก็จะพบกับม้าชั้นกลางของเขา หลินชิงก็จะแพ้อีกแน่นอน

กระนั้นจึงให้ม้าชั้นกลางลงแข่งในรอบแรกไม่ได้

แต่หากหลินชิงให้ม้าชั้นแย่ลงสนามเพื่อกำจัดม้าชั้นดีของเขา จากนั้นให้ม้าชั้นกลางลงสนามในรอบที่สอง หลินชิงอาจจะแพ้หรือชนะก็ได้ แต่ชนะในรอบที่สามแน่นอน แต่สุดท้ายก็อาจจะแพ้ ผลแพ้ชนะจึงครึ่งๆ กลางๆ

ดังนั้น วิธีที่รับประกันที่สุดคือหลินชิงต้องปล่อยม้าชั้นแย่ในรอบแรก ม้าชั้นดีรอบสอง และม้าชั้นกลางรอบสาม ก็จะพบกับม้าชั้นดี กลาง และแย่ของเขาพอดี

ผลลัพธ์ก็คือชนะแน่นอน

แต่ว่า

หลินชิงก็คงจะเดาทางเขาออกเช่นกัน เพราะหลินชิงไม่ใช่คนโง่ เขาต้องคิดว่าตนสามารถเดาเจตนาของเขาได้อย่างแน่นอน

กระนั้น หลินชิงจะต้องคาดเดาย้อนกลับอย่างแน่นอน

แต่จะคาดเดาย้อนกลับไปถึงขั้นไหนก็เป็นปัญหาที่น่าปวดหัว การคาดเดาซึ่งกันและกันแบบนี้ ช่างไร้ที่สิ้นสุด

กระนั้น การพนันที่แท้จริงก็อยู่ที่ตรงนี้แล้ว

หลินชิงจะคิดว่าเขาคาดเดาว่ายังไงน่า

จากนั้นเงยหน้ามองสนามแข่งม้าที่ยาวและแคบตรงหน้า

เหล่าทหารที่อยู่รอบๆ ต่างก็กำลังมองดูการแข่งม้าด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

ทุกคนต่างกำลังพูดคุยกันไม่หยุดหย่อน ต่างก็คาดเดาว่าใครจะชนะ

“ท่านกุนซือมีความเชี่ยวชาญด้านยุทธวิธีและกุศโลบายทางทหาร มีน้อยคนนักที่จะเทียบได้ ฉะนั้น ท่านกุนซือจะต้องชนะในการแข่งม้าครั้งนี้อย่างแน่นอน”

“ถูกต้องแล้ว ได้ยินมาว่าเมื่อก่อนท่านอ๋องผู้นี้เป็นคนไม่เอาถ่าน ต่อมาถึงสามารถเขียนกลอนกวีได้ในภายหลัง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ในด้านยุทธวิธีและกุศโลบายทางทหาร เขาจะเทียบเท่าท่านกุนซือได้อย่างไร”

“ใช่แล้ว การแข่งม้า นอกจากจะดูม้าเป็นแล้ว สิ่งที่สำคัญก็คือการจัดลำดับการปล่อยม้าเหล่านี้ ซึ่งเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับกลยุทธ์ทางทหารด้วย”

“ไม่ต้องคาดหวังหรอก อย่างไรเสียท่านกุนซือก็ชนะอย่างแน่นอน”

“แต่ว่า ข้าคิดว่าท่านอ๋องผู้นี้ไม่ใช่คนไม่เอาถ่านนะ... เขาอาจจะสู้ท่านกุนซือได้ก็เป็นได้ วันนั้นข้าเห็นกับตาว่าเขาชนะท่านกุนซือ...”

“ไม่ว่าเขาจะฆ่าไก่คล่องแคล่วหรือไม่ จะเอาชนะท่านกุนซือได้หรือไม่ แต่ในด้านกลยุทธ์ทางทหารและการแข่งม้า ท่านกุนซือจะต้องชนะอย่างแน่นอน”

“...”

การวิพากษ์วิจารณ์ภายในกองทัพยังคงไม่มีใครเห็นดีกับหลี่จุ่น ส่วนกลุ่มคนที่เห็นกับตาตัวเองว่าเขาฆ่าไก่เมื่อหลายวันก่อน ในเวลานี้ต่างก็ขมวดคิ้ว ถึงแม้อยากจะพูดว่าหลี่จุ่นไม่ใช่คนไม่เอาถ่านเพียงใด... และไม่แพ้เสมอไป

ทว่า น่าเสียดายที่จำนวนคนน้อยและด้อยอำนาจ ในเวลานี้จึงไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดแทนหลี่จุ่น

แต่หากท่านอ๋องชนะละก็ พวกเขาจะต้องเยาะเย้ยคนเหล่านี้ให้สาสมใจแน่